Skip to main content

Το φάντασμα του Στάλιν

Δεν είναι μόνο το μισό εκατομμύριο των δημοσίων υπαλλήλων που έχουν συνταχθεί με αυτό το δίκαιο αίτημα

Πολύ ενδιαφέρουσα η πρωτοβουλία της «Ν» να δημιουργήσει facebook channel. Φέρνει πιο κοντά τον αναγνώστη στο πεδίο της ενημέρωσης και η αλληλεπίδραση γίνεται ακόμα πιο εμφανής. Η δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε σε σχέση με τον 13ο και τον 14ο μισθό επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές:

Μέχρι την ώρα που γράφοντας αυτές οι γραμμές, επί συνόλου 1.086 συμμετεχόντων, οι 686 εξ αυτών (ποσοστό 63,16%) ξεκάθαρα δήλωναν πως επιθυμούν την επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού στον δημόσιο τομέα! Άλλοι 218 (ποσοστό 20,07%) εμφανίζονταν θετικοί,  αλλά υπό προϋποθέσεις και μόλις 182 (ποσοστό 16,75%) διαφωνούσαν με μια τέτοια προοπτική, εκτιμώντας ότι θα μπορούσε να προκαλέσει δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας.

Άρα, περισσότεροι από οκτώ στους δέκα που συμμετείχαν στη δημοσκόπηση, εκφράστηκαν θετικά για την επιστροφή του 13ου και του 14ου μισθού στο δημόσιο.

Ελπίζουμε οι εκπρόσωποι του Οικονομικού Επιτελείου που επιμένουν, σχεδόν εμμονικά, να αρνούνται μια τέτοια προοπτική, να αντιλαμβάνονται πως έχουν απέναντί τους, ένα συντριπτικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Πού θα πάει ο 13ος και 14ος μισθός

Δεν είναι μόνο το μισό εκατομμύριο των δημοσίων υπαλλήλων που έχουν συνταχθεί με αυτό το δίκαιο αίτημα. Προφανώς, στο πλευρό τους, έχουν το σύνολο των μικρών επιχειρήσεων, που βλέπουν στο 13ο και στον 14ο μισθό, μια προοπτική για  να αναθαρρήσουν τα έσοδά τους. Σε μια χρονιά που η αγορά «φωνάζει» για έλλειψη ρευστού, μια τέτοια λύση θα έδινε ανάσα σε χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Είναι  ξεκάθαρο ότι ο 13ος και ο 14ος μισθός, αν δίνονταν, δεν θα κατέληγαν ούτε στο… σεντούκι, ούτε… κάτω από το στρώμα. Στην κατανάλωση θα διοχετευόταν σε συντριπτικό ποσοστό, αυτή η πρόσθετη παροχή. Άρα, στην αγορά θα κατέληγαν αυτά τα 1,6 – 1,7 δισ. ευρώ που κοστολογούνται οι δύο επιπλέον μισθοί. Και  από εκεί ένα μεγάλο ποσοστό θα επέστρεφε στο Κράτος, μέσω της έμμεσης φορολόγησης, αλλά και της φορολογίας εισοδήματος. Και να, πώς τα υπερπλεονάσματα των τελευταίων ετών, θα μπορούσαν να συντηρηθούν και γιατί όχι, να επεκταθούν και άλλο.

Σε μια Κυβέρνηση, που δείχνει να «ζει και να αναπνέει» με τα όποια δημοσκοπικά ευρήματα, ίσως θα έπρεπε να αξιολογήσει κάπως διαφορετικά και το συγκεκριμένο.

Ισονομία

Μετά από 13 συναπτά έτη, οι δημόσιοι υπάλληλοι, ζητούν το αυτονόητο: Ισονομία, σε σχέση με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Σε μια χώρα που καταγράφει διαδοχικούς ρυθμούς ανάπτυξης της Οικονομίας, μοιάζει οξύμωρο να διατηρείται  ένα μέτρο που παραπέμπει στα σκληρά χρόνια των Μνημονίων.

Αλλά δυστυχώς, δεν  είναι το μόνο. Εδώ διατηρείται η κατάργηση της 13ης και της 14ης σύνταξης, που απευθύνεται σε 2,5 εκατ. συνταξιούχους, οι οποίοι λόγω ηλικίας, ασφαλώς και βρίσκονται στην πλέον δυσχερή θέση. Είναι αναγκασμένοι να ζουν με συντάξεις πείνας και οι περισσότεροι εξ αυτών δεν μπορούν να βρουν πρόσθετο εισόδημα. Άλλωστε οι εργαζόμενοι συνταξιούχοι καταγράφηκαν λίγο περισσότεροι από 200.000, δηλαδή ούτε το 10% του συνόλου.

Μια τέτοια δημοσκόπηση, θα έκρυβε ακόμα πιο δυσάρεστες εκπλήξεις για την Κυβέρνηση, καθώς το ποσοστό των θετικών απαντήσεων, στην προσδοκία επαναφοράς της 13ης  και της 14ης σύνταξης, θα ήταν ακόμα πιο… Σταλινικό. Και τέτοια «φαντάσματα» δεν θέλουν ούτε γι’ αστείο να τα αναφέρουν στο Κυβερνητικό Επιτελείο.