Και ενώ η Τουρκία είναι ένα βήμα από το να πάρει τα Eurofighter (μάλλον μαζί με τους πυραύλους meteor που έχει σήμερα ως πλεονέκτημα η Ελλάδα), o Νίκος Δένδιας προχωράει τη μεταρρύθμιση στις Ένοπλες Δυνάμεις, ενώ μείζον ζήτημα παραμένει πώς θα προχωρήσει η ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.
Η χώρα, με βάση τις δηλώσεις του προαναφερόμενου, φαίνεται προσώρας να μην επιλέγει τη χρηματοδότηση μέσω του ευρωπαϊκού προγράμματος SAFE, γιατί δεν υπάρχει, όπως είπε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, δημοσιονομικός χώρος… με βάση την ενημέρωση που είχε από τον συνάδελφό του υπουργό Εθνικής Οικονομίας, Κυριάκο Πιερρακάκη.
Αύριο, ίσως βρεθεί ο χώρος και καλό θα ήταν να βρεθεί, καθώς συναρτάται και με την ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, που στα λόγια θέλουμε να το κάνουμε, αλλά στην πράξη την κρατάμε σε εμβρυώδη κατάσταση. Για να αναπτυχθεί, θέλει κατ’ αρχάς παραγγελίες, χρηματοδότηση έρευνας στους συγκεκριμένους τομείς που έχουν υψηλή προστιθέμενη αξία, συμμετοχή στα μεγάλα προγράμματα κ.λπ. Από τα τελευταία (που αφορούσαν φρεγάτες και αεροσκάφη), δεν συμμετείχε σε κανένα, καθώς ήταν απευθείας αναθέσεις
Το SAFE έχει ως βάση 150 δισ. που θα διατεθούν ως χαμηλότοκα δάνεια διάρκειας μέχρι 50 έτη. Στο μεταξύ, η Ελλάδα έχει εξαγγείλει πρόγραμμα ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων πάνω από 25 δισ. για μία δωδεκαετία. Και τα περισσότερα από αυτά θα προέλθουν από τον προϋπολογισμό, ήτοι από τους φόρους των Ελλήνων.
Η κατ’ αρχήν επιλογή για μη συμμετοχή δημιουργεί ερωτήματα, καθώς θα μπορούσε να ενισχύσει, μέσω αυτού, τις εγχώριες επιχειρήσεις του κλάδου. Η Ελλάδα, ούτως ή άλλως, είναι χώρα που αγοράζει όπλα, χωρίς όμως να παράγει. Και το ζητούμενο είναι αφενός να συμμετάσχει σε συμπαραγωγές υλικού αλλά και να έχει δικές της μονάδες παραγωγής, που θα τροφοδοτούν τον ελληνικό στρατό. Για να φτιαχτούν αυτές, χρειάζεται οργάνωση και προγραμματισμός, ώστε να πιάσουν τόπο τα λεφτά και να μη γίνει κάτι ανάλογο με τον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Εν προκειμένω, αυτό δεν είναι μια θεωρητική άσκηση για την Ελλάδα αλλά ένα υπαρξιακό ζήτημα, καθώς έχουμε προβλήματα με την Τουρκία, που παράγει μεγάλη γκάμα αμυντικού υλικού, ενώ είναι πολύ πιθανό το ενδεχόμενο να συμμετάσχει στο SAFE. Και, αν συμβεί κάτι τέτοιο (ο πρωθυπουργός το συνέδεσε με την άρση του casus belli), θα είναι τραγικό, καθώς ανάμεσα στους Ευρωπαίους φορολογούμενους που θα το χρηματοδοτούν θα είναι και οι Έλληνες, η πατρίδα των οποίων θα είναι εκτός.
Ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας σημαίνει και ενίσχυση της εθνικής οικονομίας σε μεσομακροπρόθεσμη βάση, εκτός από κάλυψη των αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων. Σήμερα, αγοράζουμε από το ράφι (υπό την πίεση της τουρκικής απειλής) και ξοδεύουμε πολλά δισ., κάποια από τα οποία θα μπορούσαν να μένουν στην Ελλάδα.