Skip to main content

Τα μπάνια του λαού

Τα μπάνια του λαού είναι ιερά. Από την εποχή του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, όλοι οι πολιτικοί γνωρίζουν ότι δεν πρέπει να προκαλούν τους πολίτες όταν κάνουν τις διακοπές τους.

Όταν κάνουν τα μπάνια τους.  Και όμως, η σημερινή Κυβέρνηση και ειδικά το  Υπουργείο Εργασίας, τρεις φορές έχει  λησμονήσει το συγκεκριμένο αξίωμα.

Η αρχή έγινε επί υπουργείας Κωστή Χατζηδάκη. Ο νόμος 4808/21 ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 2021. Ήταν ο νόμος που μας έμαθε ότι υπάρχει 10άωρο στην αγορά εργασίας και ότι αυτό είναι για το καλό μας! Για να μπορούν, όσοι έχουν ελιές στο χωριό, να βρίσκουν τον χρόνο (με τα ρεπό που θα συσσωρεύουν), να πηγαίνουν για να τις μαζεύουν. Μπορεί ο συγκεκριμένος υπουργός να μην σεβάστηκε τα μπάνια του λαού,  όμως σεβάστηκε και με το παραπάνω το λάδι του. Εκτός και αν κάποιοι κακεντρεχείς,  θεωρήσουν ότι με τέτοιες ρυθμίσεις, τους έβγαλε το… λάδι στην δουλειά.

Η συνέχεια ήρθε δύο χρόνια μετά. Τον κ. Χατζηδάκη, έχει  διαδεχτεί ο Άδωνις Γεωργιάδης και επιλέγει τον Σεπτέμβριο του 2023 να προωθήσει τη δική του παρέμβαση στα εργασιακά. Έχει  προηγηθεί  διαβούλευση από το καλοκαίρι, που είχε ως αποτέλεσμα να έρθει στη ζωή μας ο ν. 5053, που θέσπισε το 13άωρο. Σε δύο εργοδότες.

Τρίτη και φαρμακερή για τα μπάνια του λαού, από τη σημερινή υπουργό Εργασίας, Νίκη Κεραμέως. Ήδη, μάθαμε από την περασμένη Δευτέρα, ότι ο δικός της εργασιακός νόμος, εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο. Ίσως η πλέον ξεχωριστή από τις διατάξεις που θα ενσωματώνει ο νέος νόμος, ο οποίος αναμένεται να ψηφιστεί τον Σεπτέμβριο, είναι το 13άωρο σε έναν εργοδότη. Με τη συναίνεση του εργαζόμενου. Για το καλό του,  φυσικά. Θα δουλεύει από τις 8 το  πρωί έως τις 9 το βράδυ. Σερί. Αλλά θα είναι ευτυχισμένος, γιατί θα λαμβάνει τέσσερις ώρες,  ως υπερωρίες. Την επόμενη μέρα, βέβαια,  θα πρέπει να ξαναπάει στη δουλειά του στις 8 το πρωί. Και θα ξαναδουλέψει μέχρι  τις 9 το βράδυ. Και αυτό μπορεί να συνεχιστεί για 37 μέρες συνολικά, σε ετήσια βάση. Εξαιρετικά.

H «φιλεργατική» ρύθμιση…«ήλιο με ήλιο»

Η συγκεκριμένη ρύθμιση «βαφτίστηκε» ως φιλεργατική. Θα μπορούσε  να αποτελεί ανέκδοτο, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό: Ο εργαζόμενος θα δουλεύει «ήλιο με ήλιο», θα επιστρέφει κατάκοπος στην οικία του, θα πρέπει και την επόμενη μέρα να περάσει τον ίδιο Γολγοθά, αλλά αυτό  συμβαίνει για το καλό του. Θα εισπράξει τις υπερωρίες. Ειλικρινά,  είναι δύσκολο να βρεθούν επιχειρήματα που να περιγράφουν πόσο αντεργατική είναι  μια τέτοια επιλογή. Οι 13 ώρες δουλειάς στον τουρισμό, στην εστίαση, στις τεχνικές εταιρίες, στην βιομηχανία, συνιστούν  απάνθρωπη μεταχείριση. Όσο και αν πληρωθούν οι υπερωρίες, η πραγματικότητα της εξάντλησης, σωματικής και ψυχικής, δεν αποτιμάται σε χρήμα. Έννοιες,  όπως «οικογένεια», «παιδιά», «δημογραφικό πρόβλημα», ή ακόμα και «διασκέδαση» ή «ψυχαγωγία», περνούν σε εντελώς δεύτερη μοίρα. Εδώ τίθεται  ολοκάθαρα ζήτημα επιβίωσης.

Ο εργαζόμενος, πρέπει να μείνει ζωντανός, μετά από σερί 13 ώρες δουλειάς, για να ασχοληθεί με κάτι από τα παραπάνω. Για να προστρέξει στην οικογένειά του, για να νοιαστεί για τα παιδιά του, για να ενδιαφερθεί για τη διασκέδαση και την ψυχαγωγία του. Μιλάμε για συνθήκες εξαθλίωσης, που θέτουν σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή.

Τα μπάνια του λαού,  λοιπόν, δεν τα σεβάστηκε η σημερινή Κυβέρνηση. Μάλλον θέλησε να πιάσει τους εργαζόμενους στις παραλίες. Ίσως φοβάται τις αντιδράσεις τους. Να μην μάθουν έγκαιρα, τι πρόκειται να τους συμβεί. Να μην το  αντιληφθούν. Να μην αντιδράσουν. Τις δύο προηγούμενες φορές, πιθανότατα ο στόχος επετεύχθη. Για να δούμε αν κάτι τέτοιο θα συμβεί και τώρα.