Παλαιότερα κυκλοφορούσε περίπου σαν ανέκδοτο στους δαιδαλώδεις διαδρόμους της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας των Βρυξελλών ότι εάν ένα κράτος με τα χαρακτηριστικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκανε αίτηση ένταξης, τότε θα κοβόταν για έλλειψη δημοκρατίας στους θεσμούς και στην λειτουργία του.
Εάν αυτό ήταν ήδη μία πικρή αλήθεια μέχρι και πριν από δέκα χρόνια, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα τώρα όπου οι ευρωπαϊκές νεοφιλελεύθερες ελίτ παρεμβαίνουν απροσχημάτιστα στο εσωτερικό μικρών και μεγάλων κρατών, τιμωρώντας όποιον δεν συμμορφώνεται με τις επιταγές της. Σε σημείο που πρόσφατα η κυβέρνηση Τραμπ άσκησε κριτική στην Γερμανία για «τυραννία μεταμφιεσμένη», όταν η μυστική υπηρεσία πληροφοριών(!), δηλαδή ο πιο σκοτεινός και αδιαφανής θεσμός ενός κράτους, χαρακτήρισε ακροδεξιό και ρατσιστικό το δεύτερο κόμμα των εκλογών, το AfD. Κάτι που δίνει την δυνατότητα στο κατεστημένο της Γερμανίας να το θέσει υπό παρακολούθηση και να το υποβάλλει σε διάφορους περιορισμούς ή στην πορεία και να το απαγορεύσει.
Ένα μήνα νωρίτερα η δικαστική αρχή της Γαλλίας επέβαλε τετραετή φυλάκιση και πενταετή στέρηση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι στην Μαρίν Λε Πεν, που το κόμμα της είχε βγει πρώτο στις βουλευτικές εκλογές και η οποία ήταν το φαβορί στις επόμενες προεδρικές. Εάν οι ενστάσεις της απορριφθούν δεν θα είναι η ίδια υποψήφια στις εκλογές του 2027. Τότε όμως μπορεί η ευρωπαϊκή ελίτ να δει μία εξέλιξη παρόμοια με της Ρουμανία, να εκλεγεί ο εκλεκτός της και πιθανότατα διάδοχος της Ζορντάν Μπαρντελά.
Εκεί όμως που η Ευρώπη έδειξε τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της συνδυασμένο με αλαζονεία και έλλειψη διορατικότητας ήταν στην Ρουμανία. Τον περασμένο Νοέμβριο, οι Βρυξέλλες παρενέβησαν και ακύρωσαν το αποτέλεσμα των εκλογών που είχε κερδίσει ο Γκεοργκέσκου με το επιχείρημα ότι είχε βοηθηθεί από την ρωσική παρέμβαση. Το σχόλιο τότε του Αμερικάνου αντιπροέδρου Τζέι Ντι Βανς ήταν καταλυτικό: «Αν η δημοκρατική σας κοινωνία μπορεί να χειραγωγηθεί από διαφημίσεις στα social media αξίας 200.000 δολαρίων τότε θα πρέπει να σκεφτείτε σοβαρά πόσο ισχυρή είναι η κατανόησή σας για την βούληση του λαού σας».
Στις εκλογές που επαναλήφθηκαν την περασμένη Κυριακή, θριαμβευτής βγήκε ο Τζόρτζε Σιμιόν με 40%. Η προπαγάνδα των δυτικών ελίτ τον περιγράφει σαν «ακροδεξιό ευρωσκεπτικιστή, φιλορώσο και θιασώτη της MAGA ιδεολογίας».
Η ίδια βαθιά αντιδημοκρατική αντίληψη των νεοφιλελεύθερων ελίτ φάνηκε και στον τρόπο με τον οποίο επιχείρησαν να ανατρέψουν τη νόμιμη κυβέρνηση της Γεωργίας, αμφισβητώντας το εκλογικό αποτέλεσμα με αιχμή του δόρατος της χρηματοδοτούμενες από τη Δύση, ΜΚΟ. Κάτι παρόμοιο έγινε και στην Μολδαβία.
