Για να λυθεί οποιοδήποτε πρόβλημα, ακόμη και το πιο απλό, απαιτείται να γνωρίζουμε την αιτία που το προκαλεί και να την αντιμετωπίσουμε. Σε διαφορετική περίπτωση, χρονίζει και αναλωνόμαστε σε ατέρμονες συζητήσεις για τις συνέπειες που προκαλεί.
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα ακούμε τις κραυγές αγωνίας επιμελητηρίων και άλλων επιχειρηματικών φορέων για τις δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες κενές θέσεις εργασίας στο σύνολο της οικονομίας, από ανειδίκευτους μέχρι και ειδικευμένους εργαζόμενους, καθώς επίσης και για την έλλειψη ταλέντων σε τομείς που χρησιμοποιούν τεχνολογίες αιχμής.
Πέραν, όμως, της διαπίστωσης των ελλείψεων, ουδείς επιχείρησε να προσεγγίσει τις αιτίες του προβλήματος και όσοι το έκαναν ενδεχομένως τις… ψιθύριζαν.
Ασφαλώς στην πραγματικότητα αυτή σημαντικό ρόλο διαδραματίζει το brain drain, το οποίο παραμένει και σήμερα εξίσου απειλητικό, όσο και στα δύσκολα χρόνια των μνημονίων. Και για τη φυγή ή μη επιστροφή όσων Ελλήνων έφυγαν στο εξωτερικό, όπως και για τη δυσκολία εξεύρεσης ταλαντούχων εργαζομένων, η αιτία είναι κοινή.
Αποκαλυπτική επ’ αυτού είναι η έρευνα της Randstad που έγινε σε πλήθος 755 ηγετικών στελεχών από διάφορους κλάδους της ελληνικής αγοράς εργασίας και καταγράφει ότι το 56% των επιχειρήσεων αντιμετωπίζει δυσκολίες στην προσέλκυση ταλέντων.
Για να ανιχνεύσει και τις αιτίες του προβλήματος, η Randstad ρώτησε τα 755 υψηλόβαθμα στελέχη πού αποδίδουν την εν λόγω δυσκολία.
Στην πρώτη θέση των «εμποδίων», με συντριπτικό ποσοστό 65%, βρέθηκαν οι αποδοχές, καθώς ανέφεραν πως «οι υποψήφιοι έχουν υψηλές προσδοκίες όσον αφορά τον μισθό και προσπαθούν όλο και περισσότερο να πετύχουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής». Έτσι, αρνούνται την πρόσληψη μέχρι να βρουν τον μισθό που θέλουν είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό.
Όμως, αφού εντοπίστηκε η αιτία της έλλειψης ταλαντούχων εργαζομένων στην Ελλάδα, που είναι οι χαμηλές προσφερόμενες αποδοχές, η επόμενη λογική κίνηση είναι η αντιμετώπισή της.
Ή μήπως όχι;
