Στην εποχή μας η εικόνα είναι το μήνυμα. Η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής στα Τίρανα με Μακρόν, Ζελένσκι, Ερντογάν, Μερτς, Στάρμερ, Μελόνι κ.λπ. μετέδωσε πλήθος εικόνων οι οποίες σκιαγραφούν αυτό που ζει σήμερα η Ευρώπη με ολίγιστους υποκριτές ηγέτες που πολεμάνε φανταστικούς εχθρούς. Οι τελευταίοι είναι αυτοί που τους διασφαλίζουν και το αμφίβολο ηθικό πλεονέκτημα.
Για τον Εμανουέλ Μακρόν -που αποτυπώθηκε σε πολλά αξιοπερίεργα φωτογραφικά στιγμιότυπα- η αντιρωσική φρασεολογία είναι και οδός σωτηρίας. Απαξιωμένος πολιτικά εντός της χώρας του, προσπαθεί να μείνει στον αφρό με πολεμική κατά του Πούτιν. Στα Τίρανα ο φακός τον αποτύπωσε σε ένα από εκείνα τα γλυκερά στιγμιότυπα οικειότητας των ελασσόνων ηγετών με τον Αλβανό πρωθυπουργό Έντι Ράμα (ο οποίος, σαν ηθοποιός του Χόλιγουντ, φορούσε λευκά αθλητικά παπούτσια) να τον έχει πιάσει από το χέρι και να κάνουν λίγα βήματα μαζί…
Προφανώς ο οικοδεσπότης ήθελε να δείξει ότι είναι κοντά στον Γάλλο πρόεδρο, καθώς μια περίπου ανάλογη προβληματικής αισθητικής υποδοχή έκανε και στην Ιταλίδα Τζόρτζια Μελόνι, γονατίζοντας στο κόκκινο χαλί και περιμένοντας την Ιταλίδα να τον πλησιάσει… Δεν πάει πολύς καιρός που η Αλβανία έβαλε στη φυλακή έναν εκλεγμένο δήμαρχο της ελληνικής μειονότητας (με στημένες κατηγορίες),τον σημερινό ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Φρέντι Μπελέρη. Και αν ο Μητσοτάκης δεν πρότεινε τον Μπελέρη για ευρωβουλευτή, ενδεχομένως ο άνθρωπος να ήταν ακόμα στη φυλακή.
Η σύνοδος ασχολήθηκε με το Ουκρανικό και τις προοπτικές των Δυτικών Βαλκανίων για ένταξη στην Ε.Ε. Παρούσα ήταν και η Τουρκία, η οποία στον πόλεμο στην Ουκρανία προσφέρει συμφέρουσες για την ίδια εκδουλεύσεις σε όλες τις πλευρές, ενώ στην περιοχή μας έχει αναλάβει τον ρόλο προστάτη των Σκοπίων και της Αλβανίας.
Χαρακτηριστικά της ηγεμονικής αντίληψης με την οποία πήγε ο Ερντογάν στα Τίρανα (που μοιάζει να νιώθει ότι η πρωτεύουσα της Αλβανίας είναι ακόμα στην εξουσία του Αλή Πασά του Τεπελενλή) είναι η σκηνή όπου χαιρετάει τον Μακρόν καθισμένος και εν συνεχεία κρατάει επιδεικτικά τον δείκτη του αριστερού χεριού του Γάλλου. Η σκηνή συνεχίστηκε για λίγα δευτερόλεπτα με τον Μακρόν να προσπαθεί να το τραβήξει, χωρίς όμως ο Ερντογάν να το αφήνει. Ο Τούρκος πρόεδρος, με τις επιτυχίες που έχει καταγράψει τελευταία, πρέπει να αισθάνεται σαν σουλτάνος πριν από τη μάχη της Βιέννης το 1683, η οποία έληξε με νίκη των δυτικών που φιλοτέχνησαν -μετά τη δίμηνη πολιορκία της πόλης- οι Πολωνοί Ουσάροι του βασιλιά Ιωάννη Γ’ Σομπιέσκι.
Η «φτωχή πλην τιμία» Ελλάδα μέσα σε όλη αυτή τη σημειολογία θα διαπίστωσε για μια ακόμη φορά ότι «φίλοι» στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο συμφέροντα που περιστασιακά καταγράφονται ως «σύμμαχοι», είτε γιατί σε έχουν ανάγκη είτε γιατί σε φοβούνται.
