«Πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι», λέει η ρήση, που ταιριάζει γάντι στην περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ, ο οποίος καταργήθηκε εν μια νυκτί. Όταν ένας μηχανισμός νοσεί γιατί οι πολιτικοί του προϊστάμενοι (βλέπε υπουργοί) αδυνατούν να θεραπεύσουν παθογένειες πολλών ετών, η λύση είναι μία. Απλά τον ακυρώνεις. Όσο βίαιο ή επιθετικό κι αν είναι, τον καθιστάς παρελθόν, γυρίζεις σελίδα, διαμορφώνεις μια νέα κατάσταση. Όπερ και εγένετο. Ρόλο ΟΠΕΚΕΠΕ θα ασκεί πλέον η ΑΑΔΕ, με την ελπίδα ότι θα υπάρξει διαφάνεια στη διαχείριση του πακτωλού των δισεκατομμυρίων που διατίθενται κάθε χρόνο από την Ε.Ε. στην εγχώρια αγροτική οικονομία.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 υπολογίζεται ότι ο αγροτικός τομέας ενισχύθηκε με κονδύλια η αξία των οποίων υπερέβη σε σύνολο το ΑΕΠ της χώρας. Διαγράφοντας μια πορεία 45 ετών, αγρότες και κτηνοτρόφοι, το μόνο που πέτυχαν ήταν να αστοχήσουν σε όλα. Δεν συνεταιρίσθηκαν με επιτυχία, δεν συγκεντρώθηκαν σε μεγάλες επιχειρησιακές μονάδες, δεν εστίασαν στην τυποποίηση, δεν αξιοποίησαν τις αρχές του εξαγωγικού marketing, δεν επένδυσαν στο branding, δεν αφομοίωσαν επαρκώς τις νέες τεχνολογίες, δεν διαμόρφωσαν νέες γενιές αγροτών. Κάποιοι λίγοι το πέτυχαν, αποτελώντας ωστόσο εξαίρεση στον κανόνα.
Όλα αυτά τα χρόνια, μεγάλη -ίσως μεγαλύτερη- ήταν η αποτυχία όσων διετέλεσαν πολιτικοί προϊστάμενοι του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Ουδείς χάραξε έναν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για τον αγροτικό τομέα, ουδείς έδωσε συνέχεια στο έργο του προηγούμενου υπουργού, ουδείς επέβαλε όρους διαφάνειας στη διαχείριση των κονδυλίων, ουδείς έλεγξε την παραγωγικότητα του κλάδου και την αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων.
Το πρώτο βήμα έγινε, με το ταμείο των επιδοτήσεων να μπαίνει σε τάξη. Απομένει το δεύτερο και ουσιαστικότερο. Η καλλιέργεια μιας μακρόπνοης, συνεπούς, στοχευμένης πολιτικής ανάπτυξης του εγχώριου αγροτικού τομέα. Ποιος θα τολμήσει να τα… σπάσει με τα μικροσυμφέροντα των αγροτών, τα τοπικά φέουδα, τους «άρχοντες» της περιφέρειας, τους «ακούραστους» συνδικαλιστές;
