Εδώ και πολύ καιρό παρακολουθώ την κατάσταση στη Γάζα, προσπαθώντας να πληροφορηθώ ακούγοντας τις απόψεις και των δύο πλευρών. Από τους αριστερούς του Ισραήλ και τους αριστερούς της Ελλάδας, μέχρι τους ακροδεξιούς του Ισραήλ και τους ακροδεξιούς της Ελλάδας.
Ομολογώ, ότι τελευταία, η πληροφόρηση έχει αρχίσει να με μπερδεύει όλο και περισσότερο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Όλα ξεκίνησαν το πρωί της 7ης Οκτωβρίου όταν οπλισμένοι τρομοκράτες της Χαμάς επιτέθηκαν στο Ισραήλ. Η Χαμάς, οι διοικητές της ελεύθερης Γάζας από το 2005, μπήκαν στο Ισραήλ και έκαψαν, βίασαν και σκότωσαν 1200 άτομα και πήραν 250 ομήρους. Οι πρώτες ταινίες που ανέβηκαν στο διαδίκτυο ήταν ταινίες των ιδίων των τρομοκρατών πάνω σε μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα, μέσα σε σπίτια στα Κιμπούτς που επιτέθηκαν και δίπλα σε αιμόφυρτα πτώματα, δείχνοντας θριαμβευτικά τα κατορθώματά τους. Ανάμεσα στους ομήρους ήταν και μητέρες και ανήλικα παιδιά που στη συνέχεια δολοφονήθηκαν κάτω από άγνωστες συνθήκες και επέστρεψαν στο Ισραήλ σε φέρετρα. Μέχρι σήμερα παραμένουν 50 όμηροι ζωντανοί και νεκροί αιχμάλωτοι της Χαμάς στη Γάζα. Ένας εκ των οποίων, ο Ρομ Μπρασλάβσκι, ξαπλωμένος στο έδαφος σε άγνωστο τούνελ στη Γάζα, που βιντεοσκοπήθηκε πρόσφατα από τη Χαμάς σε 6λεπτο βίντεο που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο.
Μετά την επίθεση της Χαμάς στο έδαφός του, το Ισραήλ απάντησε, όπως ήταν αναμενόμενο – και όπως η Χαμάς σίγουρα ήλπιζε ότι θα γίνει. Το Ισραήλ ξαναμπήκε στη Γάζα μετά από 20 χρόνια, με δύο στόχους: να καταστρέψει τη Χαμάς και να ελευθερώσει τους ομήρους.
Όπως και σε παλαιότερους πολέμους το 1967 και το 1973, κάποιοι στήριξαν τη Χαμάς και επιτέθηκαν και αυτές στο Ισραήλ με ρουκέτες στοχεύοντας πόλεις, νοσοκομεία, ερευνητικά ιδρύματα διεθνούς σημασίας και κατοικημένες περιοχές. Η Χεζμπολάχ από το Λίβανο, οι Χούτι από την Υεμένη και το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν που εξαπέλυσε στο Ισραήλ πάνω από 600 πυραύλους – πριν το Ισραήλ απαντήσει στην πρόκληση με ακρίβεια και αποτελεσματικότητα. Επίσης, αμύνθηκε προστατεύοντας τον πληθυσμό του με υψηλής τεχνολογίας αμυντικά συστήματα, ενώ χάρις στην προηγμένη τεχνολογία που έχει αναπτύξει και την αεροπορία του πέτυχε παράλληλα και ουσιαστικά πλήγματα σε όλα τα μέτωπα.
Τις 660 ημέρες που διαρκεί ο πόλεμος αυτός, η ρητορική της Ισλαμικής τρομοκρατίας και μίσους ενάντια στο Ισραήλ, το μόνο δημοκρατικό κράτος της Μέσης Ανατολής, πέρασε τα σύνορα. Ξαφνικά η Ελλάδα, αλλά και άλλες χώρες του δυτικού κόσμου, έγιναν τα φερέφωνα της Χαμάς. Το Ισλάμ έγινε η νέα μόδα. Η παραπληροφόρηση και τα fake news έγιναν ο νέος τρόπος επικοινωνίας και πληροφόρησης. Η διαδήλωση υπέρ της ‘ελεύθερης Παλαιστίνης από τον ποταμό ως τη θάλασσα’ και η σημαία της Παλαιστίνης η νέα διασκέδαση και το νέο φέι βολάν. Η προσβολή και ο τσαμπουκάς προς Ισραηλινούς τουρίστες ή Εβραίους γενικότερα, έγινε η νέα συμπεριφορά – να θυμηθούμε πριν λίγα χρόνια πώς οι ίδιοι Ισραηλινοί ήρθαν να βοηθήσουν την Ελλάδα εν μέσω κρίσης αγοράζοντας ακίνητα και επενδύοντας στην ντόπια αγορά.
