Στην πατρίδα του καπιταλισμού, στις ΗΠΑ, το κράτος δίδει απόλυτη ελευθερία κινήσεων στο εμπόριο, εκμεταλλευόμενο στο έπακρο και τις δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία.
Για παράδειγμα, η διαδικασία ίδρυσης και λειτουργίας ενός εμπορικού καταστήματος ολοκληρώνεται σε χρόνο ρεκόρ, με την πλειονότητα των απαιτούμενων ενεργειών να λαμβάνουν χώρα από απόσταση. Για δύο έτη κάθε νέος επιχειρηματίας απολαμβάνει δωρεάν νομικές υπηρεσίες από τον δήμο. Η εταιρεία διατηρεί το δικαίωμα οργάνωσης αποθήκης ή αποθηκών σε όλο τον κόσμο, αρκεί να είναι δηλωμένες.
Προμηθεύεται, αποθηκεύει, διακινεί, διαθέτει τα προϊόντα της οπουδήποτε ανά την υφήλιο, με ΑΦΜ στις ΗΠΑ. Δεν έχει την υποχρέωση έκδοσης απόδειξης. Οι ταμειακές μηχανές αποτελούν είδος υπό εξαφάνιση. Το POS είναι ένα, με δυνατότητα χρήσης σε όσες χώρες υπάρχουν δηλωμένες αποθήκες (αρκεί να επιτρέπεται τοπικά). Οι e-συσκευές αποδοχής πληρωμών δεν είναι συνδεδεμένες (απευθείας τουλάχιστον) με τις κρατικές αρχές – παρά μόνο με τις τράπεζες. Οι συναλλαγές δεν προβλέπουν τη χρήση μετρητών (καταναλωτική κουλτούρα).
Τα πάντα εκτελούνται ελεύθερα, διεθνοποιημένα, ψηφιοποιημένα.
Όσο για τον έλεγχο… οι συναλλαγές καταγράφονται και διασταυρώνονται μέσω τραπεζών κι αν κάποιος υποπέσει σε παράπτωμα, οι κυρώσεις είναι κυριολεκτικά εξοντωτικές, με τον πέλεκυ των διώξεων να επικρέμαται πάνω από το κεφάλι του καθενός.
Όλα σε… σειρά, όλα σε τάξη κι όποιος θελήσει ας ρισκάρει εκτός κόκκινων γραμμών.
Συν τοις άλλοις, στις ΗΠΑ ο καταναλωτής μιλά από θέση ισχύος. Αυτός έχει το πορτοφόλι, αυτός τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.
Στην Ελλάδα, η αγορά ξέμεινε δεκαετίες πίσω. Θα πείτε μικρή, φτωχή, ανίσχυρη, υπερσυγκεντρωμένη… ίσως.
Και οι ευθύνες; Οι ευθύνες χρεώνονται σε όλους, αλλά όσο πιο ψηλά κοιτάς τόσο μεγαλώνουν.
Χρειάζεται τσαγανό για τον έλεγχο της αγοράς.
