Εν όψει ΔΕΘ και των ανακοινώσεων που προετοιμάζονται για να ικανοποιηθεί το λαϊκό αίσθημα με επιδόματα και υποσχέσεις, ας σκεφτούν οι κυβερνητικοί και πώς θα λύσουν ένα χρόνιο πρόβλημα που κρύβεται κάτω από το χαλί.
Είναι το εμπορικό έλλειμμα, που συνιστά την αχίλλειο πτέρνα της οικονομίας, με την προβληματική ανταγωνιστικότητα που φωνάζει από χρόνια για αλλαγή παραγωγικού μοντέλου. Στο πρώτο εξάμηνο του 2025 το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου ήταν 16,5 δισ. Χωρίς πετρελαιοειδή και πλοία ήταν 14δισ., αυξημένο κατά 3,6% σε σχέση με το 2024. Αυτό και μόνο δεν θα έπρεπε να αφήνει κανέναν από τους αρμόδιους να κοιμάται τα βράδια.
Καταρχάς αυτό σημαίνει ότι στο εξάμηνο εισαγάγαμε 16,5 δισ. περισσότερα από όσα εξαγάγαμε. Επιπροσθέτως λέει ότι το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων επιδεινώνεται, παρά το χαμηλό κόστος εργασίας ανά μονάδα παραγομένου προϊόντος που συμπιέζει ακόμα περισσότερο την παραγωγικότητα και αποτρέπει τις επενδύσεις… Το ΑΕΠ της χώρας επηρεάζεται αρνητικά, καθώς αν ήταν ισοσκελισμένο το εμπορικό ισοζύγιο, το ΑΕΠ θα ήταν 16,5 δισ. υψηλότερο στο πρώτο εξάμηνο. Μεγάλο εμπορικό έλλειμμα σημαίνει ακόμα ότι η κατανάλωση εντός της χώρας βασίζεται σε προϊόντα και υπηρεσίες που παράγονται εκτός, τα οποία για να τα αποκτήσει χρεώνεται ανάλογα.
Με βάση τα στοιχεία του εξαμήνου, οι προβλέψεις για το σύνολο του έτους λένε ότι το εμπορικό έλλειμμα θα ξεπεράσει τα 30 δισ., όπως τον προηγούμενο χρόνο που είχε κλείσει στα 34,6 δισ. Αυτό αντιστοιχεί περίπου στο 15% του ΑΕΠ, που δεν είναι βιώσιμο μεσοπρόθεσμα, ενώ ελλοχεύουν οι κίνδυνοι αποσταθεροποίησης, αν υπάρξει απρόβλεπτο γεγονός. Εν προκειμένω, τα έσοδα από τον τουρισμό λειτουργούν αντισταθμιστικά, μειώνουν το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών αλλά δεν επαρκούν για να σταματήσει η μεγάλη εξάρτηση από πόρους του εξωτερικού. Και δεν έχουμε εθνικό νόμισμα για να το υποτιμήσουμε, που σημαίνει ότι στη δυσκολία όπως το 2010 (όπου συρθήκαμε ανοήτως στη χρεοκοπία) θα μας πάνε ξανά στην προκρούστεια κλίνη. Και το ευρώ, ενώ λογίζεται ως εθνικό νόμισμα για την Ελλάδα, στην πράξη δεν είναι, ενώ το χρέος σε ευρώ καλό είναι να λογίζεται ως εξωτερικό χρέος.
Τα παραπάνω αντανακλούν και στις στρατιωτικές δυνατότητες της χώρας, που εξοπλίζεται -λόγω του κινδύνου της Τουρκίας- στάγδην! Στα Rafale, ενώ έπρεπε εξαρχής να πάρουμε 40με όλα τα όπλα τους και απόθεμα πυραύλων, πήραμε αρχικά18 και μετά άλλα έξι. Ομοίως με τις φρεγάτες. Αντί να παραγγείλουμε 8 πλήρως οπλισμένες, παραγγείλαμε 3, στις οποίες μετά προστέθηκε άλλη μία μαζί με ατέρμονες συζητήσεις για το πώς θα αντικατασταθούν τα άλλα πλοία που ήδη έχουν παλιώσει και αν έχουν τίποτα μεταχειρισμένες Fremm να μας πουλήσουν οι «φίλοι» Ιταλοί κ.λπ. Ακριβώς το ίδιο γίνεται και με τα F-35, όπου πάμε να αγοράσουμε για αρχή 25, ενώ κανονικά θα έπρεπε η παραγγελία να ήταν για 50…
