Skip to main content

Πρόθυμοι «υπνοβάτες» με …Σύνδρομο της Στοκχόλμης

REUTERS/Yves Herman

Δυστυχώς φαίνεται ότι η ηγεσία της ΕΕ -επειδή «δεν την παίζουν» στο γεωπολιτικό γήπεδο, θέλει να φανεί …νικήτρια. Και δεν έχει άλλη επιλογή από το να αντιταχθεί στην επίλυση του πολέμου στην Ουκρανία

Πού την βρήκαμε αυτή την Κάγια Κάλας; Την αποτυχημένη πρωθυπουργό της Εσθονίας που την έκαναν «υπουργό Εξωτερικών» της Ευρώπης!

Την ώρα που όλη η ανθρωπότητα περιμένει να βγει «λευκός καπνός» την Παρασκευή στην Αλάσκα στη συνάντηση κορυφής Τραμπ-Πούτιν για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, η Κάλας ανακοίνωσε πομπωδώς ότι η ΕΕ ετοιμάζει νέο πακέτο κυρώσεων κατά της Ρωσίας-το 19ο- αν δεν έχω χάσει το λογαριασμό.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος έκανε -και σωστά-λόγο, για ένα είδος «διερευνητικής συνάντησης».Παρουσίασε τη συνάντηση στην Αλάσκα ως μια προσπάθεια να φέρει τις μάχες πιο κοντά στο τέλος τους. Ακόμη και με ανταλλαγή εδαφών ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία.

« Η συνάντηση θα μπορούσε να πάει καλά ή άσχημα, είπε ο Τραμπ. Στο τέλος, μπορεί να πει στον Πούτιν: «Καλή τύχη, συνεχίστε να πολεμάτε . Ή θα μπορούσε  να πει: «Μπορούμε να κάνουμε μια συμφωνία». Ακριβώς επειδή και οι δύο γνωρίζουν ότι η πιθανή λύση θα συναντήσει την αντίθεση των Ευρωπαίων, κρατούν τα χαρτιά τους κλειστά. Όλα αυτά, δεν σημαίνουν ότι θα καταλήξουν σε λύση. Η ίδια η συνάντηση κορυφής όμως, θα μπορούσε να είναι ένα θετικό αποτέλεσμα.

Ρωσο-αμερικανικός πόλεμος

Κατ’ αρχάς, η συνάντηση Τραμπ-Πούτιν επιβεβαιώνει ότι ο πόλεμος που προσπαθούν να επιλύσουν είναι ουσιαστικά ένας ρωσοαμερικανικός πόλεμος – ή αντίστροφα. Ξεκίνησε ως τέτοιος εδώ και πολλά χρόνια και όχι απλά το 2022 με τη ρωσική εισβολή.

Και οι δύο έχουν διαφορετικά πλεονεκτήματα:  Ο Πούτιν έχει το πλεονέκτημα της νικηφόρας θέσης της Ρωσίας στην Ουκρανία. Αυτό αποδυναμώνει την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, η οποία ήταν μία από τις αιτίες της σύγκρουσης.

Ο Τραμπ, από την πλευρά του, κατευθύνεται προς τη σύνοδο κορυφής με τον Πούτιν ενισχυμένος από την «Τραμπική» ειρηνευτική συμφωνία που υπογράφηκε στον Λευκό Οίκο μεταξύ του προέδρου του Αζερμπαϊτζάν,Αλίγιεφ και του πρωθυπουργού της Αρμενίας, Πασινιάν. Ο Διάδρομος της Ζανγκεζούρ ο οποίος συνδέει το Αζερμπαϊτζάν με την Τουρκία ουσιαστικά, θα αποτελέσει αντικείμενο αμερικανικών επενδύσεων και de facto ελέγχου, σε τέτοιο βαθμό που έχει ονομαστεί «Δρόμος Τραμπ για Διεθνή Ειρήνη και Ευημερία».

Με απλά λόγια, η Αμερική βάζει «πόδι» στον Καύκασο- μια κατεξοχήν περιοχή στρατηγικού ενδιαφέροντος της Ρωσίας.

Με αυτά τα χαρτιά στα χέρια, οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι προσπαθούν να βρουν μια λύση στο Ουκρανικό . Και το κάνουν, αντιμετωπίζοντας ουσιαστικά την αντίθεση της ευρύτερης Ευρώπης.

«Πρόθυμοι υπνοβάτες»

Η Κάλας, όπως και ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι, θεωρούν τη συνάντηση στην Αλάσκα ως μια προσπάθεια του Πούτιν να εξαπατήσει την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Δυστυχώς φαίνεται ότι η ηγεσία της ΕΕ -επειδή «δεν την παίζουν» στο γεωπολιτικό γήπεδο, θέλει να φανεί …νικήτρια. Και δεν έχει άλλη επιλογή από το να αντιταχθεί στην επίλυση του πολέμου στην Ουκρανία.

Είναι πάντα οι ίδιοι «πρόθυμοι» άνθρωποι που κατέστρεψαν το καθεστώς του Καντάφι και βομβάρδισαν τη Λιβύη το  2011, για να βυθίσουν τη βορειοαφρικανική χώρα στον εμφύλιο, μέχρι σήμερα.

Για την Ευρώπη όμως, ίσως δεν είναι η καλύτερη στιγμή για να μαζεύει …ήττες.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να εγκαταλείψει το Σύνδρομο της Στοκχόλμης που την μαστίζει από το 2022. Ένα Σύνδρομο, που όπως εξηγούν οι Ψυχολόγοι, πρόκειται για μια  ασυνείδητη αντίδραση για την επιβίωση, όπου το θύμα προσπαθεί να μειώσει την απειλή και να νιώσει ασφάλεια μέσα στην κατάσταση κινδύνου .

Η Ευρώπη έχει υπομείνει έναν πόλεμο που δεν ήταν δικός της, έχει πληρώσει ένα υπέρογκο οικονομικό τίμημα και έχει επενδύσει πολιτικά και πολιτιστικά, όλα όσα είχε.Και βγήκε ηττημένη.
Και όταν εξετάζουμε πολέμους και μεγάλες κρίσεις εποχής, πρέπει να σκεφτόμαστε πάντα την ανάλυση που έκανε ο ιστορικός Κρίστοφερ Κλαρκ στο βιβλίο του «Υπνοβάτες», για τις αιτίες που οδήγησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Γράφει  ο Κλαρκ: «Βασιλιάδες, αυτοκράτορες, πρωθυπουργοί και στρατηγοί, φαινομενικά σε εγρήγορση, δεν ήταν σε θέση να δουν την πραγματικότητα της φρίκης που έφερνε ο πόλεμος του 1914»

Το ίδιο «πρόθυμοι υπνοβάτες», οι σημερινοί ηγέτες της Ευρώπης,βυθισμένοι ήδη σε πολύπλευρη κρίση, διχασμένοι από αποκλίνουσες προσεγγίσεις και συμφέροντα σε πολλά ζητήματα, επιμένουν να οδηγούν την ΕΕ στην καταστροφή. Θα τους αφήσουμε;