Μοιάζει με τρολάρισμα της (πολύ πρόσφατης) ιστορίας, αλλά οι μόνοι που κινούνται στον βάλτο της αντιπολίτευσης είναι η Ζωή και ο Στέφανος.
Είτε από εύνοια της συγκυρίας είτε απλώς από ανάγκη πολιτικής επιβίωσης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Στέφανος Κασσελάκης πάνε να χτίσουν το «μαζί» που δεν θέλουν -ή δεν μπορούν- όλοι οι υπόλοιποι.
«Συμφωνήσαμε με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι θα δουλέψουμε μαζί και θα κάνουμε μαζί αυτό που απαιτούν οι οικογένειες των θυμάτων των Τεμπών, θα βάλουμε όλα τα πολιτικά πρόσωπα και τον ιθύνοντα νου, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ενώπιον της Προανακριτικής για να πάνε στο δικαστήριο. Φτιάχνουμε μαζί εντός και εκτός Βουλής ένα μέτωπο δικαιοσύνης. Αν χρειαστεί να συνεργαστούμε για να εξαφανιστεί το σάπιο πολιτικό σύστημα, θα το κάνουμε» δήλωσε ο Στέφανος Κασσελάκης στο ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Δημοκρατίας.
Δεν είναι, βέβαιο, ότι αυτό το «μαζί» μπορεί να οδηγήσει οπουδήποτε παραπέρα από τη σύμπλευση στο κύμα ενός νέου θολού «αντισυστημισμού». Δεν είναι βέβαιο ότι μπορεί καν να αντέξει τους ίδιους τους προσωπικούς ναρκισσισμούς που το συγκροτούν. Και θα είναι βαθιά έκπληξη εάν μπορέσει να παράξει εναλλακτική πολιτική πρόταση.
Η Κωνσταντοπούλου και ο Κασσελάκης, όμως, είναι οι μόνοι που κουνιούνται. Βλέπουν το κενό, εντοπίζουν το κοινωνικό αίτημα («μέτωπο δικαιοσύνης») και ορίζουν τον στόχο (το «σάπιο πολιτικό σύστημα»).
Οι λοιπές προοδευτικές δυνάμεις απλώς τους παρακολουθούν. Το ΠΑΣΟΚ βλέπει τα τρένα με τις ευκαιρίες να περνούν, ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει ακόμη να βρει εάν η Δικαιοσύνη είναι καλή όταν καταδικάζει τον Κασσελάκη και κακή όταν καθυστερεί την έρευνα για τα Τέμπη και στη Νέα Αριστερά δείχνουν βαθιά αποφασισμένοι να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια διάσπασης του (αριστερού) ατόμου.
Κάνουν ό,τι μπορούν για να διαιωνίσουν τις επαγγελματικές πολιτικές καριέρες μιας βολικής μειοψηφίας. Και δουλεύουν ακούραστα υπέρ της Ζωής, του Στέφανου και του Κυριάκου Μητσοτάκη…
