Η απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να επιβάλει το πιο εκτεταμένο δασμολογικό καθεστώς από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν είναι απλώς μια οικονομική επιλογή – είναι η επίσημη έναρξη μιας νέας εποχής.
Ένας κόσμος στον οποίο το ελεύθερο εμπόριο, η προβλεψιμότητα και οι διεθνείς θεσμοί δίνουν τη θέση τους σε διμερή παζάρια, εθνικά συμφέροντα και γεωπολιτικούς εκβιασμούς.
Ο Τραμπ δεν κρύβει τις προθέσεις του: «Δίκαιο και ισόρροπο εμπόριο» σημαίνει ό,τι εκείνος ορίζει, τη στιγμή που το ορίζει.
Η επιβολή δασμών με βάση το εμπορικό ισοζύγιο, η στοχοποίηση χωρών όπως ο Καναδάς (για την πολιτική του στο θέμα της Γάζας) και η Βραζιλία (για τις εσωτερικές πολιτικές της και τη δίωξη Μπολσονάρου), η εργαλειοποίηση της εμπορικής πολιτικής για να πιεστεί η Κίνα να αποστασιοποιηθεί από τη Ρωσία — όλα δείχνουν ότι έχουμε μπροστά μας μια επαναδιαπραγμάτευση της διεθνούς τάξης, με αμερικανικούς όρους.
Ανταλλάγματα, νέες ισορροπίες
Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι μόνο ποιος θα πληγεί. Είναι ποιος είναι έτοιμος. Έτοιμος να επιβιώσει και να αντέξει σε έναν κόσμο όπου η στρατηγική εμπορική ασφάλεια μετρά περισσότερο από την τιμή μονάδας.
Όπου το «φθηνό» υποχωρεί μπροστά στο «φιλικό». Όπου η πρόσβαση στην αμερικανική αγορά εξαρτάται από πολιτικά ανταλλάγματα και τη συμμόρφωση σε ευρύτερες γεωπολιτικές ισορροπίες.
Η Κίνα θα πρέπει να αποφασίσει αν θέλει ένα μεγάλο deal με την Ουάσιγκτον ή αν προτιμά να συνεχίσει τη «συμμαχία χωρίς όρια» με τον Πούτιν.
Και διλήμματα
Η Ευρώπη θα κληθεί να διαλέξει ανάμεσα σε ανεξαρτησία και εξάρτηση. Και οι αναδυόμενες αγορές, όπως η Ινδία ή οι χώρες της ASEAN, θα αναμετρηθούν με το δίλημμα: παγκοσμιοποίηση ή επιβίωση σε ένα νέο ψυχροπολεμικό σκηνικό.
Ο Τραμπ κάνει αυτό που γνωρίζει καλύτερα: αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού τη στιγμή που επιστρέφει στο τραπέζι. Το ερώτημα είναι ποιος έχει προνοήσει να παίξει σε αυτό το νέο πεδίο. Και ποιος θα πιαστεί στον ύπνο. Η νέα εποχή δεν έρχεται. Ξεκίνησε.
