Τελικά -μάς αρέσει ή όχι -ο Τραμπ είναι ο μεγάλος νικητής που καθορίζει τους όρους του γεωπολιτικού παιγνιδιού. Όλοι οι Ευρωπαίοι προσκεκλημένοι χθες στον Λευκό Οίκο δεν σταμάτησαν να τον επαινούν.
Σύμφωνα με την Washington Post, ο Ζελένσκι ευχαρίστησε τον Τραμπ περίπου 11 φορές μέσα σε τεσσεράμισι λεπτά κατά τη συνάντησή τους στον Λευκό Οίκο. «Δεν ήταν ο μόνος», που επαίνεσε τον πρόεδρο των ΗΠΑ , γράφει η αμερικανική εφημερίδα απαριθμώντας τα «κοπλιμέντα» των υπολοίπων, Ευρωπαίων ηγετών. Με πρώτη φυσικά τους «υποτελείς» επικεφαλής του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., Μαρκ Ρούτε και Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν που «έγλειφαν» τον Αμερικανό πρόεδρο, με κάθε ευκαιρία.
Σε κάθε περίπτωση, η συνάντηση του Τραμπ στον Λευκό Οίκο με τους επτά Ευρωπαίους ηγέτες συν τον Ζελένσκι, επιβεβαίωσε τη θετική τροπή των γεγονότων, μετά τη σύνοδο κορυφής στην Αλάσκα.
Ο Τραμπ κάνει ήδη τις προετοιμασίες για τριμερή συνάντηση με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν και τον Ζελένσκι. Οσο κι αν η Μόσχα, αρχικά, αντέδρασε ψυχρά στην πρόταση της Ουάσινγκτον.
Η πεισματάρα πραγματικότητα
Η πραγματικότητα είναι όμως πεισματάρα και μάς κοιτάζει κατάματα: Θέλουμε δε θέλουμε, το Κρεμλίνο είναι ένας σημαντικός παράγοντας στην παγκόσμια σκηνή. Γεωπολιτικά και ενεργειακά. Η προσπάθεια από τους νέο-συντηρητικούς στην Ουάσιγκτον και τους Ευρωπαίους υποτελείς τους, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου να υποβαθμιστεί η Ρωσία σε «περιφερειακή δύναμη» έχει αποτύχει.
Οπως και η ιδεολογική αλαζονεία του τέλους της Ιστορίας, που εκφράστηκε από τους νικητές του Ψυχρού Πολέμου. Ήταν ένα μη ρεαλιστικό σχέδιο. Οπως ακριβώς μη ρεαλιστικός ήταν και ο στόχος για την υποδούλωση του πλανήτη στη νεοφιλελεύθερη τάξη της Ουάσινγκτον.
Ισως μόνο ένας πρόεδρος, όπως ο Τραμπ, που λειτουργεί εκτός του παραδοσιακού κυκλώματος Δημοκρατικών-Ρεπουμπλικανών, θα μπορούσε να το παραδεχτεί και να αντιδράσει ρεαλιστικά. Βάζοντας τέλος στις «ονειρώξεις» του προκατόχου του, Τζο Μπάιντεν , ο οποίος από τη Βαρσοβία στα τέλη Μαρτίου 2022 , είχε ζητήσει «αλλαγή καθεστώτος» στη Μόσχα!
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι ο Πούτιν κέρδισε στην Αλάσκα. Απλά ηττήθηκε κατά κράτος η επίσημη Δυτική αφήγηση των τελευταίων 35 ετών.
Η σύνοδος κορυφής Τραμπ- Πούτιν στην Αλάσκα άνοιξε ενδεχομένως το δρόμο για μια ρεαλιστική, πολυμερή, παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Ενάντια στην παγκόσμια αταξία που προκαλείται από την παρακμή του μη βιώσιμου, νεοφιλελεύθερου μοντέλου της μονομέρειας, όπως γράφει στο περιοδικό Foreign Affairs η αμερικανίδα Στέισι Γκόνταρτ, καθηγήτρια πολιτικών επιστημών στο Wellesley College.
Επιστροφή στην πραγματικότητα
Η επιστροφή στην πραγματικότητα αποδεικνύεται και από το γεωπολιτικό σημάδι της συμφωνίας για τον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία: οι βαθύτερες αιτίες της σύγκρουσης έχουν εξουδετερωθεί, ξεκινώντας από την άρνηση Τραμπ για την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Τα υπόλοιπα – τα σύνορα των αμφισβητούμενων περιοχών, η άρση των κυρώσεων κατά της Μόσχας, η ανταλλαγή αιχμαλώτων – είναι δυστυχώς, «λεπτομέρειες». Κρίσιμες αναμφίβολα λεπτομέρειες, αν αναλογιστεί κανείς τα δεινά που υπέστη ο ουκρανικός λαός μετά τη ρωσική εισβολή. Αλλά «λεπτομέρειες» από την οπτική γωνία της πολυμερούς παγκόσμιας τάξης, που πρόκειται να ανοικοδομηθεί.
Αδαείς και δουλοπρεπείς
Οσο για τους Ευρωπαίους ηγέτες, που εμφανίστηκαν ως «φτωχοί συγγενείς» στο Λευκό Οίκο να περιμένουν να τελειώσει ο Τραμπ με τον Ζελένσκι, πριν καθίσουν και αυτοί στο τραπέζι; Αδαείς και δουλοπρεπείς, «εισπράττουν» τώρα με νέα υποταγή, όλα όσα είχαν επενδύσει τα προηγούμενα χρόνια. Μη κάνοντας τίποτα άλλο, από το να προσπαθούν να σαμποτάρουν τις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, οι Ευρωπαίοι αναγκάζονται να συμμορφωθούν με τις αποφάσεις του «πλειοψηφικού μετόχου» στο ΝΑΤΟ.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις-μαζί και η ελληνική -ενώ θα έπρεπε να ήταν από την αρχή οι πρωταγωνιστές ενός διαλόγου με τη Μόσχα, για ένα νέο «Ελσίνκι», υποδαύλιζαν συνεχώς τον πόλεμο.
Ποιοι πληρώνουν το «μάρμαρο»
Δυστυχώς, η «τυφλωμένη»Ευρωπαϊκή ηγεσία άργησε να κατανοήσει ότι χωρίς μια ζωτική σχέση με την Ανατολή της, η Ευρώπη δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει παγκόσμια δύναμη. Μόνο που αυτή την «τύφλωση», την πλήρωσαν κυρίως οι Ευρωπαίοι πολίτες, ο κόσμος της εργασίας, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις. Και αυτοί θα εξακολουθούν να πληρώνουν με περικοπές στο κοινωνικό κράτος και στην ανάπτυξη, για να καλύψουν τις αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες που υποσχέθηκαν δουλοπρεπώς οι ηγέτες μας στον Τραμπ…
