Αύγουστο μήνα, όνειρο στο κύμα. Όχι, το παπαδιαμαντικό, με το «βοσκόπουλον εις τα όρη. Δεκαοκτώ ετών». Όμως, κι εδώ, η κατσίκα άρχισε να βελάζει. Εντάξει, δεν ήταν η μικρή στέρφα αίγα, μέ κατάστιλπνον τρίχωμα, η Μοσχούλα, αλλά μια γριά κατσικούλα.
«Όταν μετά την πληρωμή των οικολογικών σχημάτων, ζήτησα να κάνουμε έναν έλεγχο, διαπιστώσαμε ότι, σε έναν μερικό έλεγχο που έγινε, περίπου πάνω από 30.000 αγρότες είχαν περισσότερα από 49.000 πλαστά πιστοποιητικά. Το ίδιο πιστοποιητικό που κάποιος εξέδιδε για μένα ως αγρότη, το είχε και για σας και για άλλους 5.000. Το ίδιο ακριβώς. Και αυτό αντιλαμβάνεστε ότι δημιουργεί ένα πολύ μεγάλο ερωτηματικό. Δεν είμαι βέβαιος ότι αυτό ήταν σε γνώση των αγροτών που μπορεί να πήγαιναν προκειμένου να φτιάξουν ένα φάκελο».
Συγγνώμη, αλλά αυτή είναι η ουσία του σκανδάλου. Η οργάνωση της διάχυτης παραβατικότητας, με κυκλώματα, εταιρείες, παράγοντες, μεσάζοντες, που έπαιρναν τη μερίδα του λέοντος.
Τι έκανε η γριά κατσίκα και ξεγέλασε το λιοντάρι; Μπήκε στη φωλιά του.
– Ποια είσαι εσύ που δεν με φοβάσαι και μπαίνεις με αυτό το θράσος στη σπηλιά μου;
– Είμαι η βασίλισσα των κατσικιών. Χρόνια ολόκληρα τώρα, εξουσιάζω τη φυλή μας. Επειδή όμως τα χρόνια περνάνε, πρέπει να πραγματοποιήσω την υπόσχεση που είχα δώσει τη μέρα που με χρίσανε βασίλισσα.
Υποσχέθηκα ότι πριν πεθάνω πρέπει να φάω πενήντα τίγρεις, τριάντα ελέφαντες και δέκα λιοντάρια. Μέχρι τώρα έφαγα τις τίγρεις και τους ελέφαντες. Μόλις ξεκίνησα να ψάχνω για λιοντάρια κι ευτυχώς που βρήκα εσένα. Θα είσαι το πρώτο μου λιοντάρι.
Παραμύθια; Πάντως, κάποιοι φάγανε κι οι νόμιμοι στο κουκόζουμο τους βράζανε. «Θα πάρουμε τα χρήματα πίσω, τουλάχιστον από τα “μεγάλα ψάρια”». Εκεί που είχαμε τον «χασάπη», θα ψάχνουμε και τον «ψαρά»; Όνειρο στο κτήμα, πλάι στο κύμα, με πολύ χρήμα…
