Skip to main content

Παραιτούμαι, στις ταινίες θα βρεθούμε

SOOC

Υπάρχει και φιλότιμο

Υπάρχουν και οι Γκρούεζες, που δεν έχουν κανέναν φραγμό. «Ναι, πίνουν νερό στο όνομά σας, αλλά πρέπει να φάνε και τίποτε… Μην πάθουν καμία υδρωπικία».

Υπάρχει και φιλότιμο. Στην ταινία του 1965, που βασίστηκε στη θεατρική αποτυχία «Ανώμαλος προσγείωσις».

Εξήντα χρόνια μετά, πόσοι υπουργοί έχουν παραιτηθεί; Οικειοθελώς, όπως ο Μαυρογιαλούρος, όταν διαπίστωσε το σπιθαμιαίο ύψος των συνεργατών του και το απύθμενο βάθος της διαφθοράς. Δεν τον παραίτησαν από το υπουργιλίκι. Δεν του έδειξαν την έξοδο από την πολιτική. Ο ίδιος έκλεισε την πόρτα σ’ αυτή, όταν κατάλαβε τι γίνεται και δεν μπορούσε να υποκρίνεται.

Πόσοι είχαν το φιλότιμο του Μαυρογιαλούρου, να πάρουν το καπελάκι τους και να στείλουν χαιρετίσματα στο υπουργείο;

Θυμάμαι, αν και μικράκι, τον υπουργό Οικονομικών στην πρώτη κυβέρνηση Ανδρέα Γ. Παπανδρέου που έφυγε όταν ο πρόεδρος αποφάσισε να τροποποιήσει τον νόμο φορολογίας ακίνητης περιουσίας.

Θυμάμαι το 1991 τον υπουργό Βιομηχανίας, που είχε ένα λεκτικό επεισόδιο με την «πρώτη κυρία» και υπέβαλε παραίτηση για λόγους ευθιξίας, θυμάμαι τον «πατέρα» του ΑΣΕΠ, που έφυγε, για να σταθεί ο νόμος 2190. Ευτυχώς, στέκεται ακόμη.

Θυμάμαι και αρκετούς που εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση, από τη βοή των γεγονότων και των πρωθυπουργών την «πειθώ», για να σταματήσει η συζήτηση, που βλάπτει την κυβερνητική ζήτηση.

Τι θέλω και θυμάμαι. Στην τόση λάβρα, θα ‘πρεπε να ασχολούμαι με τον «Διάβολο που φοράει Prada». Αποχωρεί, μετά από 37 χρόνια, η διευθύντρια, που άλλαξε το περιοδικό της μόδας για πάντα.

Τι θέλω και θυμάμαι, οι Γιωργάκηδες (τον υποδύεται στην ταινία ο Ανδρέας Ντούζος) νικάνε.

Μέσα σε συγκρουόμενα συναισθήματα γέλιου και κλάματος έρχονται οι σκηνοθέτες, της καθημερινότητας δραπέτες και φιλοτεχνούν αθώους και φταίχτες. Σε αντίθεση με τη μυθοπλασία, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ενορχηστρώσουν άλλη μια ψεύτικη ταινία, που μας τοποθετεί απευθείας πάλι στην ασφυξία, ενώ το θέμα ποιο είναι; «Δεν μπορώ να σας πω μια ιστορία». Και ξαφνικά αποκαλύπτεται ότι αυτές οι σκόρπιες εικόνες και οι ανεμοδαρμένοι κανόνες, αυτό το χάος είναι αυτοί, είμαστε εμείς. Και αυτό ακριβώς «ήθελα να σας πω».