Χωρίς πραγματικές παραγωγικές επενδύσεις, τα εισοδήματα θα είναι καθηλωμένα μέχρι τη συντέλεια του αιώνα.
Και όσες παρεμβάσεις και να κάνει το κράτος, δεν πρόκειται να επιλύσει κανένα πρόβλημα αλλά αντίθετα θα επιδεινώνει την κατάσταση, καθώς οι αυξήσεις που επιβάλλει περνάνε στις τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών και ο πληθωρισμός πιέζει ακόμα παρακάτω το εισόδημα. Οι επενδύσεις θέλουν καλή δικαιοσύνη, γρήγορο ίντερνετ, διαφανείς κανόνες για όλους και όχι μόνο για τους δικούς μας, ασφάλεια εσωτερική με τους τουρίστες να μη δέχονται επιθέσεις (λόγω της εθνικότητάς τους από επαγγελματίες ανθρωπιστές…) αλλά και ασφάλεια στα σύνορα και παντού όπου υπάρχει εθνικό έδαφος σε αέρα και θάλασσα.
Αυτά προσελκύουν τους επενδυτές που θα δούνε και το φορολογικό σύστημα και πόσο συχνά αλλάζει και πώς φορολογούνται τα επιχειρηματικά κέρδη αλλά και το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών και όλες εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν μια χώρα σοβαρή, με όσο το δυνατόν μικρότερη διαφθορά και κανόνες σεβαστούς απ’ όλους. Δεν είναι καθόλου περίεργο πως μετά από τόσα χρόνια από την κρίση που ξεκίνησε το 2010 τα ονομαστικά εισοδήματα των Ελλήνων κοντεύουν (δεν έφθασαν ακόμα) να πιάσουν το ύψος που είχαν εκείνη τη μοιραία χρονιά με το Καστελόριζο και την είσοδο της χώρας στα μνημόνια. Η πρόσφατη μελέτη της Alpha Bank είναι αποκαλυπτική στο σημείο αυτό και λέει περισσότερα, καθώς, μιλώντας για ονομαστικά εισοδήματα, εμμέσως υπογραμμίζει την καθίζηση που έπαθαν τα πραγματικά εισοδήματα, αφού ο πληθωρισμός στο διάστημα αυτό αυξήθηκε πάνω από 25%,ενώ ειδικά για τα τρόφιμα ξεπέρασε το 40%.ΤΟ 2024, ο μέσος ετήσιος πραγματικός μισθός στην Ελλάδα αντιστοιχούσε μόλις στο 52% του μέσου ευρωπαϊκού, μειωμένος από το 2019 που ήταν στο 52,2% -δραματικά χαμηλότερος όμως από το 2009, όπου αντιστοιχούσε στο 82,5% της Ε.Ε. Και, όταν τα εισοδήματα είναι καθηλωμένα, πάνε χάλια και οι αποταμιεύσεις. Όπως δείχνουν τα στοιχεία, το ποσοστό αποταμίευσης των νοικοκυριών, δηλαδή η ακαθάριστη αποταμίευση ως προς το ακαθάριστο διαθέσιμο εισόδημα, ήταν αρνητική στο 8,5% κατά το 1ο τρίμηνο του 2025, κάτι που συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα.
Να γίνει κατανοητό ότι οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα εξαρτώνται από την παραγωγικότητα της εργασίας -και όχι από κυβερνητικές εντολές-, η οποία είναι στην Ελλάδα στο 56,2% της μέσης της Ε.Ε. και κάτω από το 50% του μέσου της Ευρωζώνης. Και αυτό, γιατί δεν γίνονται επαρκείς επενδύσεις, επειδή η οικονομία μας είναι εστιασμένη σε τομείς με χαμηλή παραγωγικότητα, όπως στη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού, αντί στη μεταποίηση, στη βιομηχανία και στην υψηλή τεχνολογία- καινοτομία. Βιώσιμη αύξηση των μισθών προϋποθέτει αλλαγή του οικονομικού μοντέλου, παραγωγικές επενδύσεις και ουσιαστικό εκσυγχρονισμό, με τα κόμματα και τους ανθρώπους τους να εξορίζονται διά παντός από το κράτος. Ας σοβαρευτούμε, επιτέλους.
