Το Ιράν δεν είναι μόνο μουλάδες. Το Ισραήλ προφανώς δεν είναι οι υπερορθόδοξοι Εβραίοι. Κι όμως, οι δύο εχθροί δεν ανταλλάσσουν μόνο απειλές και πυραύλους αλλά και θρησκευτικές μισαλλοδοξίες.
Ο Αγιατολάχ Χαμενεΐ θεωρεί ότι «η μάχη αρχίζει. Ο Αλί επιστρέφει στο Χαϊμπάρ». Πίσω στον 7ο αιώνα και την κατάκτηση της εβραϊκής πόλης από τον πρώτο ιμάμη του σιιτικού Ισλάμ, σε μια σκοτεινή ανάρτηση με την εικόνα ενός άνδρα που κρατά ένα σπαθί και εισέρχεται σε μια πύλη, με πύρινες γραμμές στον ουρανό.
Υποθέτω ότι δεν πέφτει κανείς απ’ τα σύννεφα, καθώς κάτι θα έχει ακούσει για βάναυση πολύ συχνά και καταπιεστική συνεχώς θεοκρατία, την ισλαμική επανάσταση και την αυστηρή επιβολή των αρχών του μουσουλμανικού νόμου. Υποθέτω ότι δεν πέφτει κανείς απ’ τα σύννεφα, καθώς ο ανώτατος ηγέτης είναι θρησκευτική και πολιτική αρχή, που έχει τον τελευταίο λόγο σε όλα τα βασικά κρατικά ζητήματα.
Αλλά το κοσμικό, φιλελεύθερο Ισραήλ, γιατί βιβλικούς συμβολισμούς κι ονόματα χρησιμοποιεί, γιατί από τις προφητείες έμπνευση αντλεί, γιατί τις Γραφές πολιτικοποιεί;
Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός υπαινίχθηκε την επίθεση στο Ιράν μετά τη φωτογράφισή του την προηγούμενη Πέμπτη, ενώ έβαζε σε μια ρωγμή του Δυτικού Τείχους της Ιερουσαλήμ ένα χειρόγραφο σημείωμα στο οποίο αναγραφόταν: «Ο λαός θα ξεσηκωθεί σαν λιοντάρι», από το εδάφιο 23:24 του Βιβλίου των Αριθμών.
O καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει ή να μην πιστεύει, αλλά η εξουσία με τις ιερές αναφορές άλλη νομιμοποίηση γυρεύει. Η βιβλική αφήγηση του Αμαλήκ από το βιβλίο του Σαμουήλ έχει χρησιμοποιηθεί τουλάχιστον τρεις φορές για την επιχείρηση στη Γάζα.
Το όραμα, όμως, του προφήτη Μιχαία δεν το επικαλείται κανείς, γιατί με τα γεωπολιτικά δεν κάνει παρέα. «Θα κάνουν τα σπαθιά τους άροτρα και τα δόρατά τους δρεπάνια. Κανένα έθνος δεν θα ξαναϋψώσει πάλι το σπαθί του εναντίον άλλου έθνους, ούτε θα ξαναμάθουν πια να πολεμούν».
