«Απεκδύθηκε ανθρωπισμού η ανθρωπότητα. Α, πόσα ποιήματα χρειάζονται για να στεγάσω τους αδύναμους, πόσα παραμύθια για να διώξω θεριά και δράκοντες αληθινούς, πόσες αλήθειες για να αφανίσω ηγέτες κάλπικους απατηλούς»
Πατρίδα των καιρών, εκδόσεις Καπόν.
Γνωρίζαμε ως τώρα ότι προϊόντος του χρόνου ο πολιτισμός προχωρά στην ανθρώπινη ιστορία σε όλα τα επίπεδα, στην επιστήμη, την τεχνολογία, τις τέχνες, τις ανθρωπιστικές επιστήμες. Και σε ελάχιστο -ιστορικά- χρονικό διάστημα, βλέπουμε την κατακρήμνιση όσων θεωρούσαμε αυτονόητων.
Αντί να απλώνεται το πεδίο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ισονομίας, της ισότητας, των δικαιωμάτων του ανθρώπου, των δημοκρατικών ελευθεριών, με την ενδυνάμωση της αξιοπρέπειας του πολίτη, ο σημερινός άνθρωπος βρίσκεται πλέον σε ένα περίκλειστο ασφυκτικό περιβάλλον, όπου κάθε χάρτα και διακήρυξη του παρελθόντος έγιναν κουρελόχαρτα.
Τα φαινόμενα άσκησης βίας ανθούν ως και στα νηπιαγωγεία, οι πόλεμοι, οι δολοφονίες, οι βιασμοί, οι επιδρομές διαρρηκτών, οι συμπλοκές στους δρόμους, έγιναν καθημερινότητα. Οι οθόνες κατακλύζονται από φονικές καταστροφές και θανάτους αθώων, αμάχων και παιδιών, εκλεγμένοι ηγετίσκοι κινούνται ως ανεξέλεγκτοι δικτάτορες, η ακροδεξιά παίρνει τα πάνω της στην «πολιτισμένη» Ευρώπη, με νωπές τις μνήμες από το… θεάρεστο έργο των φασιστών και των ναζί.
Οι κτήτορες της υψηλής τεχνολογίας διαφεντεύουν για τα καλά την ανθρωπότητα, η ιδιωτικότητα ξεχασμένη έννοια, λέξη νεκρή στις εγκυκλοπαίδειες, τα προσωπικά δεδομένα προς άγραν όσων χειραγωγούν αλόγιστα τις ζωές μας. Και η ελεύθερη γνώμη και ψήφος των πολιτών -χειραγωγούμενη από τα λεγόμενα μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης, υπούλως και δραστικότατα όσο ποτέ- δίνει την αυταπάτη «ελεύθερων» επιλογών των πολιτών, οι οποίοι ψηφίζουν «δημοκρατικά» και εκλέγουν νεοφανείς -όχι πλέον εν κρυπτώ- δικτατορίσκους. Και οι αποφάσεις εξακολουθούν να λαμβάνονται ερήμην των πολιτών.
Διαπλοκή ονομάζουμε την αντιδεοντολογική σχέση …αλληλοεξυπηρέτησης πολιτικών, επιχειρηματιών, Τύπου. Η διαπλοκή υπονόμευε κάθε έννοια δημοκρατίας και προστασίας του Δημοσίου συμφέροντος και απέφερε έκνομα κέρδη στους εμπλεκόμενους. Ο βασικός ρόλος του Τύπου ήταν πάντοτε ο έλεγχος της κάθε λογής εξουσίας. Έλεγχος, που έχει εκλείψει από την ώρα που τα μέσα ενημέρωσης έχουν καταληφθεί από μεγαλοκεφαλαιούχους άσχετους με τη λειτουργία και τη δεοντολογία του Τύπου.
Προφανές, ότι οι κάτοχοι των μέσων ενημέρωσης ενισχύουν και προβάλλουν πολιτικούς χειραγωγήσιμους για να υπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Να γιατί χάθηκαν οι προσωπικότητες από τον χώρο της πολιτικής σε ολόκληρη την Ευρώπη. Να γιατί σύρονται οι πολιτικοί ηγέτες από τα οικονομικά συμφέροντα που καθορίζουν τις τύχες μας, που διαλύουν την Ευρώπη, που αντιδρούν επιλεκτικά σε εγκλήματα πολέμου, που κωφεύουν στις εκκλήσεις των επιστημόνων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και τόσα άλλα που υπονομεύουν το μέλλον των παιδιών μας.
Θα βρεθούν κάποιοι που θα επικαλεστούν τους δείκτες… βελτίωσης της ανθρώπινης ζωής στον πλανήτη, όπως μείωση παιδικής θνησιμότητας, αύξηση προσδόκιμου ζωής, μείωση αναλφαβητισμού κ.ά. Κυρίως, επικαλούνται την αύξηση του απατηλού δείκτη του κατά κεφαλήν εισοδήματος. Δείκτης ο οποίος προκύπτει από το ακαθάριστο εθνικό προϊόν διά του αριθμού των κατοίκων μιας χώρας, ήτοι το εισόδημα του κάθε Μασκ προστίθεται σε αυτό του πάμπτωχου εργάτη και μετά διαιρείται… Αλλά οι δείκτες βελτίωσης της ανθρώπινης ζωής σκοντάφτουν στα ουσιώδη που κάνουν τη ζωή μας ανθρώπινη με πρώτιστο αυτό της πραγματικής ελευθερίας η οποία στηρίζει την αξιοπρέπεια των πολιτών.
Τα μέχρι πρότινος απαράδεκτα στον κοινό νου έγιναν «φυσιολογικά». Ανενδοίαστα αποφασίζουν οι ισχυροί για τις τύχες των αδύναμων, οι με άθλιους όρους εξαγορές εθνικών πόρων ονομάστηκαν επενδύσεις, η κατάργηση των προσωπικών δεδομένων ονομάστηκε πρόοδος, η αλληλεπίδραση των like ονομάστηκε φιλία, η ανθρωποφαγία των διαδικτυακών μέσων ονομάστηκε επικοινωνία, οι ανθρώπινες σχέσεις καλλιεργούνται πλέον διαδικτυακά.
Ο «Μεγάλος αδελφός» του Όργουελ δεν βρυχάται πλέον, απλώς γελά με την επιτυχία του να θεωρούμε φυσιολογικό, το παράδοξο που εξαφανίζει κάθε έννοια αξιοπρέπειας του πολίτη.
