Το καλοκαίρι σημαίνει ξεγνοιασιά. Μπάνια στη θάλασσα, από το πρωί μέχρι το βράδυ ηλιοθεραπεία, δροσιά, παιχνίδι, ξεκούραση. Και όταν έρχεται το σούρουπο, όλο και κάποια συναυλία θα ετοιμάζεται να ξεκινήσει κοντά στο μέρος που έχουμε διαλέξει.
Άρα, η διασκέδαση συνεχίζεται, πολλές φορές μέχρι πρωίας και ξανά από την αρχή. Οι πιο… ψαγμένοι, μπορούν να διαλέξουν αντιστοίχως κάποια θεατρική παράσταση. Οι θίασοι που περιοδεύουν το καλοκαίρι είναι πολλοί και οι δουλειές που ανεβάζουν, συχνά αξίζουν την προσοχή και, γιατί όχι, το θαυμασμό και το χειροκρότημα των παραθεριστών.
Μόνο που το παραμύθι (και πάλι) κρύβει δράκο. Οι συναυλίες για να πραγματοποιηθούν, χρειάζονται εργάτες που θα δουλέψουν νυχθημερόν για να τις ετοιμάσουν. Το ίδιο και οι θεατρικές παραστάσεις. Ένα εργατικό δυναμικό που έχοντας γνώση των συνθηκών, είναι υποχρεωμένο να τηρεί συγκεκριμένους κανόνες: Ο βασικότερος εξ αυτών είναι το πρόγραμμα.
Η συναυλία πρέπει να μεταφερθεί άμεσα. Την επόμενη μέρα, περιμένουν οι θαμώνες σε κάποια άλλη πόλη, για να απολαύσουν τους καλλιτέχνες. Η θεατρική παράσταση πρέπει επίσης να κινηθεί με ταχύτητα. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Το βάρος αυτής της σκληρής δουλειάς, το επωμίζονται όσοι βρίσκονται πίσω από τα φώτα. Όσοι παραμένουν στο χώρο της συναυλίας, μετά την ολοκλήρωσή της. Όσοι ξεστήνουν τα σκηνικά της θεατρικής παράστασης για να τα μεταφέρουν, τηρώντας το χρονοδιάγραμμα.
Εδώ ακριβώς «κρύβεται» το πιο σκληρό πρόσωπο στο συγκεκριμένο επάγγελμα. Μόλις πριν από μία εβδομάδα, ένας ηχολήπτης έχασε τη ζωή του, σε τροχαίο δυστύχημα καθώς μεταφερόταν, μαζί με τον εξοπλισμό της περιοδείας που συμμετείχε, από την Κατερίνη προς την Πρέβεζα. Ένας ακόμα τραυματίστηκε σοβαρά.
Την περασμένη Τρίτη, το Σωματείο Τεχνικών πραγματοποίησε στάση εργασίας, την ώρα της κηδείας του συναδέλφου τους. Μία ημέρα μετά, την Τετάρτη, εν μέσω θέρους πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Εργασίας.
Ζητούνται να εφαρμοστούν τα αυτονόητα: Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, ωράριο, συγκεκριμένες ώρες ξεκούρασης. Η εξάντληση (για να τηρηθεί το πρόγραμμα, για να διεξαχθεί στην ώρα της η επόμενη συναυλία), κάποιες φορές έχει πολύ τραγικά αποτελέσματα.
Ο χαμός του συγκεκριμένου ηχολήπτη, δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό.
Και όμως! Σε αυτή τη χώρα, ακόμα ψάχνουμε (ως κοινωνία) το αυτονόητο. Λίγες ώρες ξεκούρασης ζητούν οι εργαζόμενοι των θερινών συναυλιών και των θεατρικών παραστάσεων. Έλεγχο, για να τηρούνται τα ωράρια εργασίας.
Αντ’ αυτού έρχεται σχέδιο νόμου με θεσμοθέτηση 13 ωρών εργασίας, σε έναν και μοναδικό εργοδότη! Με καταβολή υπερωριών, ακόμα και για εκ περιτροπής απασχόληση.
Οι υπόλοιποι πολίτες που παραθερίζουν απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας, ίσως όλα αυτά να τα αγνοούν. Μάλλον, περιμένουν την επόμενη συναυλία που θα περάσει από την περιοχή τους, για να διασκεδάσουν. Την επόμενη θεατρική παράσταση για να την απολαύσουν.
Τώρα, που έρχεται και Δεκαπενταύγουστος, ίσως κάποιοι να περιμένουν και το επόμενο πανηγύρι. Ο καθένας με ό,τι του ταιριάζει, ή με ό,τι του αξίζει.
