Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου δεν κυβερνά πια – επιβιώνει. Σε μια στιγμή που το Ισραήλ βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, με μια ανθρωπιστική τραγωδία στη Γάζα, διεθνή απομόνωση και εσωτερική αποσύνθεση, ο ίδιος επιλέγει να προσθέτει κρίσεις αντί να τις λύνει.
Για να σώσει την καρέκλα του, βάζει φωτιά στο κράτος, παρατηρεί ακόμη και ο Economist.
Στη Γάζα ο ισραηλινός στρατός υπόσχεται νέα φρίκη. Με το 75% της Λωρίδας να προορίζεται για στρατιωτικό έλεγχο και εκατομμύρια ανθρώπους να ωθούνται σε θύλακες εξαθλίωσης, η κυβέρνηση επικαλείται σχέδια διανομής βοήθειας που κατέρρευσαν μέσα σε 24 ώρες. Παραιτήσεις, πείνα, διεθνής κατακραυγή.
Στην Ευρώπη, οι παραδοσιακοί σύμμαχοι του Ισραήλ αποστασιοποιούνται. Η Γερμανία επανεξετάζει εξαγωγές όπλων, η Βρετανία παγώνει εμπορικές συνομιλίες, η φον ντερ Λάιεν και ο Μερτς χρησιμοποιούν λέξεις που μέχρι πρότινος θεωρούνταν ταμπού για φίλους του Ισραήλ. Ακόμη και ο Τραμπ πιέζει για αποκλιμάκωση, βλέποντας την ισορροπία να κλονίζεται.
Και μέσα σε όλα αυτά, ο Νετανιάχου σκάβει το έδαφος κάτω από τις ίδιες τις θεσμικές βάσεις του Ισραήλ: τοποθετεί στη Shin Bet έναν στρατηγό που θεωρεί τον πόλεμο με τους Άραβες «αιώνιο», αγνοεί το Ανώτατο Δικαστήριο, παρακάμπτει τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων, εργαλειοποιεί τις μυστικές υπηρεσίες για τα δικά του δικαστικά προβλήματα.
Ένας λαός κουρασμένος από τον πόλεμο και την αβεβαιότητα, βλέπει τον πρωθυπουργό του να επιλέγει τον διχασμό και το χάος. Αν ο Νετανιάχου νομίζει πως μπορεί να μείνει στην κορυφή καίγοντας τα πάντα γύρω του, το τίμημα θα το πληρώσει τελικά o ίδιος. Ας ελπίσουμε όχι και η χώρα του, που θέλει να δει όχι τη συλλογική τιμωρία των Παλαιστινίων, αλλά την εξόντωση της τρομοκρατικής οργάνωσης, που λέγεται Χαμάς.
