Θα αρχίσω από την παραδοχή της Μέρκελ ότι ήταν «σε απόγνωση από τις επικοινωνίες της με τον Ομπάμα».
Ο Ομπάμα μόλις ανέλαβε Προέδρος των ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 2009 είχε πει : «Εχουμε τις πρώτες Ύλες που κάθονται. Εχουμε τον μηχανικό εξοπλισμό που παραμένει αδρανής και ακίνητος. Εχουμε το εργατικό δυναμικό που παραμένει άνεργο». Και έριξε αμέσως στην Οικονομία μερικά τρισεκατομμύρια σε Κεϋνσιανο Χρήμα.
Η FED έστω και επίσημα μη Κρατική (ανεξάρτητη )μα πάντα «Κεντρική Τράπεζα» της Αμερικανικής Ομοσπονδίας , με την συγκεκριμένη Νομοθεσία που την διέπει, μπορεί να δημιουργεί Κευνσιανικό χρήμα (το οποίο δεν είναι και δεν δημιουργεί χρέος). . Με τον τρόπο αυτό το δολάριο (με την εφαρμογή Κευνσιανικου χρήματος) δημιουργεί ανάπτυξη, αντίθετα με το «θανατηφόρο» ευρώ, που δημιουργεί χρέος.
Αυτοί που «ουρλιάζουν» κατά καιρούς περί ελλειμμάτων, αυξήσεως του δημοσίου χρέους το οποίο παρουσιάζεται ως δήθεν φοβερή απειλή, και τα ανάλογα φληναφήματα, περί δημιουργίας πληθωρισμού όποτε το Κράτος ξοδεύει περισσότερα από αυτά που εισπράττει και που αποκρύπτουν και απορρίπτουν την δημιουργία του Κευνσιανικου χρήματος, είναι αυτοί (οι ραντιέρηδες) που θέλουν να υπάρχει ΜΟΝΟ «αγορά χρέους. Με τον τρόπο αυτόν δημιουργούν την δική τους πελατεία, όπως πχ η κατάρρευση του ΕΣΥ ή και απλώς η μεγάλη αναμονή στον Κρατικό μαγνητικό τομογράφο δημιουργεί πελατεία στο Ιδιωτικό απεικονιστικό εργαστήριο….. Οι «ραντιέρηδες», θέλουν να δανείζουν αυτοί το Κράτος, στο οποίο πρέπει να απαγορεύεται να δημιουργεί Κευνσιανικό χρήμα (Λεφτόδενδρα).
Το δολάριο γεννήθηκε και διαμορφώθηκε ως εργαλείο με στόχους κατ αρχήν την «συνοχή» των διάφορων States των ΗΠΑ με ειδική μέριμνα ώστε να μην ανταγωνίζονται το ένα το άλλο, και κυρίως να μην ζει το ένα εις βάρος του αλλου.
Το δολάριο στην εξέλιξή του μετα το κραχ του 29, ανέλαβε να αναστήσει την Αμερική από την ύφεση, να την αναπτύξει ξανά, και να φέρει ανάπτυξη και στον μεταπολεμικό υπόλοιπο «Δυτικό» Κόσμο και ιδίως στην Ευρώπη, ως αντίπαλο σώμα στον Κομμουνισμό της ΕΣΣΔ. Το δολάριο πέτυχε σαν εργαλείο (Ρούσβελτ-Κευνς ) να υπηρετήσει τον πρώτο και κύριο μεταπολεμικό στόχο και σκοπό: Οικονομική Ανάπτυξη, Κοινωνική Δικαιοσύνη, Πολιτική σταθερότητα. Και σε αυτό το πλαίσιο το Κευνσιανικό χρήμα, όχι μόνο ήταν αποδεκτό αλλά και απόλυτα χρησιμοποιούμενο ΜΕΣΟ, και …νόμιμο και ηθικό… και φυσικά αποτελεσματικό.
