Ιστορίες αγάπης, εγκατάλειψης, τρυφερότητας, χωρίς πολλά χάδια και φιλιά, αλλά καμαρώνοντας κρυφά σαν κάτι που αν το σφίξεις πολύ, θα σπάσει, θα χαλάσει, θα χαθεί.
Ιστορίες απόγνωσης, φόβου, λατρείας, απόρριψης, απουσίας, αδιάρρηκτης οικειότητας ακόμη και όταν καμπανίζουν οι φωνές της ή οι σιωπές της, καταπίεσης, αυταπάρνησης, αδιαφορίας.
Αθόρυβες, δυναμικές, συγκαταβατικές, κουραστικές στην επιμονή τους, με νεύρο, με φόβο, διεκδικητικές, δυνατές, χωρίς αυτοπεποίθηση, ίσκιοι, με τάπερ ή μαγικά τρικ, Μάμα Ρόμα, Κράμερ εναντίον Κράμερ, Η Εκλογή της Σόφι, Σχέσεις στοργής ή οργής, Γκλόρια, απρόθυμα στην αρχή, αλλά λέαινα στη συνέχεια, να προστατεύσει, να καθαρίσει με τσαγανό γκανγκστερίνας.
Μάνες. Με ραγισματιές, σκληρές, αγρίως απίθανες, γήινες, βουβές, ξενυχτισμένες, ζωηρές, χλομές, ωμές, Σπαρτιάτισσες, άρρωστες, μόνες, στη δύση ή μάνες, που δεν είναι πια εδώ, μάνες του πολέμου, μάνες που θάβουν το παιδί τους. Σε μια σπασμένη πραγματικότητα.
Μάνες. Αν ήταν τόπος, δεν είναι απ’ αυτούς που πηγαίνεις, αλλά απ’ όπου επιστρέφεις. Με τα καλά τους και τα στραβά τους και θα ήθελες να τα ξαναζούσες. Ξανά παιδί. Δίχως τελείες, ούτε κόμματα.
Μάνες, ενοχικές, ενοχλητικές, του «πολύ», μάνες που χώρεσαν και χωράνε ζωή. Μάνες-βλέμματα, κουβαλήτρες ματιών, που δεν ανήκουν σ’ αυτό τον κόσμο και στη χυδαιότητα των ημερών.
Μάνες αφασικές, κωμικές, Πάστα-φλώρες, που μιλούν μάτι με μάτι στις μπόρες.
«Θα κάνεις ό,τι σου λέω, γιατί είμαι η μάνα σου». «Την ίδια στιγμή αποκτήσαμε εσύ την ιδιότητα της μαμάς κι εγώ της κόρης». Η Μαφάλντα αντιμιλεί.
Α, ρε μάνα… Ο πρώτος άνθρωπος που μπορείς να ξεσπάσεις, να γκρινιάξεις, να του μαυρίσεις την ψυχή. Είναι μάνα, δεν παρεξηγεί.
Ημέρα Γιορτής της Μητέρας αύριο. Μεγάλη διαδρομή, για να βγει με ένα λουλούδι, μια κάρτα, κι ό,τι άλλο η κατανάλωση σου πει.
Δύσκολη διαδρομή. Βαθιά ανάσα. Α, ρε μάνα…
