Δεν είναι η «Γη χωρίς ψωμί» (1933) του Μπουνιουέλ, μοιάζει με σχέδιο, για να γίνει η Γάζα τόπος αναψυχής.
Σκελεθρωμένα κορμιά. Ένα βήμα πριν από την κατάρρευση. Προσδιόρισέ μου το βήμα. Χρειάζονται 40 με 60 μέρες για να πεθάνει ενήλικας από ασιτία; Ένα παιδί, πολύ λιγότερο.
Συρρικνώνεται, σουρώνει όπως το στομάχι. Ένα παιδί στριφογυρίζει σαν την πείνα στο στομάχι του, που δεν το αφήνει σε ησυχία. Η Λωρίδα είναι ένα τεράστιο στομάχι και το παιδί ένα ψίχουλο. Η Δύση μπορεί να το χωνέψει. Σαν να αφορά κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι και όχι ανθρώπους.
Η Δύση χωνεύει την πείνα στη Γάζα, που δεν είναι φυσική καταστροφή, είναι πολιτική επιλογή. Γνωρίζει και βλέπει σε ζωντανή σύνδεση την αφαίρεση, τη στέρηση όσων μπορούν να κρατήσουν έναν άνθρωπο ζωντανό, σωματικά και ψυχικά. Τροφή, νερό, ασφάλεια και αναγνώριση.
Η Δύση δεν ζητά συγχώρεση. «Προφανώς είναι κάπως περίπλοκο το θέμα», σχολιάζει ο Βρετανός σκιτσογράφος Μπεν Τζένινγκς, βάζοντας δύο ζευγάρια μάτια, δύο σκελετωμένα παιδιά πάνω σε ερείπια με άδειες κατσαρόλες να μιλούν για την αδιαφορία του κόσμου.
«Προφανώς είναι κάπως περίπλοκο το θέμα». Στη βιολογία, πάντως, είναι απλό. Αναιμία, μειώνονται οι αντιστάσεις στις ασθένειες και η ίαση των τραυμάτων, προοδευτική αδυναμία του οργανισμού και δυσκολία στην κατάποση, που δεν επιτρέπει τη σωστή πρόσληψη τροφής, συρρίκνωση οργάνων, όπως η καρδιά και οι πνεύμονες, υποθερμία.
Ο βραβευμένος με Πούλιτζερ Κρις Χέτζες στον λογαριασμό του στο substack, στις 26.7, τα περιγράφει πιο δυνατά, γιατί τα έχει ζήσει ξανά.
«Οι πεινασμένοι δεν έχουν αρκετές θερμίδες για να συντηρηθούν. Τρώνε οτιδήποτε για να επιβιώσουν. Υποφέρουν συνεχώς από διάρροια. Έχουν δυσκολία στην αναπνοή, λόγω αναπνευστικών λοιμώξεων… Το σώμα, ουσιαστικά, τρέφεται από τον εαυτό του. Οι ιστοί και οι μύες εξαφανίζονται. Είναι αδύνατο να ρυθμιστεί η θερμοκρασία του σώματος. Τα νεφρά δεν λειτουργούν. Το ανοσοποιητικό καταρρέει. Τα ζωτικά όργανα ατροφούν. Η κυκλοφορία του αίματος επιβραδύνεται…
Είναι αδύνατο να συγκεντρωθεί κανείς. Τα θύματα, ελλιποβαρή, υποκύπτουν σε ψυχική και συναισθηματική απόσυρση… Ο καρδιακός μυς εξασθενεί».
Οπως και η περίφημη ηθική μας. Για πόσο η προσποίηση μπορεί να συντηρηθεί;
