Skip to main content

Χωρίς αγρότες, δεν έχει φαγητό (ούτε αποτελέσματα στην κάλπη)

(REUTERS/Benoit Tessier)

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις φαινόταν κάπου να το έχουν ξεχάσει - Τώρα δεν μπορούν να το αγνοήσουν

«Διαλυθήκαμε», «μας άφησαν στη μοίρα μας», «δεν το έχουμε ξαναζήσει ποτέ αυτό», έλεγαν οι αγρότες της Θεσσαλίας στο οδοιπορικό που πραγματοποίησε η Ναυτεμπορική τον περασμένο Σεπτέμβριο στις πληγείσες από τις πλημμύρες περιοχές. Η κάμερα είχε καταγράψει εικόνες απόλυτης καταστροφής. Σπίτια, καλλιέργειες, ζώα, εξοπλισμός, κόποι μιας ζωής και όνειρα είχαν θαφτεί κάτω από τόνους νερού και λάσπης.

Αλλά στις δηλώσεις των ντόπιων διέκρινες μέσα από την απόγνωση και κάτι άλλο: το πείσμα. Κανείς δεν ήθελε να φύγει, να εγκαταλείψει τον τόπο του – ο οποίος και είναι ο μεγαλύτερος τροφοδότης της χώρας.  Όλοι ήθελαν να μείνουν εκεί, να παλέψουν, να τα χτίσουν όλα από την αρχή. Αλλά περίμεναν και μία στήριξη, κάτι να τους κρατήσει να μην «πνιγούν». Αυτή όπως φαίνεται δεν ήταν αρκετή. Για αυτό και κατεβάζουν τα τρακτέρ τους στους δρόμους.

Δεν είναι βέβαια μόνο οι αγρότες της Θεσσαλίας ή του Έβρου που δοκιμάζονται. Πόλεμοι και ενεργειακή κρίση εκτίναξαν το κόστος παραγωγής κατά 40%, πιέζοντας συνολικά τον αγροτικό κόσμο. Και αυτό το κατέστησαν σαφές στον πρωθυπουργό οι αγρότες που συνάντησε στη Βόνιτσα. «Δίνουμε αγώνα επιβίωσης. Πείτε μας ποιο είναι το σχέδιό σας…Διαφορετικά να γίνουμε γκαρσόνια ή να φύγουμε στη Γερμανία» είπε ο εκπρόσωπος των αγροτών. Και αν τον άκουγε Γερμανός ομόλογός του, θα του εξηγούσε πως ούτε εκεί τα πράγματα είναι καλύτερα. Για αυτό και τα τρακτέρ μπήκαν στο Βερολίνο, όπως και εκείνα των Γάλλων πολιόρκησαν το Παρίσι.

Αν δει κανείς τι συμβαίνει συνολικά στην Ευρώπη με τις αγροτικές κινητοποιήσεις θα συνειδητοποιήσει πως οι προκλήσεις είναι ίδιες και τα αιτήματα παρόμοια. Σε ένα περιβάλλον γενικευμένης γεωπολιτικής αστάθειας και κάπου μεταξύ κλιματικής κρίσης και πράσινης μετάβασης, η αγροτική παραγωγή είναι το μεγάλο θύμα.  Και το επόμενο θύμα ο καταναλωτής, που βλέπει τα προϊόντα στα ράφια και το τραπέζι του να αλλάζουν την τιμή (προς τα επάνω) με τον μήνα. Γιατί όπως είναι και το κοινό σύνθημα των αγροτών: no farmers, no food – Xωρίς αγρότες, δεν έχει φαγητό.

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις φαινόταν κάπου να το έχουν ξεχάσει. Αλλά τώρα βλέπουν και κάτι άλλο. Χωρίς αγρότες, δεν έχει ούτε καλά αποτελέσματα στην κάλπη.