«Με τη γενοκτονία εννοούμε την καταστροφή ενός έθνους ή μιας εθνοτικής ομάδας…
Προορίζεται να υποδηλώσει ένα συντονισμένο σχέδιο διαφορετικών δράσεων που στοχεύουν στην καταστροφή βασικών θεμελίων της ζωής των εθνικών ομάδων, με στόχο την εξόντωση των ίδιων των ομάδων. Η γενοκτονία στρέφεται εναντίον της εθνικής ομάδας ως οντότητας και οι εμπλεκόμενες ενέργειες στρέφονται κατά ατόμων, όχι υπό την ατομική τους ιδιότητα, αλλά ως μέλη της εθνικής ομάδας».
Αυτά έγραφε ο νομικός Ραφαήλ Λέμκιν, που διατύπωσε τον όρο, για να περιγράψει τις ναζιστικές φρικαλεότητες κατά των Εβραίων.
Η πρακτική υπήρχε, ο αναγκαίος προσδιορισμός της φρίκης έλειπε. «Η Γενοκτονία δεν είναι καινούργιο φαινόμενο ούτε έχει αγνοηθεί εντελώς στο παρελθόν. […] Οι σφαγές των Ελλήνων και των Αρμενίων από τους Τούρκους προκάλεσαν διπλωματική δράση χωρίς τιμωρία».
Από πού διδάχτηκαν οι Οθωμανοί/Τούρκοι; Από τη Γερμανία, αποικιακή δύναμη της εποχής. Μόλις το 2021 αναγνώρισε τη γενοκτονία στη Ναμίμπια, την πρώτη του 20ού αιώνα. Αντί αποζημιώσεων, όμως, καθάρισε με χρηματοδότηση αναπτυξιακού ταμείου. Να περιμένουμε κι εμείς εκεί γύρω στο 2032 να αναγνωρίσει η Άγκυρα τη Γενοκτονία των Ποντίων;
«Οι σφαγές προκάλεσαν διπλωματική δράση χωρίς τιμωρία». Εδώ συμπυκνώνεται η ουσία. Κανείς δεν σταμάτησε τις γενοκτονίες Ποντίων και Αρμενίων. Ακόμη κι η γιαγιά από το χωρίον ξέρει ότι στις διεθνείς σχέσεις μετρά το νταραβέρι. Χρόνους πολλούς, ακόμη και σε περίεργους συνδυασμούς, σε όλους τους καιρούς, χωρίς ενδοιασμούς.
Τα συμφέροντα μεγάλωσαν, πολλά άλλαξαν, το μοτίβο όμως δεν χάλασαν. Ακόμη και στην εποχή μας, που η τεχνολογία φέρνει σε ελάχιστο χρόνο τον μαζικό θάνατο στις οθόνες μας; Ακόμη κι αν δημόσιες δηλώσεις εκφράζουν ανοιχτά γενοκτονικές προθέσεις; Ακόμη κι αν υπάρχει κριτική, έστω γενική, προσεκτική; «Αυτό που συμβαίνει τώρα, δεν είναι πλέον κατανοητό», είπε ο καγκελάριος. Είναι κατανοητό ότι οι λέξεις είναι όπλα. Γεμίζουν, όμως, μόνο με πράξεις.
Σε έναν λογικό κόσμο, υπάρχει καιρός του λέγειν, καιρός του αντιλέγειν, καιρός του ψέγειν, καιρός του πράττειν. Αδειάζει, όμως. Και η λογική και ο χρόνος.
