Κάλλιο αργά παρά ποτέ με την αξιολόγηση στο Δημόσιο, που ξεκινάει με ερωτήσεις στους πολίτες για το πώς βλέπουν επιμέρους λειτουργίες του κράτους στην Ελλάδα.
Οι ερωτήσεις περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τις εφορίες, τον ΕΦΚΑ, τη ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ), το Κτηματολόγιο, τις Πολεοδομίες, τις Συγκοινωνίες, αλλά και μια σειρά ηλεκτρονικές υπηρεσίες που προσφέρονται στον πολίτη μέσω εφαρμογών είτε από την κεντρική διοίκηση είτε από τους δήμους ή τις περιφέρειες.
Ερωτήσεις υπάρχουν επίσης και για τους ελληνικούς δρόμους, την καθαριότητα των πόλεων, τον ηλεκτροφωτισμό, τους παιδικούς σταθμούς, τα ΚΕΠ κ.λπ.
Η συγκεκριμένη αξιολόγηση, ως λίγο γενική, δύσκολα θα μπορέσει να επιμερίσει ευθύνες για μια δυσλειτουργία. Και υπάρχουν άπειρες που καλύπτονται πίσω από το μεγάλο μέγεθος του κρατικού τομέα που φωνάζει διαρκώς ότι είναι απαραίτητος…
Τι να απαντήσει κάποιος για τη διαδικασία έκδοσης νέας ταυτότητας στην Αττική (όπου είναι ο μισός πληθυσμός της χώρας) και όπου αν πας να ψάξεις σήμερα για ραντεβού, το σύνηθες είναι να γίνει αυτό μετά από τρεις ή τέσσερις μήνες! Τις πταίει; Πάντως όχι η ΕΛ.ΑΣ., καθώς αυτά τα αστυνομικά τμήματα διαθέτει και αυτά δουλεύουν συνεχώς. Υπάρχει όμως ταλαιπωρία, η οποία είναι αποτέλεσμα του όλου σχεδιασμού.
Ως θέμα αρχής μετά από τόσα χρόνια και τόσα που έχουμε ακούσει, ξέρουμε ότι το να ζητάς αξιολόγηση στο Δημόσιο είναι σαν να ζητάς από κάποιον να αδειάσει μια λίμνη με ένα κουταλάκι. Οι εργαζόμενοι δεν τη θέλουν και τα κόμματα την ξορκίζουν όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Αξιολόγηση στο Δημόσιο σημαίνει ο άριστος να παίρνει bonus (λεφτά στην τσέπη και όχι «εύφημον μνείαν») και ο άχρηστος να πηγαίνει σπίτι του, όπως συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα.
Η ιδιωτική επιχείρηση ρισκάρει τα δικά της λεφτά, ενώ το Δημόσιο ξένα λεφτά… αυτά των φορολογουμένων. Η ιδιωτική επιχείρηση προσλαμβάνει αυτούς που ξέρουν τη δουλειά, ενώ το Δημόσιο αυτούς που έχουν δόντι στους αρμούς της εξουσίας.
Αξιολόγηση που να μην κρίνει κανέναν ως ακατάλληλο -όπως αυτές που είδαμε στην Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια- δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο.
Το δυστύχημα των Τεμπών απέδειξε όλα τα παραπάνω. Όπως και η Πανεπιστημιακή Αστυνομία, για την οποία οι προσλήψεις έγιναν, αλλά η ίδια δεν λειτούργησε ποτέ, ενώ στα σκαριά είναι και η Συγκοινωνιακή Αστυνομία…
Οι συνθήκες επιτάσσουν το κράτος να μικραίνει, όχι να μεγαλώνει. Μπορεί οι ηλεκτρονικές εφαρμογές του gov.gr να δίνουν πιστοποιητικά -που έπαιρνες μόνο αυτοπροσώπως στην τάδε ή δείνα υπηρεσία-, αλλά ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων δεν μειώνεται. Αντίθετα αυξάνεται, καθώς δημιουργούνται νέες δομές που θα πρέπει να στελεχωθούν.
Αν η δημόσια διοίκηση δεν αλλάξει τον τρόπο που λειτουργεί, η χώρα θα ζει στη μιζέρια, ενώ οι ξένοι -που θέλουμε να έρθουν να επενδύσουν- θα μας βλέπουν μόνο για να κάνουν αρπαχτές.
