Μάθαμε πολλά από τον αρμόδιο υπουργό, τον κ. Θάνο Πλεύρη, τις τελευταίες ημέρες για το Μεταναστευτικό.
Μάθαμε, για παράδειγμα, ότι η σύμβαση της Γενεύης υπογράφηκε «για όσους ήθελαν να την κοπανήσουν από τη Σοβιετική Ένωση». Άρα, τώρα που το Σιδηρούν Παραπέτασμα κατέρρευσε και το κομμουνιστικό μίασμα εξέλειψε μπορούμε να καταπατήσουμε ελεύθερα και τη Σύμβαση της Γενεύης και ολόκληρη τν Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μαζί. Κι ας λέει ο Ευάγγελος Βενιζέλος ότι δημιουργείται ύψιστο ζήτημα κράτους δικαίου για τη χώρα – ψιλά γράμματα, το κράτος δικαίου έχει ήδη διαγραφεί από τους κρατούντες από την εποχή των υποκλοπών και των Τεμπών.
Μάθαμε ακόμη ότι μπαίνει «τέλος στο παραμύθι με τις μωρομάνες», άρα γιατί να μην το συζητήσουμε να πνίγουμε και μανάδες και μωρά στη θάλασσα. Μάθαμε επίσης ότι «τρία εκατομμύρια μετανάστες βρίσκονται στη Λιβύη, έτοιμοι να έρθουν στην Ευρώπη και να αντικαταστήσουν τον πληθυσμό μας». Κι ας βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην Κρήτη, των 624.408 κατοίκων, πληθυσμός μόλις 1.500 μεταναστών (κι αυτός μειούμενος).
Μάθαμε και το ακραίο και προκλητικό: ότι στις δομές φιλοξενίας μεταναστών το μενού είναι ξενοδοχειακών προδιαγραφών και θα κοπεί κι αυτό. Κι ας θύμισε ο πρώην υπουργός Μετανάστευσης Δημήτρης Καιρίδης ότι το μενού στις δομές το ορίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση βάσει των συνθηκών για τα ανθρώπινα δικαιώματα κι εκείνη το χρηματοδοτεί. Προφανώς ο Καιρίδης δεν είναι εξίσου πατριώτης με τον Πλεύρη και, επιπλέον, μπορεί και να υπηρετεί σκοτεινό σχέδιο εισβολής και αλλοίωσης του πληθυσμού.
Μάθαμε, εν ολίγοις, ότι όταν μια κυβέρνηση κατ’ όνομα φιλελεύθερη νιώθει ότι απειλείται -όχι από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες αλλά από το κόμμα Σαμαρά, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και τον Βελόπουλο- ο φιλελευθερισμός πάει περίπατο. Και επιστρατεύεται ο δεξιός λαϊκισμός. Για να στρώσει με δόξα και τιμή τον δρόμο της Ακροδεξιάς…