Αντιρωσικός ιδεασμός
Το αμάρτημα των Ρουμάνων που δεν ανέχεται η γραφειοκρατία των Βρυξελλών είναι ότι αρνούνται να στηρίξουν την Ουκρανία, οικονομικά και στρατιωτικά. Παρομοίως δεν ανέχεται όλες τις κυβερνήσεις και τις πολιτικές δυνάμεις που δεν ευθυγραμμίζονται με το δόγμα του μονοπολικού κόσμου και της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, στο οποίο μένει προσκολλημένη η Ευρώπη, ενώ το εγκατέλειψε η Αμερική. Στην περίπτωση όμως της Γερμανίας και της Γαλλίας τι διαφορετικό κάνουν οι νεοφιλελεύθερες ελίτ από ότι ο Ταγίπ Ερντογάν στον Ιμάμογλου;
Το βασικό επιχείρημα της νεοφιλελεύθερης ευρωπαϊκής ελίτ προς τους αφελείς είναι ότι «πρόκειται για ακροδεξιούς και επικίνδυνους για την δημοκρατία». Μόνο που πλέον έχει όλο και μικρότερη απήχηση. Μία απάντηση γιατί οι δυτικοί λαοί στρέφονται όλο και περισσότερο σε «ακροδεξιές, αντιευρωπαϊκές δυνάμεις», ίσως την δίνει ένας Ρώσος συγγραφέας, ο Αλεξάντερ Ντούγκιν. Στην μονογραφία του «Πολυπολικός κόσμος. Από την θεωρία στη πράξη» λέει: «Οι συνηθισμένοι μέσοι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί απλώς δεν προλαβαίνουν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις να αλλάξουν φύλο, να ευνουχίσουν εξαναγκαστικά τους μικρούς γιους τους, να συνάψουν γάμους με κατσίκες, να εισάγουν και να ταΐσουν όλο και περισσότερους μετανάστες και άγριους, ανίκανους να προσέξουν υποτυπωδώς τους εαυτούς τους και τους κανόνες υγιεινής Ουκρανούς ναζί, να τρώνε έντομα, να διαβάζουν τις νύχτες τις προσευχές της Γκρέτα Τούμπεργκ και να καταριούνται τους Ρώσους που τίποτε κακό δεν τους έκαναν. Όσο παράδοξο κι αν φαίνεται ακριβώς ο δυτικός μέσος πολίτης είναι το κύριο στήριγμα του πολυπολικού κόσμου»
Θλιβερή απουσία
Ήταν θλιβερή η απουσία των ευρωπαίων από την γιορτή της νίκης κατά του Ναζισμού στη Μόσχα. Ενώ όλοι οι ηγέτες των ΒRICS παραβρέθηκαν, εκείνοι έμειναν να υποστηρίζουν τον Ζελένσκι που βάσισε την στρατιωτική του μηχανή στα ναζιστικά τάγματα ΑΖΟΦ, όπως έχουν αποδείξει πέραν αμφισβήτησης όλοι οι παρατηρητές του πολέμου και αναλύει στο πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο «Οι αθέατες όψεις του πολέμου στην Ουκρανία», ο δικός μας Σταύρος Λυγερός.
Η Ευρώπη επιμένει να μην διαβάζει τις εξελίξεις. Η ήττα της συλλογικής Δύσης στην Ουκρανία και η επικράτηση της ρεαλιστικής πολιτικής του Τραμπ, επιταχύνει την ανάδυση του πολυπολικού κόσμου, όπως είχε προβλέψει ο Ντούγκιν.
Ενώ η Αμερική του Τραμπ ηγείται σε αυτή την εξέλιξη θέλοντας να είναι η κυρίαρχη δύναμη στο νέο τοπίο, η Ευρώπη παραπαίει. Τώρα αναζητά 800 δις ευρώ για να αναπτύξει την στρατιωτική βιομηχανία. Κάτι που θα γίνει σε βάρος των κοινωνικών δαπανών και της αλληλεγγύης, αποδομώντας ότι έχει απομείνει από το δεύτερο πυλώνα στον οποίο βασίστηκε το ευρωπαϊκό εγχείρημα, την κοινωνική δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη.
Πριν από 12 χρόνια ένας ευρωπαϊστής συγγραφέας ο Χέιρτ Μακ, με αφορμή τότε την κρίση του ευρώ έγραφε με πραγματική αγωνία στο βιβλίο του «Τι γίνεται αν η Ευρώπη διαλυθεί»: «H Ευρώπη δεν είναι πια συνώνυμη με την αλληλεγγύη και την δικαιοσύνη» και εξηγούσε ότι «Η νομιμότητα του ευρωπαϊκού εγχειρήματος πλησιάζει με γοργά βήματα στο τέλος της. Αν υπάρχει ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα μεγαλύτερο ακόμη και από το ευρώ αυτό είναι το ευρωπαϊκό δημοκρατικό έλλειμμα, μεγαλώνει και θα σημάνει το τέλος όλων των ονείρων μας». Οι διαπιστώσεις του είναι πιο επίκαιρες σήμερα.
