Περίπου έναν μήνα πριν, η προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ έδειχνε σαν να βρισκόταν σε αδιέξοδο, μετά τα αλλεπάλληλα μπρος πίσω στον εμπορικό πόλεμο που άρχισε με την υφήλιο, την αδυναμία του να βρει άμεσες λύσεις στις γεωπολιτικές συγκρούσεις, τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις ισραηλινές επιθέσεις στη Γάζα και τα προβλήματα στην προώθηση της ατζέντας DOGE για τη μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα στις ΗΠΑ. Και ξαφνικά, μέσα σε διάστημα δύο εβδομάδων, άλλαξαν όλα και ο Τραμπ εμφανίζεται ξανά πανίσχυρος, περνώντας στη δεύτερη φάση εφαρμογής των πολιτικών του, στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Είχε προηγηθεί η αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, η σχεδόν άμεση συμφωνία εκεχειρίας στη σύγκρουση Ιράν – Ισραήλ, η αναβίωση των ελπίδων για κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία, η επίδειξη ισχύος απέναντι στον Έλον Μασκ και, φυσικά, η έγκριση του «μεγάλου, όμορφου νομοσχεδίου» από τη Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Ο Αμερικανός πρόεδρος νιώθει ξανά πως έχει τη δύναμη και τον έλεγχο των καταστάσεων και χρησιμοποιεί όλα τα όπλα από το οπλοστάσιό του, κυρίως το δολάριο. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει αυτόματα και την επιτυχή κατάληξη των πολιτικών του. Ήδη, οι χώρες που πλήττονται από τους δασμούς των ΗΠΑ -και ειδικά αυτές που συνασπίζονται κάτω από την ομπρέλα των BRICS- αντιδρούν και σίγουρα θα απαντήσουν. Το ίδιο -σε μικρότερο βαθμό- θα πράξουν και οι μεγάλες οικονομίες της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας. Και η Ευρώπη; Αυτή συζητά, διαβουλεύεται και ευελπιστεί πως θα καταλήξει σε μια συμφέρουσα και αμοιβαία εμπορική συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η θητεία Τραμπ έχει πολύ δρόμο ακόμη και ο Αμερικανός πρόεδρος θα επιμείνει, δοκιμάζοντας τις αντοχές όλων.
