Την ώρα που η σύρραξη Ισραήλ – Ιράν κλιμακώνεται επικίνδυνα, «πλάκωσε» και ο Ερντογάν. Ο Τούρκος πρόεδρος φαίνεται πως βρήκε την ευκαιρία να προβάλει διεθνώς, τις δικές της ανυπόστατες, διεκδικήσεις στο Αιγαίο. Τώρα που πολλά θα μπουν στα διεθνή «τραπέζια» των διαπραγματεύσεων.
Η Άγκυρα κατάρτισε ένα χάρτη για τον «δικό» της Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, που απλά «κόβει» το Αιγαίο στη μέση. Ο χάρτης υποβλήθηκε ήδη στην UNESCO και για να καταστεί επίσημος πρέπει να κοινοποιηθεί και στα Ηνωμένα Εθνη.
Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αντέδρασε φυσικά τονίζοντας ότι ο τουρκικός χάρτης «δεν έχει έρεισμα στο διεθνές δίκαιο, καθώς επιχειρεί να σφετεριστεί περιοχές ελληνικής δικαιοδοσίας». Καθίσταται επίσης σαφές ότι «ο τουρκικός χάρτης, που έγινε σε απάντηση του Ελληνικού σχεδιασμού, που ήδη αποτελεί μέρος του ευρωπαϊκού κεκτημένου, δεν παράγει οποιοδήποτε έννομο αποτέλεσμα και αποτελεί απλά μια αντανακλαστική αντίδραση κενή περιεχομένου».
Αναμφίβολα, ουδείς εξεπλάγη στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών. Ήταν θέμα χρόνου να εκδηλωθεί η προκλητική αυτή κίνηση της Άγκυρας. Οσο και αν εμείς την θεωρούμε «κενού περιεχομένου για εσωτερικούς λόγους».
Τουρκικές διπλωματικές πηγές είχαν προϊδεάσει με δηλώσεις τους στο πρακτορείο Anadolu ότι η Άγκυρα εξετάζει «προληπτικά μέτρα» έναντι πιθανών «μονομερών ενεργειών» της Αθήνας, ενώ παράλληλα προωθεί «τις δικές της πρωτοβουλίες περιβαλλοντικής προστασίας στις τουρκικές θάλασσες».
Όσο λοιπόν και αν το υπουργείο Εξωτερικών επαναλαμβάνει πώς η Αθήνα «θα επιμείνει στην πολιτική αρχών που εφαρμόζει και καλεί την Τουρκία να μην προβάλλει μαξιμαλιστικούς ισχυρισμούς που ο καθένας καταλαβαίνει ότι είναι για εσωτερική χρήση και μόνο», η Άγκυρα δεν καταλαβαίνει ούτε από διεθνές δίκαιο,. Ούτε από το «Δίκαιο της θάλασσας», που δεν έχει υπογράψει άλλωστε.
Το δίκαιο του ισχυρού
Για την Τουρκία, η «κόκκινη γραμμή» στο Αιγαίο ξεκινά από τις εκβολές του Έβρου και φτάνει μέχρι νότια των Δωδεκανήσων, καθώς δεν αναγνωρίζει οποιαδήποτε εδαφική επήρεια για τα ελληνικά νησιά πλην της ύπαρξης 6 ναυτικών μιλίων αιγιαλίτιδας ζώνης.
Για τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν, το μόνο που ισχύει είναι το δίκαιο του ισχυρού. Και-δυστυχώς για εμάς- αισθάνεται πλέον όλο και πιο πανίσχυρος, έχοντας αναβαθμίσει τον περιφερειακό ρόλο της Άγκυρας. Το βλέπουμε άλλωστε πώς «ικετεύει» η ΕΕ τον Ερντογάν να μετάσχει στην αμυντική θωράκιση της Ευρώπης. Και μάλιστα με χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων. Και η Τουρκία να παρουσιάζει σήμερα με υπερηφάνεια στην αεροπορική έκθεση του Μπουρζέ, έξω από το Παρίσι, το πρώτο «Τουρκο-ιταλικό» drone. Η Τουρκία απέκτησε δηλαδή και επισήμως ιταλικό ΑΦΜ και πλέον μπορεί να διεκδικεί ως αμιγώς ευρωπαϊκή εταιρεία αμυντικά προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωση
Ο Ερντογάν δεν το κρύβει ότι ελπίζει πώς λόγω της «προσωπικής σχέσης» με τον Αμερικανό πρόεδρο Τραμπ, θα καταφέρει να επιβάλει τα δικά του σχέδια στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Ήδη η Αγκυρα έχει ουσιαστικά υπό τον έλεγχό της την εξουσία στη Συρία με τους τζιχαντιστές, πρώην τρομοκράτες της Αλ Κάιντα να κινούνται με βάση τις επιταγές του Ερντογάν. Φιλοδοξεί να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση και του νέου, ισχυρού άνδρα στη Λιβύη , στρατάρχη Χαφτάρ για το παράνομο Τουρκο-λιβυκό μνημόνιο και να επεκτείνει την επιρροή της στην Αφρική, έχοντας ουσιαστικά υπό τον έλεγχό του τη Σομαλία.
«Φινλανδοποίηση»
Οσο για την Ελλάδα; Η βούληση Ερντογάν είναι σαφής: «Φινλανδοποίηση» . Όπως στην εποχή της Σοβιετικής Ενωσης, η γειτονική και ανεξλαρτητη Φινλανδία δεν τολμούσε να ασκήσει εξωτερική πολιτική ,πριν να σκεφτεί πώς θα αντιδράσει η Μόσχα, το ίδιο επιδιώκει να πετύχει ο Τούρκος πρόεδρος και έναντι της Αθήνας.
Μένει να δούμε τι ακριβώς θα συζητήσουν λοιπόν ο Έλληνας πρωθυπουργός με τον Τούρκο πρόεδρο , στην αναμενόμενη τετ α τετ συνάντησή τους την επόμενη εβδομάδα στη Χάγη, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ. Και αν φυσικά θα ακολουθήσει η πολυσυζητημένη και διαρκώς αναβαλλόμενη συνάντηση των δύο ηγετών στην Άγκυρα, με δεδομένη την παγιωμένη, προκλητική στάση της Τουρκίας;
Φυσικά, θα πουν κάποιοι, υπάρχει και η περίφημη Διακήρυξη των Αθηνών, που υπεγράφη τον Δεκέμβριο του 2023 ανάμεσα στους δύο ηγέτες. Μια μη δεσμευτική συμφωνία βέβαια , που περιέχει μείζονες διατάξεις για την οικοδόμηση φιλικών δεσμών ανάμεσα στις δυο χώρες, αμοιβαίο σεβασμό, ειρηνική συνύπαρξη, κατανόηση και την επίλυση των διαφορών τους με ειρηνικά μέσα και σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.
Μια Διακήρυξη όμως που η Τουρκία μάλλον έχει πετάξει στον «σκουπιδοντενεκέ» της ιστορίας.
Ο Τούρκος πρόεδρος άλλωστε στην τελευταία συνεδρίαση του υπουργικού του συμβουλίου, εστίασε την προσοχή του στο «νέο σχέδιο παραγωγής πυραύλων μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς». Όπως είπε χαρακτηριστικά , «Θεού θέλοντος ,σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα έχουμε φτάσει σε μια αμυντική ικανότητα όπου κανείς δεν θα τολμά καν να μας αψηφήσει».
