Το Βαθύ Κράτος -ως σύστημα- πρώτα αυτονομείται και στρέφεται εναντίον των πολιτών αντί να τους υπηρετεί. Σε δεύτερη φάση, αυτονομείται και «στρέφεται ΚΑΙ εναντίον του Δημιουργού του», εμποδίζοντας την επίτευξη αρχικών σκοπών και δηλωμένων κυβερνητικών στόχων.
Ως υπόθεση εργασίας, θεωρώ δεδομένη την κυβερνητική θέση να πολεμηθεί το Βαθύ Κράτος. Έχει διατυπωθεί από τον Πρωθυπουργό, από τον πρώην Υπουργό Οικονομικών Κ. Χατζηδάκη και από τον «λεόντειο» νυν Υπουργό Οικονομικών Κυριάκο Πιερρακάκη, σύμφωνα και με την ομιλία του στο ΟΕΕ την 5η Μαΐου 2025.
Θεωρώ επίσης δεδομένο ότι το ΥΟΙΚ θα ήθελε να μειώσει όσο είναι δυνατόν το ύψος των 108,45 δισ. ληξιπρόθεσμων οφειλών που παραμένουν εκτός ρύθμισης, σύμφωνα με άρθρο της Ναυτεμπορικής στο κλείσιμο του Δεκεμβρίου 2024, είτε γιατί δεν ρυθμίστηκαν ποτέ, είτε διότι οι ρυθμίσεις απωλέσθησαν.
Το άρθρο αυτό δεν κάνει ούτε πολιτική ανάλυση, ούτε οικονομική αξιολόγηση της φορολογικής πολιτικής που εφαρμόζεται στη χώρα (το Χ κεφαλαίο…). Αυτά τα έχουμε πραγματευθεί και θα συνεχίσουμε να τα πραγματευόμεθα σε άλλες επιστημονικές μας αναλύσεις.
Το «κρατικό σύστημα» «κλέβει» το Κράτος
Το άρθρο αυτό σκοπό έχει να «ξεμπροστιάσει» το υπαρκτό σύστημα που: κατάσχει μετρητά σε λογαριασμούς οφειλετών με ληξιπρόθεσμα χρέη, ταυτόχρονα κρατάει τα κατασχεμένα στα ταμεία των ιδιωτικών τραπεζών,
αρνείται να συμψηφίσει αυτά τα κατασχεμένα μετρητά με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, αρνείται -με τον τρόπο αυτό- σε πολλές περιπτώσεις να μηδενίσει το συνολικό χρέος των οφειλετών, καθιστώντας τους ενήμερους.
Ο φυσιολογικός άνθρωπος που δεν έχει προσβληθεί από κάποια νοητική ανικανότητα, όταν ακούει για κατασχέσεις λογαριασμών σε τράπεζες για φορολογικές οφειλές, αντιλαμβάνεται ότι τα κατασχόμενα χρηματικά ποσά αφαιρούνται από τον τραπεζικό λογαριασμό του φορολογικού οφειλέτη και πιστώνονται στην… Εφορία… προς εξόφληση αντίστοιχης φορολογικής οφειλής.
Ο φυσιολογικός άνθρωπος της Ιστορίας μας κοιτάζει το TAXIS του και βλέπει ότι το συνολικό ποσό οφειλής του είναι, την 1η Ιουνίου 2025, μόνο 2.195 €.
Από την άλλη, κοιτάζει τον τραπεζικό του λογαριασμό και βλέπει ότι του έχουν κατασχεθεί 2.211 €. Τι λογικότερο από το να ζητήσει συμψηφισμό και να πληρώσει το σύνολο των οφειλών του και να αποδοθεί ως λευκή περιστερά στη φορολογική κοινωνία;
Αυτό όμως δεν γίνεται με τίποτα. Σε δύο διαδοχικά άρθρα μας στη Ν (27 Μαρτίου 2025 και 17 Μαΐου 2025), έχουμε μία αναλυτική και εκτεταμένη τεκμηρίωση του ότι αυτός ο συμψηφισμός κατασχεμένων χρηματικών ποσών και ληξιπρόθεσμων οφειλών ΔΕΝ γίνεται με τίποτα. Πολύ δε περισσότερο, ΔΕΝ γίνεται να χρησιμοποιηθεί το κατασχεμένο ποσό για τη συνολική εξόφληση της συνολικής οφειλής, παρά τη θέληση του ίδιου του οφειλέτη, ο οποίος θα ήθελε να μηδενίσει το συνολικό του χρέος πριν καταθέσει τη φορολογική του δήλωση του 2025 (χρήση 2024).
