Σειρήνες ηχούν σε όλο το Ισραήλ καθώς το Ιράν απάντησε με ομοβροντίες βαλλιστικών πυραύλων κατά τη διάρκεια της νύχτας, με αποτέλεσμα τουλάχιστον δύο άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους και δεκάδες να τραυματιστούν.
Κανείς δεν μπορεί να πει τι θα συμβεί στη συνέχεια. Μπορούμε να φανταστούμε διάφορα σενάρια. Αλλά ένα είναι βέβαιο : Το «κουτί της Πανδώρας» έχει ανοίξει . Και μάλιστα με επιλογή της κυβέρνησης του Μπενιαμίν Νετανιάχου.Ο καθοριστικός παράγοντας είναι αν το Ιράν θα μπορέσει να απαντήσει με πιο σκληρό τρόπο στην επίθεση του Ισραήλ. Και αν μπορεί να το κάνει.
Το ερώτημα πάντως παραμένει:Τι ήταν η ισραηλινή επίθεση στο Ιράν; Μια πράξη αυτοάμυνας ή ένας επιθετικός πόλεμος; Ζούμε σε έναν κόσμο σήμερα όπου αυτοί οι όροι, οι οποίοι αποτελούν επίσης τη βάση του διεθνούς δικαίου, έχουν χάσει το νόημά τους.
Το δίκιο του ισχυρού
Σε αυτή την αυθαίρετη κατάσταση, ο ισχυρότερος είναι αυτός που θεσπίζει τους κανόνες. Κατ’ αρχήν, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ισραηλινή επίθεση είχε σχεδιαστεί πολύ νωρίτερα.
Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις για το γιατί η επίθεση πραγματοποιείται τώρα. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου υποστηρίζει ότι το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα βρίσκεται πλέον πολύ στην κατασκευή πυρηνικής βόμβας. Υπάρχουν όμως και εσωτερικοί πολιτικοί λόγοι στο Ισραήλ: Μια επίθεση στο Ιράν εξυπηρετεί την παραμονή του Νετανιάχου στην εξουσία, κάτι που αμφισβητείται επανειλημμένα.
Δύο μόλις ημέρες πριν την έναρξη της ισραηλινής επιχείρησης κατά του Ιράν, ο Νετανιάχου ήταν στο δικαστήριο, καθώς δικαζόταν με την κατηγορία της διαφθοράς. Η ακρόαση του Νετανιάχου ήταν βραχύβια, ωστόσο. Όπως σημειώνει η Jerusalem Post , μετά από μόλις μία ώρα, η δίκη αναβλήθηκε. Ο λόγος σχετιζόταν με την κατάσταση της υγείας του ίδιου του πρωθυπουργού,ο οποίος φέρεται να είχε αισθανθεί αδιαθεσία. Το μυαλό του Νετανιάχου όμως, ήταν στην Κνεσέτ, όπου η αντιπολίτευση είχε καταθέσει πρόταση μομφής με στόχο τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών. Με λίγα λόγια, ο Νετανιάχου γνώριζε πολύ καλά ότι ρισκάρει τα πάντα μέσα σε ένα τρελό 48ωρο. Η προσωπική του τύχη ήταν καταδικασμένη να διασταυρωθεί, όπως έχει συμβεί συχνά πρόσφατα, με αυτήν του Ισραήλ και ολόκληρης της Μέσης Ανατολή
Τελικά, ο Πρωθυπουργός τα κατάφερε. Η πρόταση μομφής καταψηφίστηκε οριακά και η κυβέρνησης του κατάφερε να επιβιώσει. 61 βουλευτές ψήφισαν κατά της διάλυσης της Κνεσέτ, αρκετοί για να διατηρήσουν την πλειοψηφία.