Αυτό ήταν που είχε στο νοητικό του πεδίο ο Ομπάμα ως Ηγέτης όταν μιλούσε με την Μερκελ, η οποία ερχόταν από μια εντελώς διαφορετική πολιτισμική νοοτροπία.
Ο Ομπάμα αντιμετώπιζε το θέμα ως Ηγέτης Υπερδύναμης με την πολύχρονη και επιτυχή εφαρμοστική εμπειρία αυτής της Υπερδύναμης , που γνωρίζει πολύ καλά ότι το χρήμα είναι μέσο ανάπτυξης, κοινωνικής δικαιοσύνης και πολιτικής σταθερότητος, ένα μέσο που δημιουργείται χωρίς κόστος και χωρίς να δημιουργεί χρέος.
Η Μερκελ δεν καταλάβαινε.
Από την άλλη πλευρά η Μερκελ ήταν αδύνατον να καταλάβει αυτά που της έλεγε ο Ομπάμα.
Η μόρφωση και τα πτυχία μας δίνουν γνώσεις και μια πλειάδα εργαλείων. Το πως θα τα χρησιμοποιήσουμε εξαρτάται από την ψυχή μας, τις αξίες μας, τις ευαισθησίες μας και τελικά τον χαρακτήρα που εχουμε πολυπαραγοντικα διαμορφώσει, ο οποίος τελικά εκφράζεται ως «ιδεολογία» και πράξη.
Η Μερκελ μπήκε στο χορό χωρίς την μοναδική στον Κόσμο Αμερικανική -περί το χρήμα- εμπειρία. Η προσέγγισή της στα πράγματα εξηγείται και από την προτεσταντική της «διάπλαση», έχοντας Πατέρα Λουθηρανό Πάστορα σε πόλεις της Ανατολικής Γερμανίας. Η ανατολικογερμανική εμπειρία της Μερκελ, την έκανε να πιστεύει στην πειθαρχία και στην ‘συμμόρφωση’ (μπρρρ) σε προϋπάρχοντες κανόνες που άλλοι θέτουν, κάτι απόλυτα συμβατό με την προτεσταντικη αντίληψη περί τα πράγματα. Φυσικός και με διδακτορικό στην κβαντική χημεία, ανέπτυξε μια μεθοδολογική προσέγγιση στα πράγματα που χρησιμοποίησε και στην πολιτική.
Τα στοιχεία αυτά την κάνουν να χρησιμοποιεί την εξ επιστήμης διαμορφωθείσα μεθοδολογική αντιμετώπιση των πραγμάτων, παραμένοντας «εντός ήδη διαμορφωμένου συστήματος». Η Μερκελ εχει μια διαμορφωμένη προσωπικότητα που δεν μπορεί να είναι Επαναστάτης, δεν μπορεί να είναι ηγέτης, δεν μπορεί να είναι υπερβατική του συστήματος, δεν μπορεί να είναι φορέας αλλαγής. Η Μερκελ δεν είναι παρα μόνον μεθοδολογικός διαχειριστής, ακολουθώντας και εφαρμόζοντας τους νόμους.
«Απόγνωση με τον Ομπάμα»
Στις συνομιλίες με τον Ομπάμα η Μερκελ αισθάνεται βραδύνους. Δεν καταλαβαίνει τίποτα. Μοιραίο αφού συγκρούονται δυο διαφορετικές θέσεις και χαρακτήρες: του ηγέτη Ομπάμα που αισθάνεται, πιστεύει και εχει και την πραγματιστική εμπειρία, ότι μπορείς να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα και να αλλάξεις τον Κόσμο προς το καλύτερο, αλλάζοντας τα πάντα, αλλάζοντας ότι δημιουργεί προβλήματα και ιδίως αλλάζοντας ανθρώπινα κατασκευασμένους νόμους και κανόνες που στέκονται εμπόδια στο καλύτερο.