Με ταχύτητα φωτός, ψεύτικες ειδήσεις ανεβαίνουν στα κοινωνικά και τα επίσημα πρακτορεία τύπου, για να αποσυρθούν αμέσως μετά με την ίδια ταχύτητα αφού αποδειχθεί ότι ήταν ψευδείς και παραπλανητικές. Με αποκορύφωμα το παραπληγικό παιδί που δήθεν υπέφερε από ασιτεία.
Ομολογώ ότι έχουμε κουραστεί από τον διχασμό που προωθεί μία μερίδα ανθρώπων με προσωπικά κίνητρα και συμφέροντα υποκινούμενο από την προπαγάνδα θεοκρατικών ομάδων μίσους και καταπίεσης κάθε ελευθερίας. Έχουμε κουραστεί να βλέπουμε την Παλαιστινιακή σημαία παντού, λες και η Παλαιστίνη είναι το νέο εθνικό σύμβολο της χώρας μας. Ακόμη και στην Ακρόπολη κυμάτισε μπροστά στον Παρθενώνα, εκεί όπου οι αριστεροί ήρωες στην Κατοχή, με κίνδυνο της ζωής τους κατέβασαν μια άλλη ξένη σημαία – τη ναζιστική – στην Κατοχή, πριν από 80 χρόνια. Έχουμε κουραστεί να ακούμε το αφήγημα και δόγμα της Χαμάς ‘Παλαιστίνη από τον ποταμό ως τη θάλασσα’ (και τον εκτοπισμό των Εβραίων από το Ισραήλ’;) σε πολιτιστικές ή άλλες εκδηλώσεις που έχουμε πληρώσει εισιτήριο για να παρακολουθήσουμε. Έχουμε κουραστεί να βλέπουμε στην Ελλάδα την απουσία του συστήματος και των διοργανωτών – όπως στη ντροπιαστική παράσταση στην Επίδαυρο και την Έκθεση Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη – που επιτρέπει και δεν αντιδράει και δεν εξασφαλίζει την ασφαλή άφιξη, αποβίβαση και παραμονή τουριστών από το Ισραήλ ή άλλες χώρες στην Ελλάδα, όπου και όποτε διαλέξουν να έρθουν, χωρίς να φοβούνται να επισκεφτούν ένα νησί ή μια γειτονιά ή ένα εστιατόριο, να μιλάνε οποιαδήποτε γλώσσα τους κάνει κέφι και να φοράνε με περηφάνεια οποιοδήποτε σύμβολο τους εκφράζει κρεμασμένο στο λαιμό τους.
Έχουμε κουραστεί να βλέπουμε τα φορτία της ανθρωπιστικής βοήθειας να καταληστεύονται από οπλισμένους τρομοκράτες της Χαμάς, ενώ ο λαός να τους κοιτάζει αμήχανα και ο κόσμος να κατηγορεί το Ισραήλ και τους Εβραίους. Έχουμε κουραστεί να βλέπουμε τους τόνους τα φορτία ανθρωπιστικής βοήθειας από όλο τον κόσμο, να μπαίνουν με φορτηγά και να πέφτουν με αλεξίπτωτα από τον ουρανό, να βλέπουμε φωτογραφίες με τα ράφια τα τρόφιμα στην αγορά της Γάζας γεμάτα με κάθε λογής καλούδια και φρεσκοψημένες πίτες και τους κολλητούς της Χαμάς με τις κοιλάρες και τα προγούλια στα καταφύγια να τρώνε σαν βασιλιάδες και να μας κάνουν διάλεξη για ‘πείνα στη Γάζα’. Έχουμε κουραστεί να βλέπουμε ανθρώπους σαν τα μυρμήγκια να πηδάνε πάνω ή να πέφτουν κάτω από τις ρόδες φορτηγών για ένα σακί αλεύρι στις περιοχές της Γάζας που ακόμη ελέγχει η Χαμάς και τα νούμερα των νεκρών να καταλογίζονται στα κέντρα διανομής τροφίμων του Ισραήλ και των ΗΠΑ, όπου επικρατεί η τάξη, τα χαμόγελα και οι χαιρετισμοί στην κάμερα (αυθόρμητα, όχι στημένα όπως του ψευτο-ρεπόρτερ fake-news φωτογράφου