Tο Ισραήλ αλλάζει σταδιακά την εικόνα της περιοχής, ενώ ο πόλεμος με το Ιράν έχει ανησυχήσει τα μάλα τόσο τη Ρωσία όσο και την Τουρκία. Αμφότερες, επιθετικές δυνάμεις -όταν τους δοθεί η ευκαιρία-, υποστηρίζουν τώρα τη διπλωματία, προκαλώντας χαμόγελα σε όσους τους ακούνε.
Η γείτονα Τουρκία, που κατέχει τη μισή Κύπρο και έχει προσπαθήσει να βάλει χέρι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σε όλες τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, αποθεώνει τη διπλωματία. Όχι γιατί πιστεύει στην ειρήνη, αλλά γιατί εκτιμά ότι οι συγκυρίες ενέχουν και για την ίδια κινδύνους. Για τη Ρωσία η ευκαιρία είναι να προβάλει έναν σταθεροποιητικό ρόλο στην περιοχή, καθώς το Ιράν είναι και σύμμαχός της.
Σε αυτό το τεταμένο γεωπολιτικό σκηνικό έπραξε άριστα ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, που υπενθύμισε ότι υπάρχει κίνδυνος η Ελλάδα να βρεθεί σε κατάσταση μη αναστρέψιμης ομηρίας έναντι της Τουρκίας. Η τελευταία κατέθεσε χάρτες με θαλάσσια πάρκα στη μέση του Αιγαίου, με τα ελληνικά νησιά να είναι τριγύρω. Δεν γεννούν βέβαια νομικά δικαιώματα, λένε οι αρμόδιοι κυβερνητικοί και ενδεχομένως να έχουν δίκιο. Το ζήτημα είναι ότι και η Γαλάζια Πατρίδα δεν γεννά δικαιώματα, αλλά είναι σε χάρτες στα σχολεία τους με το Αιγαίο μοιρασμένο…
Το καλώδιο που θα πήγανε στην Κύπρο και μετά στο Ισραήλ το «μπλόκαρε» προσώρας, ενώ είναι πάντα σε ισχύ η απειλή πολέμου εάν η Ελλάδα εφαρμόσει το διεθνές δίκαιο και πάει την ΑΟΖ από τα 6 στα 12 ν.μ.
Και ενώ η ελληνική κυβέρνηση έκανε και κάνει, ορθά, προσπάθειες να διατηρεί καλές σχέσεις με τη γείτονα, η χώρα αυτή επιδεικνύει έναν ηγεμονισμό που η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποδεχθεί ποτέ. Αυτό επεσήμανε ο Καραμανλής φωναχτά και το ίδιο λέει και η σημερινή κυβέρνηση, το οποίο υποτίθεται φροντίζει να γίνεται στην πράξη. Ο πρώτος τα λέει δυνατά, για να τα ακούνε οι απέναντι και να καταλαβαίνουν ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές, που τα θεσμικά όργανα της πολιτείας βάζουν στα χαρτιά, στα κλειστά γραφεία και στις συναντήσεις με τους Τούρκους επισήμους.
Από τη μία είναι η διπλωματία και από την άλλη είναι η αποτροπή. Η πρώτη γίνεται με τους διπλωμάτες σε όλα τα επίπεδα και η δεύτερη με την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της χώρας. Και για να μπορεί η διπλωματία μας να είναι αποτελεσματική, πρέπει η δεύτερη να είναι ισχυρή στη νιοστή, αν θέλει η χώρα να επιβιώσει.
Είναι παράλογο να γίνεται μίζερη κριτική στον Κώστα Καραμανλή για τα όσα λέει. Είναι πρώην πρωθυπουργός, μιλάει στους Έλληνες πολύ πέρα από τον κομματικό χώρο που προέρχεται, έχει εμπειρία και με βάση την πληροφόρηση έχει τη δυνατότητα να προβλέψει πολλά. Και όσα λέει -ακόμα και ως προειδοποιήσεις- τελικά βοηθάνε και την κυβέρνηση για να σχεδιάζει αποτελεσματικότερα την πολιτική της.
