Ο κύβος ερρίφθη: Η Τουρκία θα λαμβάνει χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων από το Ταμείο των 150 δισ. ευρώ που θα διατεθούν για την ενίσχυση της αμυντικής παραγωγής στην Ένωση.
Παρά τις αντιδράσεις της Ελλάδας και της Κύπρου, η πλειοψηφία των κρατών-μελών της ΕΕ, έδωσε το πράσινο φως.
Η τελική απόφαση απαιτεί βέβαια την τελική έγκριση στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων στις 27 Μαΐου. Ωστόσο, η Ελλάδα και η Κύπρος δεν έχουν ουσιαστικά δυνατότητα άσκησης βέτο, καθώς η συμμετοχή τρίτων χωρών στο εξοπλιστικό πρόγραμμα της ΕΕ εγκρίνεται με ειδική πλειοψηφία και όχι με ομοφωνία.
Τι κι αν η Τουρκία συνεχίζει να απειλεί την Ελλάδα με το διαβόητο casus belli; Τι κι αν ο Ερντογάν παραβιάζει ασύστολα τις αποφάσεις του ΟΗΕ και της ΕΕ και προωθεί συνεχώς την ιδέα των «δύο κρατών» στην Κύπρο;
Αφήνουμε στην άκρη βέβαια τα «δημοκρατικά ιδεώδη», που υποτίθεται πώς υπερασπίζεται η ΕΕ, όταν στην Τουρκία παραμένει φυλακισμένος χωρίς δίκη ο υποψήφιος αντίπαλος του Ερντογάν, δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου. Όπως και χιλιάδες άλλοι, πολιτικοί αντίπαλοι του καθεστώτος Ερντογάν.
«Ψιλά γράμματα»
Ψιλά γράμματα όλα αυτά για τους κυρίαρχους κύκλους της Ευρώπης, που έχουν μετατρέψει την ΕΕ σε «μπίζνα» και μάλιστα πολεμική. Εχουν στρέψει όλη την προσοχή της στην επιβολή μιας «πολεμικής οικονομίας» στην ΕΕ. Πείθοντας σε μεγάλο βαθμό την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι είναι θέμα χρόνου μια ρωσική εισβολή ως το…Βερολίνο.
Το νέο εργαλείο για τον επανεξοπλισμό της ΕΕ και την «πολεμική οικονομία», ονομάζεται Security Action for Europe (SAFE). Εντάσσεται στη «Λευκή Βίβλο για την Άμυνα» και προβλέπει άντληση κεφαλαίων μέσω δανεισμού από τις αγορές, με σκοπό τη χρηματοδότηση κοινών επενδύσεων στον τομέα της άμυνας: Σε ένα ποσοστό 65% για τις αμυντικές βιομηχανίες των 27 κρατών μελών και 35% για τις «τρίτες χώρες»-δηλαδή τη Βρετανία και την Τουρκία.
Η Βρετανία φρόντισε βέβαια να υπογράψει την περασμένη Δευτέρα με την ηγεσία της ΕΕ μια συμφωνία ασφαλείας. Τα παιδιά του Brexit θα συμμετέχουν επίσης στο πακέτο. Θα μπορούν να κατασκευάζουν όπλα στη Βρετανία ή με τις δικές τους εταιρείες και στη συνέχεια να τα πουλάνε σε ευρωπαϊκές χώρες με λιγότερους περιορισμούς από τις χώρες «εκτός ΕΕ».
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δίνουν όμως το πράσινο φως και στην Τουρκία να κάνει το ίδιο: Να ενισχύσει με ευρωπαϊκά χρήματα την αμυντική της βιομηχανία της, μέσω στοχευμένης συνεργασίας με κράτη μέλη της ΕΕ.
Η Άγκυρα δεν στοχεύει μόνο στην αγορά ευρωπαϊκών μαχητικών αεροσκαφών όπως το Eurofighter, αλλά επεκτείνει και τις διμερείς συνεργασίες.
Οι συνέργειες της Αγκυρας
Η Άγκυρα εξάγει πολεμικά πλοία στην Πορτογαλία, τεθωρακισμένα οχήματα στη Ρουμανία, τα νέα εκπαιδευτικά αεροσκάφη Hürjet στην Ισπανία, έχει υπογράψει συμβάσεις για την κοινή πώληση και παραγωγή drones με αρκετές κυβερνήσεις της Ανατολικής Ευρώπης, ενώ η Γερμανία έχει δώσει το πράσινο φως για τη δημιουργία μιας κοινής μονάδας παραγωγής πυρομαχικών με τουρκικές εταιρείες.
Αλλά το τέλειο παράδειγμα του πώς μπορεί να λειτουργήσει το πρόγραμμα SAFE είναι η κοινοπραξία μεταξύ της ιταλικής Leonardo και της τουρκικής Baykar για τον από κοινού σχεδιασμό, ανάπτυξη και παραγωγή drones στην Ιταλία. Η συμφωνία αποσκοπεί στην ενίσχυση των ιταλικών αμυντικών δυνατοτήτων, αλλά όχι μόνο, καθώς η τουρκική εταιρεία στοχεύει να χρησιμοποιήσει τη νέα κοινοπραξία ως πύλη εισόδου στην ευρωπαϊκή αμυντική αγορά . Η Τουρκία είναι επίσης εταίρος στο Sky Shield , το ευρωπαϊκό έργο αντιπυραυλικής ασπίδας που περιλαμβάνει την κοινή αγορά συστημάτων αεράμυνας. Η Άγκυρα έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι είναι έτοιμη να προσφέρει αντιπυραυλικά συστήματα που έχουν αναπτυχθεί από τις τουρκικές εταιρείες Roketsan και Aselsan.
Ποια δημοκρατία;
Μέσω αυτού του ανοίγματος στην Ευρώπη, η Τουρκία συνδυάζει οικονομικά, τεχνολογικά και στρατηγικά συμφέροντα με στόχο να τοποθετηθεί ως σημαντικός παράγοντας στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας μακροπρόθεσμα. Εκμεταλλεύεται επίσης συμφωνίες και συμβόλαια για να χαλαρώσει την όποια αντίδραση της ΕΕ στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας στην Τουρκία.
Για να μην έχουμε αυταπάτες: Οι βαθύτερες συνεργασίες στις αμυντικές προμήθειες με την Αγκυρα, κινδυνεύουν να υπονομεύσουν την ικανότητα της Ευρώπης να επιβάλλει τις δημοκρατικές αρχές και τα ανθρώπινα δικαιώματα πέρα από τα σύνορά της.
Δυστυχώς, «μπήκαν στην πόλη οι οχτροί και εμείς γελούσαμε και φωνάζαμε ζήτω και γειά», που λέει και το τραγούδι. Δεν χρειαστηκαν … κερκόπορτα. Οι «πολιτικοί νάνοι» της ΕΕ, γκρεμίζουν τα τείχη για να υποδεχτούν τον Σουλτάνο…
