«Δεν γίνεται να μην υπάρχουν αυτοματοποιημένες πειθαρχικές συνέπειες για εκείνους τους φοιτητές που έχουν μπλέξει την ελευθερία της έκφρασης με την οργανωμένη βία», σχολίασε ο πρωθυπουργός και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πήρε μπρος.
«Άνθρωπος ο οποίος σπουδάζει σε δημόσιο πανεπιστήμιο και διαπράττει κάποια συγκεκριμένα αδικήματα… σπάει δημόσια περιουσία, κυρίως επιτίθεται κατά συμφοιτητών του ή πολιτών, απειλώντας τη σωματική τους ακεραιότητα ή τη ζωή τους και συλλαμβάνεται γι’ αυτό, δηλαδή είναι διαπιστωμένα αυτός, πρέπει ν’ αναστέλλεται η φοιτητική του ιδιότητα και αν καταδικαστεί αμετάκλητα, γιατί ζούμε σε μία δημοκρατία που υπάρχει το τεκμήριο αθωότητας, να χάνει οριστικά τη φοιτητική ιδιότητα».
Αν και όταν συλληφθεί να αναστέλλεται η ιδιότητα του φοιτητή κι αν κι όταν αμετάκλητα καταδικαστεί να αποχαιρετά το Πανεπιστήμιο.
Ποιος θα επιβάλλει την τιμωρία; Πειθαρχικά συμβούλια, προφανώς. Μόνο που αυτά δεν υπάρχουν, αποκάλυψε ο πρύτανης του Πολυτεχνείου, σημειώνοντας ότι γι’ αυτό έχει προσφύγει στο Νομικό Συμβούλιο.
Νόμος υπάρχει, όπως και ασάφεια αυτού. «Δεν προβλέπει τη διαδικασία για τη σύσταση των πειθαρχικών». Θα πρέπει να διευκρινιστεί ο τρόπος εκλογής των φοιτητών και συμμετοχής τους στα συμβούλια.
Είναι όλοι τους υπέροχοι. Γουέστερν ελληνικό. Στο χολιγουντιανό -βασισμένο στην ταινία του Κουροσάβα «Οι 7 Σαμουράι»- με τους παράνομους, που τρομοκρατούν το χωριό, και τους επτά μισθοφόρους, που αναλαμβάνουν να το προστατέψουν, έχει μια σκηνή που εξηγεί γιατί εύκολα δεν θα ξεμπερδέψουν.
Ρωτάει ένας χωρικός τον αρχηγό των πιστολάδων. «Δεν θα ξαναγυρίσουν, έτσι δεν είναι; Εσύ στη θέση τους δεν θα ξαναγύριζες, έτσι;».
«Όχι, δεν θα ξαναγύριζα, όμως, εγώ, δεν είμαι αυτοί».
Μετά από λίγο, οι κακοί επανέρχονται, και ο χωρικός, απορημένος, ξαναρωτά:
«Δεν είναι λογικό, γιατί ξαναγύρισαν; Δεν ξέρουν ότι τώρα θα πρέπει να δώσουν μάχη;».
«Γιατί δεν είχαν που αλλού να πάνε…».
