Είναι κρίμα, μια ολόκληρη κοινωνία να στρουθοκαμηλίζει, να βάζει δηλαδή το κεφάλι στην άμμο για να κρυφτεί. Τα στοιχεία που έδωσε το Ινστιτούτο Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ στη δημοσιότητα προ ημερών, είναι ενδεικτικά της κατάστασης που επικρατεί στην αγορά εργασίας.
Μιας κατάστασης που την βιώνει η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων είτε οι ίδιοι είτε πρόσωπα του στενού οικογενειακού (παιδιά, σύζυγοι), ή του φιλικού περιβάλλοντος. Ας σταματήσουμε, επιτέλους, να καμωνόμαστε πως δεν συμβαίνει σε εμάς, αλλά σε κάποιους άλλους!
Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
*To 52% των εργαζομένων, δουλεύει περισσότερες ώρες από όσες αναγράφονται στη σύμβασή του.
*Το 49% όσων δουλεύουν παραπάνω από το δηλωμένο ωράριό τους, δεν πληρώθηκαν την πρόσθετη αμοιβή που δικαιούνται. Το 16% έλαβε μόνο ένα μέρος από την αμοιβή που του αναλογούσε. Άρα το 65%, δηλαδή σχεδόν οι επτά στους δέκα που δούλεψαν υπερεργασία είτε δεν πληρώθηκαν καθόλου είτε αμείφθηκαν κάτω από τα προβλεπόμενα. Λαμπρά!
*Το 41% δήλωσε ότι δουλεύει πάνω από δύο και το 15% πάνω από ένα Σαββατοκύριακο το μήνα. Άρα, το 56% παραδέχεται ότι δουλεύει τα Σαββατοκύριακα! Συνεπώς, πού χρόνος για ηρεμία και για οικογενειακή ζωή. Ψιλά γράμματα…
Όμως, όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να μας εντυπωσιάζουν. Είναι η ίδια η καθημερινότητα που βιώνει, εν πολλοίς, το εργατικό δυναμικό της χώρας. Απλώς από αυτά τα στοιχεία, προκύπτουν και κάποια χρήσιμα συμπεράσματα.
Για παράδειγμα, όταν οι μισοί και πλέον εργαζόμενοι δουλεύουν πάνω από το θεσμοθετημένο ωράριό τους, αυτό σημαίνει ότι αναγκάζονται να το κάνουν. Πιθανότατα, δεν το κάνουν από ευχαρίστηση, ούτε από ακόρεστη επιθυμία να προσφέρουν πρόσθετη εργασία στον εργοδότη τους. Άλλωστε, οι περισσότεροι εξ αυτών διαπιστώνουν στην πράξη πως δεν θα λάβουν ούτε σεντς για την επιπλέον εργασία τους, άρα προς τι τέτοια πρεμούρα;
Όμως, για να αναγκάζονται να δουλέψουν περισσότερο, αυτό σημαίνει ότι οι εργοδότες (όχι όλοι, για να εξηγούμαστε) που επιβάλλουν αυτού του είδους την πρόσθετη και δυστυχώς, απλήρωτη εργασία, νοιώθουν ότι λειτουργούν σε ένα περιβάλλον, απόλυτα ασφαλές για τους ίδιους. Κανείς δεν θα τους ελέγξει, κανείς δεν θα τους τιμωρήσει, κανείς δεν θα τους επιβάλλει το νόμο. Αλλά, ακόμα και αν συμβεί κάτι τέτοιο, νοιώθουν πως έχουν τον τρόπο να ξεφύγουν και να συνεχίσουν να ξεζουμίζουν εργαζόμενους, προς όφελος της ανάπτυξης, προς όφελος της παραγωγικότητας, προς όφελος του όγκου πωλήσεων.
Άρα, επί της ουσίας, έχουν συνδέσει την σημερινή Κυβέρνηση και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς που έχει θεσπίσει, με τα… παλαιότερα των υποδημάτων τους! Τι και αν υπάρχει «ηλεκτρονικό μάτι», το ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ, που παρακολουθεί τα ωράρια εργασίας. Τι και αν θεσπίστηκε η Ψηφιακή Κάρτα για να τροφοδοτεί με ακριβή στοιχεία, σε πραγματικό χρόνο, για τα ωράρια εργασίας. Η παραβατικότητα καλά κρατεί και η ταλαιπωρία των εργαζομένων και των οικογενειών τους, συνεχίζεται.
Ας μην ψάχνει άδικα το υπουργείο Εργασίας, τρόπους για να επιστρέψουν στην Ελλάδα τα «καλά μυαλά» που έφυγαν από την χώρα την τελευταία 15αετία. Με αυτές τις συνθήκες εργασίας, δεν θα γυρίσουν πίσω, είναι βέβαιο.
Άλλωστε, από το 2010 και μετά δεν αποχώρησαν από την Ελλάδα μόνο τα «καλά μυαλά». Έφυγαν μαζί τους και μετανάστες που ήταν μεσαίου ή ακόμα και χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. Αποχώρησαν μέχρι και τα φτηνά εργατικά χέρια, αναζητώντας σε άλλες χώρες καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο και ‘μεις κρυφό καμάρι.