Ποια δύναμη εμποδίζει να μπουν άμεσα -κατ’ ελάχιστον- 2-4 δισ. στα κρατικά ταμεία, ενώ ταυτόχρονα αυτά τα 2-4 δισ. είναι καταχωρημένα ως καταθέσεις στις ιδιωτικές τράπεζες, αντί να είναι στον λογαριασμό του Δημοσίου στην Τράπεζα της Ελλάδος;
Ο καλόπιστος άνθρωπος διερωτάται:
Πώς και δεν εισπράττονται 2-4 δισ. με το πάτημα ενός κουμπιού, ενώ για να μπει ένα ακόμα δισ. στο Δημόσιο Ταμείο από πάταξη της φοροδιαφυγής το 2025, χρειάζεται κάθε μέρα να δημιουργούνται καινούργιοι ψηφιακοί διωκτικοί μηχανισμοί;
Ποια κυβέρνηση δεν θέλει να αποφύγει το πολιτικό κόστος το οποίο δημιουργεί:
α) η μη δυνατότητα να χρησιμοποιούνται τα κατασχεμένα για την εξόφληση των οφειλών για τις οποίες κατασχέθηκαν,
β) η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος… επιβίωσης… των φυσικών προσώπων λόγω των κατασχέσεων (για κάποιους σημαίνει να ζουν χωρίς λόγο με στερήσεις),
γ) η συνεχής αύξηση του χρέους των φυσικών προσώπων επειδή η οφειλή που θα εξοφλείτο από τα κατασχεμένα δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και, ως εκ τούτου, επιβαρύνεται με προσαυξήσεις, τέλη κλπ. Το ποσό μιας ληξιπρόθεσμης π.χ. 60 € γίνεται τον επόμενο μήνα 70.
Είναι φυσικό αυτόν τον άσκοπο φαύλο κύκλο η κοινωνία να τον χρεώνει στην κυβέρνηση και προσωπικά στον Πρωθυπουργό και να νιώθει άδικα διωκόμενη.
Η κοινωνία βλέπει ότι τα κατασχεμένα μετρητά είναι ουσιαστικά και στην πράξη «μπλοκαρισμένα» στους τραπεζικούς λογαριασμούς και το ερμηνεύει ως μια ωραία πριμοδότηση των ιδιωτικών τραπεζών. Συνομωσιολογική ερμηνεία ή όχι, αποτέλεσμα μιας απλής αβελτηρίας, η οποία όμως προκαλεί λιγότερο φαγητό στο τραπέζι, κομμένα τηλέφωνα και «διπλωμένους» λογαριασμούς στη ΔΕΗ, το πολιτικό κόστος υπάρχει — αυξανόμενο — μαζί με την αύξηση των ληξιπρόθεσμων.
Με το πάτημα ενός κουμπιού
Η κοινωνία επίσης αντιλαμβάνεται ότι, με την τεχνητή αύξηση του χρέους προς την Εφορία μέσα από τις προσαυξήσεις και τα τέλη — ενώ αυτά θα αποφεύγονταν με το πάτημα ενός κουμπιού — ο φορολογούμενος απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την εμπρόθεσμη εξόφληση του χρέους του, χωρίς ελπίδα. Επίδοξος πνιγμένος, καθώς το κύμα τον παρασέρνει προς το πέλαγος, στα βαθιά…
Υπομονή, Επιμονή και Πίστη…
Στη δική μου εμπειρία, τότε που ο Νομάρχης ήταν Υπουργός και όχι διοικητικός υπάλληλος της γραφειοκρατικής Ε.Ε., το βαθύ Κράτος συνέχιζε (και συνεχίζει) να υπάρχει, γιατί η Διοίκηση εφαρμόζει τον νόμο και δεν τον διαμορφώνει.
Αν δεν αλλάξει το σύστημα σε «κανονιστικό επίπεδο», θα συνεχίσει να ενεργεί αντίθετα με τις εντολές του πολιτικού προϊσταμένου και θα αναπαράγει το λάθος αποτέλεσμα…
Ο Κυριάκος Πιερρακάκης έκλεισε το ετήσιο διεθνές συνέδριο του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος στις 5 Μαΐου 2025 με πολύ αισιόδοξα μηνύματα (φωτο) για τη βούληση του ΥΟΙΚ να (με δικά μου λόγια) εξαφανίσει τις αβελτηρίες και το Βαθύ Κράτος.
Το Βαθύ Κράτος συνεχίζει να υπάρχει, πιστεύοντας ότι οι όποιες μελέτες και δημοσιεύσεις άρθρων θα γράφονται και θα ξεχνιούνται στο χάος της καθημερινότητας, αφήνοντάς το ανενόχλητο να βασανίζει τους ανθρώπους, αλλά και τελικά να αντιστρατεύεται την κάθε κυβέρνηση.
Όμως, σε αυτή τη φάση έχει να κάνει με ανθρώπους και φορείς που δεν το βάζουν κάτω, μέχρι να εξαλειφθεί το σύστημα που βλάπτει την κοινωνία και αντιστρατεύεται τη δημόσια δηλωμένη βούληση της κυβέρνησης, προκαλώντας της άσκοπη φθορά…
Κε Πιερρακάκη, πιάστε τη Λεόντειο Σπάθη…
