«Στη Μόσχα, αδερφές μου, στη Μόσχα!» είναι η φράση από τις «Τρεις αδερφές» (1901) του Τσέχωφ που έχει μείνει κλασική, καθώς δείχνει την προσδοκία για μια καινούργια αρχή, που όλο και απομακρύνεται. Η Όλια, η Μάσα και η Ιρίνα θα μπορούσαν να ‘ναι ο Βλαντιμίρ, ο Βολοντίμιρ και ο Ντόναλντ, στη σκληρή, κωμικοτραγική ιστορία των αυτοεξόριστων στη λασποεπαρχία αδερφών;
Το σενάριο γράφεται αλλιώς. Ο ένοικος του Κρεμλίνου, που επανέλαβε ότι το ουκρανικό είναι έθνος αδελφό, έκλεισε στα αγγλικά τη συνάντηση στο ημι-παγωμένο Άνκορεϊτζ με πρόταση στον Τραμπ: «Την επόμενη φορά στη Μόσχα». Ο Τραμπ απάντησε: «Θα υπάρξουν αντιδράσεις, αλλά ίσως να το δω να γίνεται».
Τι δεν γίνεται; Ειδικά στην ήπειρο των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, οι πόλεμοι δεν τελειώνουν μέσα σε λίγες μέρες, όπως φαντασιωνόταν. Προφανώς, η Αλάσκα δεν είναι το τέλος, ούτε καν η αρχή του τέλους. Ήταν ιστορική, όπως είχε προαναγγελθεί; Κάθισαν οι πραγματικοί εμπόλεμοι, οι δύο μεγαλύτερες πυρηνικές δυνάμεις, στο ίδιο τραπέζι. Η τελευταία φορά ήταν στις 16 Ιουνίου 2021 στη Γενεύη. «Δύο μεγάλες δυνάμεις», είπε τότε ο Μπάιντεν, αγγίζοντας ευαίσθητη χορδή. Αυτό ήθελε ο Πούτιν για αρχή, να γίνεται η Ρωσία ως υπερδύναμη αποδεκτή.
Στην ίδια γραμμή κινήθηκε ο Τραμπ σε μια συνέντευξη μετά τη συνάντηση επί αμερικανικού εδάφους. «Είμαστε το Νο1 και αυτοί το Νο2 στον κόσμο» είπε, αγνοώντας εσκεμμένα Κίνα και Ε.Ε. και στη Ρωσία ακόνισαν χαρές.
«Next time in Moscow»… Προσέξτε, στην πρωτεύουσα, όχι απλώς επί ρωσικού εδάφους. Πόσο πιο εμφατικά να το πει ο Βλαντιμίρ; Η έγνοια του είναι η «κατάσταση γύρω από την Ουκρανία» και η αποκατάσταση «δίκαιης ισορροπίας στον χώρο της ασφάλειας στην Ευρώπη και διεθνώς».
Το παιχνίδι, μετά από ένα αιματηρό διάλειμμα, να συνεχιστεί από εκεί όπου ξεκίνησε, προ 8 δεκαετιών; Την επόμενη φορά μια νέα Γιάλτα, μετά την ανάσα στην Αλάσκα;
Την Ιρίνα, λόγω ονόματος, σκέφτομαι. Η ειρήνη ματαίωση ονείρου να μη γίνει.
