Αντιπολίτευση στην πολιτική σημαίνει άσκηση κριτικής στην εξουσία, αντίδραση, αντίρρηση, αμφισβήτηση, διάψευση, ακύρωση, αντίκρουση, αντιπαράθεση, διαμαρτυρία, αποκήρυξη.
Η αντιπολίτευση εκφράζει την άλλη άποψη, φωτίζει αθέατες πλευρές της πολιτικής, διατυπώνει αντίλογο, θέτει τεκμηριωμένες προτάσεις, τραβάει τα… γκέμια της κυβέρνησης.
Αποτελεί υπέρτατο στοιχείο έκφρασης της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης. Είναι τόσο αναγκαία, όσο και η κυβέρνηση. Εν ολίγοις, δίχως αντιπολίτευση, πολύ δε περισσότερο δίχως αξιωματική αντιπολίτευση, το πολίτευμα κάθε χώρας νοσεί.
Στην Ελλάδα τείνουμε να συνηθίσουμε την «απουσία» της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Άλλοτε πάλι χανόμαστε από τις «συχνές εναλλαγές» των κομμάτων που εκφράζουν τη δεύτερη δύναμη του Κοινοβουλίου. Άλλα έβγαλε η κάλπη το 2023, άλλα αποφάσισαν οι βουλευτές διασπώντας στα δύο την εκφρασμένη από τον λαό αξιωματική αντιπολίτευση κι άλλα «θέλουν» σήμερα οι δημοσκοπήσεις. Όσο για τον καταλληλότερο -βάσει πάντα δημοσκοπήσεων- «αρχηγό» της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τα ποσοστά ανάδειξής του δείχνουν φτωχότερα του… πενιχρού.
Το έλλειμμα αντιπολιτευτικής έκφρασης κοστίζει ακριβά, όχι μόνο στην ίδια την αξιωματική αντιπολίτευση που κυριολεκτικά αυτοαπαξιώνεται, αλλά και στην κυβέρνηση, παρότι της έχει «εκχωρηθεί» πλήρης ελευθερία κινήσεων, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον πολίτη.
Το έλλειμμα ηγεσίας στην αντιπολίτευση, το έλλειμμα ορθού αντιπολιτευτικού λόγου, ικανού να εμπνεύσει με τη διαφορετικότητά του και την κριτική τον πολίτη, πλήττει βαθιά την κοινωνία, όπως και την ορθή άσκηση του κοινοβουλευτικού έργου.
Ηγέτης δεν είναι μόνο αυτός που βρίσκει τα πατήματα ανέλιξής του στην εξουσία, αλλά και αυτός που γνωρίζει πότε πρέπει να παραιτηθεί, «αναγνωρίζοντας» χώρο στον επόμενο.
