Για να κερδίσεις την εύνοια του Ντόναλντ Τραμπ, δεν αρκεί μια επίσημη ατζέντα. Πρέπει να φέρεις και το ανάλογο δώρο – κατά προτίμηση χρυσό, προσωπικό και κολακευτικό.
Ο Βρετανός Κιρ Στάρμερ του πήγε επιστολή από τον βασιλιά Κάρολο. Ο Γερμανός Φρίντριχ Μερτς πήγε κάτι ακόμη πιο ευαίσθητο: το πιστοποιητικό γέννησης του παππού Τραμπ, Φρίντριχ, από το Καλσταντ της Γερμανίας. Σε επιχρυσωμένη κορνίζα βεβαίως.
«That’s serious German», απάντησε ο Αμερικανός πρόεδρος, συγκινημένος. Ο Τραμπ, άλλωστε, εκτιμά περισσότερο τις χειρονομίες θαυμασμού παρά τις θέσεις εξωτερικής πολιτικής. Ειδικά όταν «λάμπουν». Του έχουν προσφέρει χρυσό pager, χρυσό κράνος σαμουράι, επιστολές ηγεμόνων και τεκμήρια καταγωγής. Αυτό που δεν αντέχει, είναι οι αμφισβητήσεις — κυρίως όταν προέρχονται από δισεκατομμυριούχους που κάποτε τον στήριζαν στη διαδρομή του προς τον Λευκό Οίκο.
Η πρόσφατη σύγκρουσή του με τον Έλον Μασκ είναι χαρακτηριστική: ο Τραμπ επιτίθεται στον Μασκ δημοσίως, τον αποκαλεί αχάριστο, ο πρόεδρος απειλεί με ακύρωση των συμβολαίων της SpaceX και οι υποστηρικτές του οργανώνουν μποϊκοτάζ στο X, ενώ φιλοτραμπικοί influencers ανεβάζουν memes με τίτλους όπως “Elon, you’re next.”
Η ιστορική διόρθωση και η κορνίζα
Την ίδια στιγμή, οι ηγέτες της Ευρώπης παρατάσσονται στην ουρά με κομψά πακεταρισμένη υποτέλεια, ελπίζοντας σε ένα χαμόγελο, μια «ειδική σχέση», μια φωτογραφία στο Οβάλ Γραφείο.
Αλλά στην περίπτωση του Μερτς, η εικόνα δεν ήταν απλώς συμβολική. Όταν ο Τραμπ αποκάλεσε την D-Day «μια δυσάρεστη μέρα για τη χώρα σας», ο Μερτς δεν το άφησε να περάσει έτσι. Αναγκάστηκε να του θυμίσει: «Ήταν η απελευθέρωση της Γερμανίας από τον ναζισμό». Είναι κρίμα που εκείνο που έμεινε περισσότερο δεν ήταν η ιστορική διόρθωση. Ήταν η κορνίζα. Το χρυσό πλαίσιο.
Η πολιτική σκηνή γύρω από τον Τραμπ δεν θυμίζει συμμαχία. Θυμίζει αυλή. Και το ερώτημα που αιωρείται δεν είναι πια πώς θα πορευτεί η Δύση με τον Τραμπ. Είναι ποιος θα καταφέρει να τον κολακέψει πιο εντυπωσιακά — προτού του στείλουν και τη δική τους γενεαλογική ρίζα, σε 24 καράτια.