Από την άλλη η Μερκελ αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να κινηθεί εντός συστήματος με συμμόρφωση (ο όρος θυμίζει κελί κρατουμένων) στους υπάρχοντες νόμους. Ο Ομπάμα της λέει «Πες στην ΕΚΤ να δώσει στην Ελλάδα περισσότερο ρευστό». Αυτό για την Αμερικανική εμπειρία είναι μια απλή λογιστική εγγραφή σε κωδικούς (ΝΑΙ ΝΑΙ λεφτόδενδρα. ΝΑΙ ΝΑΙ «something from nothing».
NAI o Ομπάμα προτείνει Κευνσιανικό Χρήμα. Η Μερκελ δεν καταλαβαίνει. Της ανεβαίνει η πίεση. Αισθάνεται βραδύνους . Απλά δεν καταλαβαίνει Κευνσιανισμο. Προσπαθεί να το εξηγήσει στο πλαίσιο «κανόνων». Το συνολικό πρόβλημα δεν μπορεί να το δει, ούτε να το αντιμετωπίσει. Η Μερκελ κατάλαβε ότι «Η Ελλάδα χρειάζεται χρήματα» και ότι -η ιδια- βαση των υπαρκτών κανόνων «δεν μπορεί να τα δώσει». Η Μερκελ δεν αντιλαμβανόταν τον Ομπάμα με τίποτα.
Ουσιαστικά ο Ομπάμα έδειχνε στην Μερκελ τον δρόμο προς μια Ευρώπη Ομοσπονδία, με Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα που θα δημιουργεί Κευνσιανικό χρήμα. Της πρότεινε ένα δοκιμασμένο μοντέλο Αμερικής που θα έδινε στην Ευρώπη την Ελευθερία να επιδιώξει με αναπτυξιακό -και όχι χρεωστικό- Ευρώ, την ανάπτυξη, την Κοινωνική Δικαιοσύνη και την Πολιτική Σταθερότητα. Ο Ομπάμα πρότεινε στην Μερκελ το πρώτο βήμα για την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Κάτι που θα είχε εμποδίσει να εχει καταντήσει σήμερα η Ευρώπη μια γεωπολιτικά ανύπαρκτη οντότητα.
Η Μερκελ ή όντως δεν κατάλαβε, ή δεν ήθελε να καταλάβει.
Το Νεοφιλελεύθερο Μοντέλο
Έμεινε «κολλημένη» στο Νεοφιλελεύθερο Μοντέλο που είναι υπερ των ιδιωτικοποιήσεων με την πίστη, ή την πρόφαση, ότι αν όλα ανατεθούν στην αγορά, αυτό είναι «Ελευθερία». Ίσως αυτή η εμμονική θέση να είναι αποτέλεσμα της Ανατολικογερμανικής εμπειρίας της Μερκελ που σε μια διαδικασία που αποκαλείται «κλείσιμο του μυαλού», να την μεταφέρει πεισματικά στο αντίποδα του όλα Κρατικά, δηλ. όλα ιδιωτικά.
Για την Μερκελ αυτά που πρότεινε ο Ομπάμα ισοδυναμούν με την κατάργηση του δημόσιου λιθοβολισμού μοιχαλίδας, με την αποποινικοποίηση της μοιχείας.!!!
Υπάρχει όμως και μια άλλη εκδοχή. Εκδοχή σκοπιμότητος. Η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση καταργεί την δεσπόζουσα θέση της Γερμανίας. Μια ΕΚΤ αλλά FED θα καταργούσε πλήρως το μοντέλο της Γερμανίας που ζει και επιβάλλεται απομυζώντας σαν βρυκόλακας το αίμα των «χωρών μελών».
Μια ΕΚΤ αλλά FED θα έσπαγε τον φαύλο κύκλο της τεχνητής δημιουργίας δήθεν ελλειμάτων και της -επίσης τεχνητής- αντίστοιχης τροφοδοσίας «αγοράς χρέους»….ζημιώνοντας τους «ραντιέρηδες».
