Ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς πυξίδα.
Η ανθρωπότητα υποφέρει από το «Σύνδρομο Διαταραχής Τραμπ» – όπου «διαταραχή» διαβάστε απόλυτη σύγχυση.
Όλοι περιμένουν, βέβαια, να ξεκαθαρίσει κάπως η κατάσταση στην πολυαναμενόμενη συνάντηση μεταξύ του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και του Ρώσου ομολόγου του Βλαντιμίρ Πούτιν, τον Δεκαπενταύγουστο στην Αλάσκα.
Για να μπουν οι βάσεις για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, ίσως και στη Γάζα.
Μόνο ο Πούτιν μπορεί, άλλωστε, να τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Και μόνο ο Τραμπ μπορεί να πείσει τον Νετανιάχου να εγκαταλείψει τα ολέθρια σχέδια για στρατιωτική κατάληψη όλης της Γάζας.
Μια νέα τάξη πραγμάτων αναδύεται ήδη και γίνεται διακριτή, ενώ η παλιά εξακολουθεί να ξεθωριάζει.
Φιλελεύθεροι, δεξιοί, αριστεροί και ακροδεξιοί λαϊκιστές ανταγωνίζονται για τη σωστή ερμηνεία της «αλλαγής», χωρίς να μπορούν να αναπτύξουν μια συνεκτική πειστική κοσμοθεωρία.
Ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς πυξίδα. Και η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.
Ο πρωθυπουργός είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ζελένσκι. Τι να του πει όμως κανείς, όταν ο Ουκρανός πρόεδρος φαίνεται πλέον να είναι σαν την «τρίχα στο ζυμάρι» στη διεθνή κοινότητα; Λόγια παρηγοριάς, ίσως!
Ανακοινώθηκε επίσης τηλεφωνική επικοινωνία με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο. Η πρώτη απευθείας επαφή με ηγετικό μέλος της ομάδας Τραμπ.
Και μετά τις διπλωματικές αυτές «επιτυχίες», τα βλέμματα στρέφονται στη ΔΕΘ, όπου θα ανακοινωθεί μια δέσμη μέτρων έως 2,5 δισ.
Ο στόχος; Μια θετική ατζέντα στο πεδίο της οικονομίας, μήπως και βελτιωθεί το άσχημο για την κυβέρνηση δημοσκοπικό αποτύπωμα, λόγω των σκανδάλων του ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά και της ακρίβειας που πλήττει τα νοικοκυριά. Ο πληθωρισμός πάλι ανέβηκε τον Ιούλιο, όταν υποχωρεί στην υπόλοιπη Ευρωζώνη.
Και οι διακοπές τελειώνουν, αλλά δεν φαίνεται να τις έζησαν οι μισοί Έλληνες. Αποκλεισμένοι, λόγω ραγδαίας μείωσης της αγοραστικής δύναμης.
Έρευνα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας έδειξε επίσης ότι σχεδόν τέσσερις στους 10 νέους σκέφτονται να φύγουν στο εξωτερικό για να αναζητήσουν μια καλύτερη θέση εργασίας. Πού οφείλεται η τάση φυγής; Ο ένας στους τρεις νέους 17-34 ετών δυσκολεύεται να καλύψει τις μηνιαίες ανάγκες.
Η λογική, λοιπόν, «δύο το λάδι, τρεις το ξίδι» δεν είναι όραμα, αλλά… σωσίβιο, στην καλύτερη περίπτωση.
Το κλίμα δεν αλλάζει πλέον με λίγα δισ. Ίσως ούτε και με πολλά.
Γιατί απλώς έχει χαθεί η πυξίδα…
