Εθνικό είναι το αληθές είπε ο Διονύσιος Σολωμός για να επικριθεί από αρκετούς, αρχικά ως υπονομευτής των μύθων και εν συνεχεία -στην πιο σύγχρονη εκδοχή- ως παρωχημένος και εκτός γραμμής.
Και επειδή σαν χθες πριν από 51 χρόνια έγινε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ας έχουμε κατά νου ότι η Ιστορία ειδικά εμάς τους Έλληνες δεν μας διδάσκει, όπως αποδεικνύει η πάντα παρούσα και σήμερα σε υπερθετικό βαθμό εσωτερική φαγωμάρα. Οι Τούρκοι αναφορικά με την Κύπρο το ’74 θα πρέπει να ντρέπονται για τα εγκλήματα, τους φόνους αιχμαλώτων και άμαχου πληθυσμού, τις βιαιότητες, τους βιασμούς, τις λεηλασίες που έκαναν, αποδεικνύοντας τη διαχρονική βαρβαρότητά τους κατά της ανθρωπότητας.
Στο διάστημα από τον Φεβρουάριο του 1986 έως τον Μάρτιο του 1988 λειτούργησε η Εξεταστική Επιτροπή για τον Φάκελο της Κύπρου της Βουλής των Ελλήνων. Εκεί ελήφθησαν μαρτυρικές καταθέσεις σχεδόν από όλους όσοι ενεπλάκησαν στο πραξικόπημα ανατροπής του Μακαρίου στις 15 Ιουλίου 1974,καθώς και από όσους η δράση τους συνδέθηκε με τα γεγονότα της τουρκικής εισβολής, που ξεκίνησε στις 20 Ιουλίου. Τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν κατατέθηκαν στην Ολομέλεια της Βουλής στο τέλος του 1988 χωρίς να γίνει καμία συζήτηση, προφανώς υπό τον φόβο του τι θα λεγόταν, καθώς τα γεγονότα ήταν νωπά και πολλοί πρωταγωνιστές εν ζωή.
Τον Ιούλιο του 2017 η ελληνική Βουλή μαζί με την κυπριακή αποφάσισαν όλο εκείνο το υλικό να δημοσιοποιηθεί. Μέχρι σήμερα έχουν δημοσιοποιηθεί 15 τόμοι με μαρτυρικές καταθέσεις που περιέχουν πολλές άγνωστες τραγικές ιστορικές λεπτομέρειες, που φωτίζουν εν μέρει τα γεγονότα, τις συνθήκες που επικρατούσαν πριν από το πραξικόπημα και την εισβολή κ.λπ.
Ό καλόπιστος μελετητής θα διαπιστώσει ότι σήμερα, 51 χρόνια μετά, πολλά από τα ερωτήματα που διατυπώνονταν από τους βουλευτές στη διάρκεια εκείνης της Εξεταστικής Επιτροπής παραμένουν αναπάντητα. Για παράδειγμα, το ποιος ήταν ο «μέγας αρχιτέκτων» -και οι συνεργάτες του αν υπήρχε τέτοιος- αυτής της τραγωδίας, δεν έχει απαντηθεί επαρκώς. Αντίθετα επαρκώς έχουν επιμεριστεί οι ευθύνες του τότε καθεστώτος Ιωαννίδη, που μετά το πραξικόπημα που προκάλεσε δεν ανέμενε -όπως έλεγαν αφελώς στελέχη του- επέμβαση των Τούρκων, καθώς η ανατροπή του Μακαρίου ήταν ζήτημα της ελληνοκυπριακής πλευράς. Η εισβολή στην Κύπρο αποτελεί μια διαρκή υπενθύμιση της τουρκικής επιθετικότητας, που αντιμετωπίζει και σήμερα τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος.
Τα επεισόδια είναι πολλά, όπως και οι προειδοποιήσεις (υπήρχαν και πριν από την εισβολή του 1974, αλλά βλακωδώς αγνοούνταν), που έμμεσα εμφανίζονται είτε μέσω της Λιβύης και του τουρκολιβυκού μνημονίου είτε μέσω άλλων οδών.
Κατά έναν τρόπο, η Ιστορία επαναλαμβάνεται με διαφορετικά μοτίβα αυτή τη φορά. Και όπως τότε τις ΗΠΑ τις συγκλόνιζε και τις αποσταθεροποιούσε το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, έτσι και σήμερα στις ΗΠΑ η μπίλια γυρίζει και κανείς δεν ξέρει πού θα κάτσει στο τέλος.
