Στο γνωστό «περίμενε» εγκλωβίστηκε ηλικιωμένη σε δημόσιο νοσοκομείο μεγάλης πόλης στην περιφέρεια. Η κυρία αναγκάστηκε να αποχωρήσει ξημερώματα, μετά από 6 ώρες στα επείγοντα, ταλαιπωρημένη από πόνους στην κοιλιακή χώρα.
Της έκαναν εξετάσεις αίματος και υπέρηχο, ο συνοδός χτυπούσε κλειστές πόρτες, ζητούσε ένα αναλγητικό, το νοσηλευτικό προσωπικό έψαχνε τον γιατρό, φωνές, αγωνία, εκνευρισμός, ούτε γνωμάτευση, ούτε ανακούφιση, υπέγραψαν και πήγαν σε ιδιωτική κλινική. Έτσι, μειώθηκε και ο μέσος χρόνος αναμονής.
Άλλοι φεύγουν αθόρυβα ή όχι και τόσο, αφού έχουν κάνει γνωριμία με μία εφημερία.
Με τα βραχιολάκια θα γίνουν πραγματάκια. Εντάξει, δεν θα αυγατίσουν οι καρέκλες ή κυρίως το προσωπικό, αλλά τουλάχιστον δεν θα σε βρει το κακό. Η ταυτοπροσωπία μέσα στον χαμό είναι βασικό. Επιπλέον, «αν κάποιος καθυστερεί παράλογα σε ένα νοσοκομείο, αν τον ξεχάσανε, δηλαδή έχει περάσει από τον παθολόγο, έχει πάει για τις βιοχημικές εξετάσεις και δεν έχει έρθει κανείς να του πει πήγαινε κάνε την αξονική ή τη μαγνητική σου, αυτό θα χτυπάει στο σήμα, θα σηκώνει μια κόκκινη σημαία που θα λέει, ενώ ο μέσος χρόνος αναμονής από την κίνηση 2 έως την κίνηση 3 είναι, ας πούμε, μία ώρα, ο κύριος περιμένει δύο ώρες, πηγαίντε να δείτε τι γίνεται. Θα πηγαίνει το σήμα και θα λέει στη διοίκηση, εκεί κάτι συμβαίνει. Δηλαδή, θα κάνει alert το σύστημα».
Τον ξεχάσανε, κύριε υπουργέ, ή δεν αδειάσανε; Οι ελλείψεις προσωπικού στα εργαστήρια, σε συνδυασμό με το ότι πρέπει να συγκεντρωθεί μια συγκεκριμένη ποσότητα δειγμάτων στους αναλυτές, μπλοκάρουν περαιτέρω το σύστημα και τους χρόνους αναμονής. Για να μην πούμε για μαγνητικούς και αξονικούς τομογράφους, που έχουν θεματάκια. Λύνονται αυτά με βραχιολάκια;
Υγείαν να έχετε, να προσέχετε, κι άλλη ψηφιακή ευκολία έρχεται. Ενημέρωση σε πραγματικό χρόνο στο κινητό για τις αναμονές, δημιουργώντας έτσι έναν χάρτη πλοήγησης για τους περιπατητικούς ασθενείς (αυτούς που δεν πάνε στα ΤΕΠ με φορεία). Θα διαλέγουν πού θα περιμένουν ή θα τα βροντούν.
