Οι «διαχρονικές παθογένειες» είναι η άλλη εκδοχή τού «μαζί τα φάγαμε». Βολική εκδοχή, ως άμεσο και εγγυημένο πλυντήριο ευθυνών.
Όταν «φταίμε όλοι», δεν φταίει ποτέ κανείς. Η συλλογική ενοχή εγγυάται την ατομική απαλλαγή. Και η διαχρονική ευθύνη εγγυάται τη συγκάλυψη κάθε προσωπικής ευθύνης, πολιτικής, ποινικής και ηθικής.
Εν προκειμένω, στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, εγγυάται πρώτα απ’ όλα την απαλλαγή του ίδιου του πρωθυπουργού. Ο οποίος, για να μείνει έξω από το κάδρο και από το πάρτι της φαυλότητας, φόρτωσε τα εκατομμύρια των «μαϊμού» επιδοτήσεων στις «διαχρονικές παθογένειες του κράτους», καρατόμησε τέσσερις υπουργούς και δήλωσε (για μια ακόμη φορά) ότι δεν γνώριζε τι ποιούσαν επί έξι χρόνια οι σύμβουλοι, η κυβέρνησή του και οι κομματάρχες του. Κατόπιν σήκωσε τα μανίκια και υποσχέθηκε μια ακόμη ριζική μεταρρύθμιση.
Μόνον που αυτή τη φορά το έργο δεν κόβει εύκολα εισιτήρια. Διότι οι ευθύνες έχουν χρώμα, σκληρό και βαθύ γαλάζιο. Κι έχουν επίσης ονόματα, διευθύνσεις και αριθμούς.
Δεν τα φάγαμε μαζί, γιατί δεν διαθέταμε όλοι 2.500 λιόδεντρα στην… 112 Πτέρυγα Μάχης της Ελευσίνας, δεν βόσκαμε κρητικά κατσίκια στον Γράμμο και δεν είχαμε άκρες ούτε με τον «Φραπέ» ούτε με τον «Χασάπη» για να πουλήσουμε την ψήφο μας έναντι αδράς επιδότησης (που την υφαρπάξαμε από τους κουτόφραγκους). Οι οποίοι κουτόφραγκοι, παρεμπιπτόντως, δίνουν κάθε χρόνο πάνω από 2 δισ. ευρώ στους «αρίστους» των Αθηνών για τη στήριξη του αγροτικού τομέα.
Δεν τα… φάγαμε διαχρονικά, διότι το συντριπτικό βάρος των προστίμων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφορά την τετραετία 2019 – 2023, ήτοι την περίοδο διακυβέρνησης της Ν.Δ. Από τα συνολικά πρόστιμα των 415 εκατομμυρίων ευρώ, μόνον τέσσερα αφορούν το διάστημα 2016 – 2018. Τα υπόλοιπα 27 πρόστιμα επιβλήθηκαν για την περίοδο 2019-2023.
Δεν τα φάγαμε μαζί, διότι δεν είμαστε όλοι μέτοχοι και κοινωνοί του «επιτελικού κράτους». Του ίδιου κράτους που είτε έστησε είτε ανέχθηκε μηχανισμούς εκμαυλισμού των τοπικών κοινωνιών – μηχανισμούς που μοίραζαν (ξένο) χρήμα και ανύπαρκτα βοσκοτόπια, για να φέρνουν ψήφους στο κομματικό μαντρί. Και το έκαναν τόσο χυδαία και τόσο κυνικά. Όσο απλά και κυνικά βαφτίστηκε «κανονικότητα» η συστημική διαφθορά…
