«Πόλεμος πάντων πατήρ» έλεγε ο Ηράκλειτος και η Ελλάδα πρέπει να αντλήσει κρίσιμα συμπεράσματα από το νέο πολεμικό επεισόδιο στη Μέση Ανατολή.
Μπορεί να είμαστε μέλος του ΝΑΤΟ της Ε.Ε. και πολλών άλλων διεθνών οργανισμών που ομνύουν στο όνομα της ειρήνης, αλλά έχουμε και μια χώρα που πρέπει να προστατεύσουμε από τις ενεργητικές απαιτήσεις των γειτόνων.
Και μπορεί να μην είμαστε όπως το Ισραήλ -που θέλουν κάποιοι να το εξαφανίσουν ως κράτος- αλλά κατά μια έννοια αντιμετωπίζουμε ανάλογα υπαρξιακά ζητήματα.
Εκτός από την απειλή πολέμου -αν αυξήσουμε από τα 6 ν.μ. στα 12 ν.μ. τα χωρικά ύδατα- βρίσκονται εν κινήσει ασύμμετρες απειλές, όπως αυτή της διοχέτευσης λαθρομεταναστών, με κορυφαίο γεγονός το 2020, όταν ο Έβρος κατακλύστηκε από χιλιάδες απελπισμένους τριτοκοσμικούς που μεταφέρθηκαν εκεί με κυβερνητική τουρκική συνεπικουρία, για να εισέλθουν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Μπορεί να αποκρούστηκαν αλλά οι προσπάθειες διοχέτευσης λαθρομεταναστών δεν σταμάτησαν ποτέ και εξελίσσονται με μεταφορά μικρότερων αριθμών, που ξεκινούν από τα παράλια της Μ. Ασίας και έρχονται στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Πριν από 15 χρόνια η Ελλάδα περνούσε τη στενωπό της χρεοκοπίας με τα μνημόνια να πέφτουν βροχή στα κεφάλια μας και τις επιπτώσεις τους να είναι εδώ για πολλά χρόνια ακόμα.
Εκτός από τα εισοδήματα που περιέκοψε άγρια -και διατηρούνται καθημαγμένα- η εσωτερική υποτίμηση, το ανάλογο μερτικό πλήρωσε και η άμυνα της χώρας. Άγριες περικοπές σε λειτουργικές δαπάνες, μεταθέσεις για αργότερα αναγκαίων εξοπλισμών, ενώ οι συντηρήσεις σε πολλά οπλικά συστήματα έγιναν είδος εν ανεπαρκεία.
Παρότι το έδαφος που χάθηκε ανακτάται σταδιακά με αιματηρές θυσίες της κοινωνίας, η οικονομική δυσπραγία που υφίσταται η χώρα ενίοτε οδηγεί σε κανιβαλισμούς π.χ. αρμάτων για να επισκευασθούν άλλα του ιδίου τύπου.
Η χώρα σήμερα εξοπλίζεται, καθώς είναι η μόνη σίγουρη μέθοδος για αποτροπή μιας εχθρικής ενέργειας. Και ενώ δίνουμε πάνω από το 3% του ΑΕΠ, ο δρόμος που πρέπει να καλυφθεί είναι μεγάλος και οι χρόνος δεν περισσεύει. Και σε οποιοδήποτε εξοπλισμό (απομένουν κάπου 17 δισ. για να διατεθούν σύμφωνα με τον προγραμματισμό) γίνει από εδώ και πέρα πρέπει να συμμετάσχουν και οι ελληνικές εταιρείες του χώρου, που λόγω απευθείας αναθέσεων μέχρι τώρα έβλεπαν μόνο κόκκινη κάρτα.
Η αποτελεσματική ισχύ -που προστατεύει από εχθρούς και σε κάνει σεβαστό σε φίλους- προϋποθέτει καλή οικονομία, με επενδύσεις πραγματικές, ανταγωνισμό, υπηρεσίες χωρίς γραφειοκρατία, λιγότερο κράτος και αυτάρκεια σε είδη διατροφής και όχι μόνο. Επίσης απαιτεί καλούς μισθούς για τους επαγγελματίες των Ενόπλων Δυνάμεων και άξια και έμπειρα στελέχη επικεφαλής κρίσιμων τομέων, που θα διασφαλίζουν και την αίγλη των Σωμάτων.
Και, τέλος, ένα πολιτικό προσωπικό (ανεξαρτήτως κομματικών διαφορών) που θα έχει ως δεύτερη φύση την απόκρουση των διχαστικών ρητοριών που σπέρνουν εμφύλιους διχασμούς στο εσωτερικό της χώρας.