Είναι άγνωστο το βάρος εκάστης κάθε μιας παραμέτρου που δημιούργησαν την βραδύνοια της Α. Μερκελ:
1) Ποια η βαρύτητα των προσωπικών της περιορισμών στο ρόλο του μεθοδικού -εντός συστήματος- διαχειριστή και η απουσία σε αυτήν κάθε στοιχείου επαναστατικότητας και ικανότητας; για Ηγεσία?
2) Πόσο μέτρησε η αδυναμία να καταλάβει τον Κευνσιανισμο κολλημένη όπως πολλοί άνθρωποι στο ότι δεν είναι δυνατόν να δημιουργείται χρήμα με μια απλή λογιστική εγγραφή ή με το τύπωμα ενός χαρτιού. (Γιατί όμως είναι ευχερώς αποδεκτό ότι από ένα μικρό σπόρο έρχεται η δημιουργία ενός δέντρου και ενός δάσους, ή από την ανθρώπινη συνουσία η δημιουργία ενός Ανθρώπου και ενός πληθυσμού… Αλλά το ανάλογο δεν γίνεται αποδεκτό για το χρήμα –Η εξήγηση διδάσκεται από τον Αισχύλο στον Προμηθέα Δεσμώτη…..)
3) Ίσως η πλέον πολιτικά βαρύνουσα παραμετρος είναι ότι η Γερμανία θα πρέπει να αποδεχθεί ότι είναι και αυτή μόνο ένα ακόμα Κράτος-μέλος και όχι τεχνητή δεσπόζουσα δύναμη.
Οι προτάσεις του Γ. Παπανδρέου
Ο Γιώργος Παπανδρέου διατύπωσε συγκεκριμένες προτάσεις. Ούτε αυτό κατάλαβε η Γερμανίδα καγκελάριος.
Ήταν 17 Φεβρουαρίου εκείνης της Χρονιάς όταν σημαντικό Κυβερνητικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ με καίριους θεσμικούς ρόλους, μου είπε στο τηλέφωνο : «Κλείσε, σε παίρνει τηλ. Ο Γιώργος, για να σου ευχηθεί χρόνια πολλά για τα γενέθλιά σου.» Η συζήτησή μας κράτησε 45 λεπτά της ώρας κατά την οποία αναλύθηκαν όλες οι δυνατότητες πολιτικών και οικονομικών χειρισμών και γνωρίζω από πρώτο χέρι, ότι ….
Είναι απολύτως ανακριβές ότι «ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είχε σχέδιο»
Δέχομαι ανεπιφύλακτα ότι η Γερμανίδα Καγκελάριος, όπως δεν κατάλαβε αυτά που της είπε ο Ομπάμα, δεν κατάλαβε και αυτά που της είπε ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο Γιώργος δεν ήθελε με τίποτα τα μνημόνια.
Οι Προτάσεις και το σχέδιο του Γιώργου, ήταν οι Προτάσεις που κάθε νοήμων άνθρωπός θα κατέθετε. Όπως εχουμε διατυπώσει και στο άρθρο μας στην Ν 17/6/2025 υπάρχουν πολλά οικονομικά μοντέλα από τα οποία η Πολιτική επιλέγει να εφαρμόσει εκείνα που οδηγούν στην Κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα που επιθυμεί.
Ο Γιώργος Παπανδρέου πρότεινε αυτά που θα εξασφάλιζαν και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη : Οικονομική Ανάπτυξη, Κοινωνική Δικαιοσύνη, Πολιτική σταθερότητα.
Το ευρωομόλογο
Πρότεινε ΕΥΡΩΟΜΟΛΟΓΟ. Κάτι που μέχρι σήμερα αρνείται με λύσσα η (φερόμενη ως) Ε. «Ένωση». Και το αρνείται γιατί είναι μια εφαρμογή Κευνσιανισμου που διασφαλίζει το αντίστοιχο της Αμερικής ότι «η Καλιφόρνια δεν χρεωκοπεί» και αποτελεί ένα ισχυρό βήμα προς την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία κάτι που φυσικά η Γερμανία δεν θα αφήσει να γίνει ποτέ.