Άχμεντ Αλ Αρίνι – ο Αλ Αρίνι σαφώς κάνει τη δουλειά του πουλώντας ότι πουλάει αυτή την εποχή, όπως και οι δήθεν ‘ευεργέτες’ στη Γάζα που φωτογραφίζονται να δίνουν ένα πακέτο με τρόφιμα σε παιδάκια, μόνο που τους το παίρνουν πίσω για να πάνε στο επόμενο, ενώ στη συνέχεια ανεβάζουν τις φωτογραφίες σε καμπάνιες δωρεάς – όπως το The Sameer Project – για να μαζέψουν εκατομμύρια από καλοπροαίρετα ψηφιακά θύματα, για μια βοήθεια που ποτέ δεν φτάνει στους αποδέκτες, όπως οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα διαμαρτύρονται. Έχουμε κουραστεί να βλέπουμε τρόφιμα να παραμένουν στα αζήτητα σε μαντρωμένες εκτάσεις μέσα στη Γάζα, από την ανικανότητα του ΟΗΕ να τα παραδώσει και μετά να κατηγορεί το Ισραήλ για ‘λιμοκτονία στη Γάζα’.
Έχουμε κουραστεί να βλέπουμε και το Ισραήλ να προσπαθεί να διεξάγει έναν πόλεμο ενάντια σε μια τρομοκρατική οργάνωση που έχει την υποστήριξη του λαού της Γάζας και συγχρόνως να προσπαθεί να ευχαριστήσει τους πάντες φροντίζοντας και ταΐζοντας τον λαό αυτού που του επιτέθηκε (!), ενώ όλοι το κατηγορούν. Με τα λεφτά των φορολογουμένων Ισραηλινών – πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ! – που αντί να ξοδεύονται για την ανοικοδόμηση του διεθνούς εμβέλειας ιδρύματος Βάιτζμαν και του νοσοκομείου Σορόκα στην Μπεερσέβα (όπου εργάζονται και νοσηλεύονται Εβραίοι, Άραβες και βεδουίνοι Μουσουλμάνοι) τα οποία χτυπήθηκαν από τις ρουκέτες του Ιράν, πηγαίνουν στη Γάζα.
Έχουμε κουραστεί να βλέπουμε το θέατρο του παραλόγου που έχει στήσει η Χαμάς από τον Οκτώβριο 2023 μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα η λωρίδα της Γάζας να είναι σε εμπόλεμη κατάσταση εδώ και 660 ημέρες. Η Γάζα μετράει πολλά θύματα, χιλιάδες σπίτια έχουν καταστραφεί και ο κόσμος στέκεται σε ουρές για να πάρει τρόφιμα. Δεν χωράει αμφιβολία ότι πρόκειται για μια ανθρωπιστική κρίση που πρέπει να σταματήσει και να ξεκινήσει η ανοικοδόμηση.
Στην Ελλάδα, η αγανάκτηση της κοινής γνώμης από την ακρίβεια, τη διαφθορά, τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες, το δράμα στα Τέμπη, και τόσα άλλα που συμβαίνουν, οδηγούν πολλούς στα άκρα, στοχεύοντας Ισραηλινούς τουρίστες και μπλοκάροντας λιμάνια σε τουριστικά νησιά. Μία κατρακύλα άκρως επικίνδυνη για την ελληνική κοινωνία ολόκληρη, αλλά και για τον τουρισμό, ενώ ο κρατικός μηχανισμός φαίνεται ανίκανος να αντιδράσει και να σταματήσει.
Ελπίζω ότι θα σταματήσει επιτέλους το θέατρο του παραλόγου που ζούμε εδώ και τόσους μήνες και θα δοθεί λύση ώστε να λήξει ο πόλεμος, για το καλό του λαού της Γάζας και του Ισραήλ και για το καλό όλων μας.
—————————
* Ο Ηλίας Μεσσίνας είναι αρχιτέκτονας, πολεοδόμος και συγγραφέας βιβλίων για τον αειφορικό σχεδιασμό και την πολιτιστική κληρονομιά