Φεύγοντας από την Κνεσέτ, ο πρωθυπουργός γνώριζε πολύ καλά ότι μπορούσε να εργαστεί μόνο σε αυτό που πραγματικά τον απασχολούσε εκείνη τη στιγμή: τα σχέδια επίθεσης κατά της Τεχεράνης . Από το γραφείο του μπόρεσε να διαβάσει τις πρώτες φήμες για εντάσεις στην περιοχή, με το κλείσιμο της αμερικανικής πρεσβείας στο Ιράκ, που χρησίμευσε ως προοίμιο για την έναρξη των επιχειρήσεων. Οι πιο δραματικές 48 ώρες της πολιτικής του καριέρας πιθανότατα τελείωσαν τότε μέσα σε ένα καταφύγιο, από όπου μίλησε στο έθνος για την επίθεση που μόλις ξεκίνησε κατά της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη να παίρνουν για άλλη μια φορά άνευ όρων το μέρος του Ισραήλ.
Ματαίωση των διαπραγματεύσεων
Είναι σαφές επίσης ότι η ισραηλινή επίθεση είχε ως στόχο να ματαιώσει τις διαπραγματεύσεις με το Ιράν που είχε ξεκινήσει η κυβέρνηση Τραμπ για την εξάλειψη της ιρανικής πυρηνικής απειλής. Η χρονική στιγμή τα λέει όλα, με την επιδρομή να εξαπολύεται δύο ημέρες πριν από την ημερομηνία που είχε οριστεί για τη συνάντηση στο Ομάν μεταξύ των δύο αντιπροσωπειών.Ενα από τα στελέχη του Ιράν που σκοτώθηκαν στην ισραηλινή επιδρομή είναι ο Αλί Σαμχανί, Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά πάνω απ’ όλα το βασικό πρόσωπο στις διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ. Ο Σαμχανί είχε δηλώσει μάλιστα ότι ήταν κοντά η επίτευξη συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.
Ιράν αντί για Γάζα
Το Ισραήλ σφυροκοπά αυτή τη στιγμή τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, τον Λίβανο, τη Συρία, την Υεμένη και τώρα το Ιράν. Η αλαζονεία του Νετανιάχου βασίζεται στις σχεδόν απεριόριστες στρατιωτικές δυνατότητες του Ισραήλ.
Αλλά ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους είναι σίγουρα η αυξανόμενη διεθνής απομόνωση του Ισραήλ, την οποία ο Νετανιάχου ελπίζει να σπάσει. Αντί να μιλάμε για τους ανθρώπους που πεθαίνουν από την πείνα στη Γάζα, τώρα όλοι μιλάνε για άλλη μια φορά για την αντιπάθεια προς το Ιράν. Η καταστροφική κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Όχθη έχει εξαφανιστεί μετά από αυτή τη σύγκρουση.
Με την Τεχεράνη να μην είναι σε θέση να απαντήσει στρατιωτικά σε σημαντικό βαθμό, ο Νετανιάχου θα έχει κάθε ευκαιρία να συνεχίσει τη στρατιωτική του εκστρατεία εναντίον του Ιράν και να το αποδυναμώσει περαιτέρω ως περιφερειακή δύναμη. Τίποτα δεν θα σταθεί εμπόδιο στην τελική στρατιωτική ηγεμονία του Ισραήλ σε ολόκληρη την περιοχή.
Μένει να δούμε πόσο βιώσιμο θα είναι όλο αυτό και αν η ισραηλινή ηγεμονία θα φέρει πραγματικά ασφάλεια και σταθερότητα στην περιοχή. Από τις εμπειρίες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, έχουμε μάθει ότι οι ΗΠΑ, παρά την στρατιωτική τους υπεροχή, δεν έχουν καταφέρει να αλλάξουν την ισορροπία δυνάμεων σε μια χώρα ή περιοχή προς όφελός τους. Αυτό ισχύει και για την ισραηλινή στρατιωτική ηγεμονία στην περιοχή. Η μεγαλύτερη παρανόηση είναι ότι οι άλλες περιφερειακές δυνάμεις στην περιοχή θα δεχτούν μια τέτοια κίνηση.
Δύο τρελές ημέρες λοιπόν, κατά τις οποίες η ατζέντα ενός μόνο ατόμου καθορίζει τα γεγονότα μιας ολόκληρης περιοχής. Δύο ημέρες κατά τις οποίες η ιστορία της Μέσης Ανατολής συνυφαίνεται με την προσωπική τύχη ενός πρωθυπουργού…