Το ΕΥΡΩΟΜΟΛΟΓΟ θα μετασχημάτιζε το Ευρώ από νόμισμα που δημιουργεί χρέος, σε δημιουργία χρήματος που με την σειρά του δημιουργεί ανάπτυξη. Αυτό όμως δεν συμφέρει την Γερμανία που θα χάσει την δεσπόζουσα θέση της. Δεν συμφέρει όμως και όλους αυτούς που θέλουν την τεχνητή οικονομική διαστρωμάτωση μεταξύ των χωρών μελών, έτσι ώστε πέραν της απομύζησής τους ως πελατών, να αγοράζεται ή και να εκποιείται ο Πλούτος τους φθηνά και να πωλείται εν συνεχεία ακριβά και με κέρδος.
Ο Γιώργος Παπανδρέου πρότεινε την θεσμική θωράκιση του Ευρώ μεσα από την δημιουργία ενός ενιαίου Υπουργείου Οικονομικών για ολόκληρη την Ευρώπη
Πρότεινε ακόμα την δημιουργία ενός υπουργείου Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και άμυνας, επίσης για ολόκληρη την Ευρώπη.
Το «Ταμείο ανάκαμψης και ανθεκτικότητας» που υπάρχει σήμερα, είναι αποτέλεσμα πρότασης του Γιώργου. Είναι Κευνσιανικό χρήμα, ΝΑΙ, το Ταμείο ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Ασχέτως εάν η προπαγάνδα δεν θέλει να είναι συνειδητό στην Κοινωνία.
Ούτε αυτό κατάλαβε η Μερκελ.
Ο Γιώργος Παπανδρέου και προτάσεις είχε , και σχέδιο. Αλλά η κ Μερκελ ούτε αυτό κατάλαβε. (Τώρα αυτό γιατί μου θυμίζει την ταινία Τζένη-Τζένη οπού ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ακούγεται να λέει στον κινηματογραφικό γιο του και υποψήφιο πολιτικό Ανδρεα Μπάρκουλη που δεν κατάλαβε ότι κατέστησε έγκυο (στην ταινία πάντα) την Τζένη Καρέζη : «ούτε αυτό κατάλαβες».)
Η Μερκελικη-Ευρωπαϊκή Επιλογή της Λεηλασίας και της Αρπαγής της Ελλάδας.- Οικονομικός Πόλεμος.
Δεν ξέρω τι απωθημένα εχει το Γερμανικό DNA από την Ελλάδα, γιατί και τους Ιταλούς τους Νικήσαμε το 40, αλλά δεν το «μεταφέραμε επι προσωπικού» . Οι Γερμανοί ίσως ενοχλούνται ακόμα από το ΟΧΙ της Γραμμής Μεταξά, και αποφάσισαν την λεηλασία και αρπαγή της Ελλάδας με επιλογή εφαρμογής οικονομικού μοντέλου που ισοδυναμεί με οικονομικό πόλεμο.
Ακόμα και για πρωτοετή του Οικονομικού Τμήματος, η επιλογή μοντέλου σύμφωνα με το οποίο μια Χώρα απλώς εκποιεί τον πλούτο της και τα περιουσιακά της στοιχεία και φτωχοποιεί συνεχώς τον -σε καθημερινή ταπείνωση- λαό της, είναι επιλογή είτε από κάποιον που δεν κατάλαβε τίποτα όντως επειδή είναι βραδύνους, είτε επειδή επικαλύπτει με επιστημονικοφανείς όρους αυτό που κατά την διάρκεια της κατοχής λεγόταν πολύ περισσότερο έντιμα από ένα «κατακτητή», ΕΠΙΤΑΞΗ.
*Ο Ανδρέας Αθηναίος είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου – American Association of University Professors (1977) – Αριστείο Ακαδημαϊκής Διδασκαλίας Η.Π.Α. (1987) και πρώην Νομάρχης.
