Skip to main content

Στη μέση οι Χούθι

REUTERS/Khaled Abdullah

Πολλοί ψαρεύουν σε θολά νερά, διακινδυνεύοντας μια γενίκευση της κρίσης.

Γύρω γύρω όλοι στη Μέση Ανατολή και στη μέση οι Χούθι. Τους θυμάμαι κι από άλλη φασαρία, την πρωτοφανή επίθεση με drone στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Aramco, τον Σεπτέμβριο του 2019, σε μια στιγμή που ο διάδοχος του σαουδαραβικού θρόνου επιτάχυνε τα πλάνα για τη δημόσια εγγραφή της.

Ανέλαβαν τότε την ευθύνη οι Υεμενίτες αντάρτες σε ένα σκηνικό, με πληθωρισμό πρωταγωνιστών και αφανών σκοπών. Ήταν λίγο περίεργο, γιατί μόλις τέσσερις ημέρες πριν, ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ είχε ανακοινώσει ότι ο «πρόεδρος μπορεί να συναντηθεί χωρίς προϋποθέσεις με τον πρόεδρο του Ιράν», σύμμαχο των Χούθι.

Η Υεμένη είναι ανειρήνευτη χώρα, που δεν της έλαχαν πλουτοπαραγωγικά δώρα, αλλά ο έλεγχος των στενών Μπαμπ αλ Μαντέμπ, πύλη των δακρύων.

Τη δεκαετία του ’60 καταγράφεται το πρώτο επεισόδιο του εμφυλίου στη Βόρεια Υεμένη και της ανάμιξης ξένων δυνάμεων. Αιγύπτιοι του Νάσερ στο πλευρό των «δημοκρατικών», ενώ οι οπαδοί του μονάρχη Μπαντρ στηρίζονται από το Ριάντ. Επικρατούν οι πρώτοι, παρά την αποχώρηση της Αιγύπτου, μετά τον πόλεμο των 7 ημερών με το Ισραήλ.

Το 1967, η αποχώρηση των Βρετανών από το Άντεν δημιούργησε τη Λαϊκή Δημοκρατία της Νοτίου Υεμένης και η ΕΣΣΔ στο παιχνίδι μπαίνει.

Διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, κλείσιμο των ναυτικών βάσεων, ώρα αποφάσεων. Για ενοποίηση.

Από τη δημιουργία της ενιαίας Υεμένης το1990 μέχρι την Αραβική Άνοιξη του 2011, τις τύχες της χώρας όριζε ο πρόεδρος Σάλεχ, που αρχικά υποστήριξε τους Χούθι, οι οποίοι ενστερνίστηκαν πολλές από τις πτυχές του κοινωνικού προγράμματος της Χεζμπολάχ. Μετά; Τα γνωστά σε μία κοινωνία οργανωμένη σε φυλές και φατρίες. Αυτό μετρά πιο πολύ κι από τον ρόλο της θρησκείας, παρόλο που η Δύση με το σιιτικό Ισλάμ έχει κολλήσει.

Από 2014 που οι Χούθι κατέλαβαν την πρωτεύουσα Σαναά και το 2015 που το Ριάντ ξεκίνησε πόλεμο εναντίον τους, πολλοί ψαρεύουν σε θολά νερά. Πλην του άμαχου πληθυσμού, μεταξύ λιμού και λοιμού. Πολλοί ψαρεύουν σε θολά νερά, διακινδυνεύοντας μια γενίκευση της κρίσης. Η Σαουδική Αραβία έχει τη λύση, χωρίς τον παλιό εχθρό να αγαπήσει. Απλώς, με τα ριάλ κοντά να τον κρατήσει.