«Ευρώπη< αρχ. Ευρώπη [ήδη στον Ομηρ. Ύμνο Εις Απόλλωνα], τοπωνύμιο για το οποίο έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις.
Πιθανότερη φαίνεται η υπόθεση (του Chantraine) ότι η ονομασία θα μπορούσε να ανάγεται στο επίθ. ευρωπός “ευρύς” (Ευρ. Ιφιγ. εν Ταύροις 263, 626), ενώ η ίδια αναγωγή θα επέτρεπε την υπόθεση αρχικής, κυριολεκτικής σημασίας τής λέξης από τη φράση (έχουσα) ευρείς ώπας “μεγάλα μάτια”».
(Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β΄έκδοση). Γ. Μπαμπινιώτη Αθήνα: ΚΕΝΤΡΟ ΛΕΞΙΚΟΛΟΓΙΑΣ, 2011)
Πλήθος συνθέτων έχουν παρουσιαστεί με α’ συνθετικό το ευρω-, το οποίο ανάγεται στο τοπωνύμιο Ευρώπη μέσω ελληνογενών όρων από euro-, όπως Eurovision.
Η Ευρώπη δεν αρκεί να είναι «μεγαλομάτα», με τη συνυποδήλωση της ομορφιάς, αλλά και «να βλέπει μακριά». Μην τη μαλώνετε, παιδιά. Δεν έχει ξαστεριά.
Η επισήμως no politica -εδώ γελάμε- Eurovision κλείνει τα μάτια, αν και θα ‘πρεπε συχνά να κλείνει τα αφτιά.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να διαφωτίζουμε πράγματα φαεινά ως τα οπίσθια των πυγολαμπίδων. Εκπληξη δεν αποτελεί η (γεω)πολιτική με κατάστιχα διπλής ηθικής.
Συνεπής, συνεπέστατη είναι η «Ανοιχτομάτα». Ωραίες οι αξίες, τα συμφέροντα, όμως, χαράζουν πορείες.
Ναι, ναι, στις διεθνείς σχέσεις υπάρχουν συμβάσεις και σπανίως υπερβάσεις, μα σε κάποιες χώρες καταγράφονται και δύο πολιτικές αντιδράσεις. Για την τιμή των όπλων, για την ατιμία των κόλπων. Και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πού οδηγεί το κουβάρι με τις ψήφους, μετά τη διερευνητική πρωτοβουλία που αναλαμβάνουν οι Ισπανοί.
Ακούω ήδη τον αντίλογο. «Είναι δυνατόν να μιλάτε σοβαρά για την πολιτική μετά μουσικής;». Ποια είναι τα σοβαρά;
Ας πούμε η Υγεία. Αντιμετωπίζεται σοβαρά από τον «υπουργό Eurovision», που μάλωσε τις καλλιτεχνικές επιτροπές γιατί δεν στήριξαν «τη μεγάλη Δυτική Δημοκρατία της Μέσης Ανατολής σε αυτές τις δύσκολες στιγμές και στον διαγωνισμό αυτό»;
Kαι στον διαγωνισμό αυτό ο κυνισμός μεταμφιέζεται σε ρεαλισμό και κλείνει τα μάτια στον αφανισμό και το λιμό.
