Στην πολιτική ανάλυση χωρίς γνώσεις «πολιτικής γεωγραφίας», είναι εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο να μπορέσει να γίνει πρόβλεψη ενός ασφαλούς εκλογικού αποτελέσματος.
Θα σκεφτεί κανείς, για ποιους λόγους; Ορθώς, διότι στον εν λόγω κλάδο εξετάζονται οι σχέσεις των ατόμων με την τοπική και περιφερειακή κατάσταση της κάθε περιοχής με βασικότερα στοιχεία την πολιτική Ιστορία των γεωγραφικών περιοχών. Λέγεται λόγου χάριν στην τάδε ή τη δείνα περιοχή είναι παραδοσιακά Δεξιοί η Αριστεροί, κλπ.
Όλα τα παραπάνω, στα «κομψά» λόγια της Πολιτικής επιστήμης και των βιβλίων.
Και αυτό διότι, «πίσω από το παραβάν», στην κυνικότητα που απαιτεί η εκλογική μάχη, οι θεωρίες πάνε περίπατο. Κανείς δεν θα ακούσει για την πολιτική γεωγραφία παρά μόνον το πρώτο ερώτημα που πέφτει στο τραπέζι συνοδευόμενο με όλη την αγριάδα της πολιτικής, είναι ποιος ελέγχει το μηχανισμό; Μηχανισμός υπάρχει; Ή το πώς θα στήσουμε το μηχανισμό;
Στον μηχανισμό, ο κάθε τοπικός παράγοντας, δεν αφήνεται ελέω Θεού. Αυτοί που ελέγχουν τον εκάστοτε μηχανισμό, του εξασφαλίζουν χρήμα για να μπορεί να εξαγοράζει ψήφους, πρόσβαση για διορισμούς στις δημόσιες δομές. Και φυσικά από τον μηχανισμό δεν λείπει και η επικοινωνιακή στήριξη, συνήθως μέσω κοινών εμφανίσεων πολιτικών της κεντρικής πολιτικής σκηνής με τοπικούς παράγοντες και μικρο-παράγοντεςς (κοινές φωτογραφίες, βίντεο, κλπ).
«Είδες τη φωτογραφία στο facebook; Ο Μήτσος ο δικός μας, ήταν μαζί…» με τον τάδε ή το δείνα πολιτικό παράγοντα.
Γνωστός πολιτικός αναλυτής, όταν ερευνούσε τα πολιτικά κόμματα και τις δομές τους, δήλωνε ότι βρίσκεται μονίμως σε κατάσταση ιλαρότητας.
Δυστυχώς, δεν ένοιωσα το ίδιο όταν διάβασα για τα σχεδόν 55 χιλιάδες πρόβατα, που δήλωνε κάποιος στην Κρήτη, κατανόησα τις φωνές που άκουγα όλο το Σαββατοκύριακο στην Εύβοια. Παρέες εξοργισμένες συζητούσαν φωναχτά για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Σε τέτοιες περιπτώσεις οι επιστήμες σηκώνουν τα χέρα ψηλά. Ο Φρόυντ έλεγε, όπου και αν με πήγαν οι θεωρίες μου, ένας καλλιτέχνης έχει πάει ήδη…
Ο Μηχανισμός, Ν. Άσιμος:
«…Δουλεία σου είναι μου πάνε να κρύβεις τα τρωτά,
των καθιερωμένων.
Για να διατηρήσουμε τα οικονομικά των ευαρεστημένων.
Σιγουριά και δόξα τω Θεό…είναι πως έχει βίδα.
Άμα πιάσεις τον μηχανισμό,
από τα αυτιά τον πιάνεις τον λαγό.
Τον Πελοπίδα τρως με μια τσιμπίδα,
στην Παρθενόπη χαρίζεις ένα τόπι.
Και με τα χρόνια γυρνάς μες στα σαλόνια.
Ξεχνάς ποια μάνα σε γένναε στο κλάμα
και του εργάτη καβάλησες την πλάτη.
Μα θε να πει αμάν πια
και πας ε στα κομμάτια
και αι στα κομμάτια..».
*Η Βάσω Μουρελά είναι Πολιτικός επιστήμονας
