Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Γιατί στην περιοχή της Λιβύης προς τη βορινή θάλασσα, από την Αίγυπτο ώς το ακρωτήριο Σολόεντα, όπου τελειώνει η Λιβύη, κατοικούν παντού Λίβυοι, πλήθος έθνη λιβυκά, εκτός βέβαια από τα μέρη που κατέχουν οι Έλληνες και οι Φοίνικες· αλλά πέρα από τη θάλασσα και από τους ανθρώπους που κατοικούν κοντά στη θάλασσα, η Λιβύη είναι γεμάτη θηρία». Ηροδότου Ιστορίαι. Η Λιβύη είναι ακόμη γεμάτη θηρία. Το μέλλον της είναι το παρελθόν της;
Η διεθνής σύναξη στο Παρίσι -με τη συμμετοχή της Ελλάδας, που δύο φορές στην αντίστοιχη του Βερολίνου δεν εκλήθη- θέλει να το ξορκίσει, δίνοντας «την τελευταία εκείνη στήριξη, που κρίνεται απαραίτητη», εν όψει των εκλογών της 24ης Δεκεμβρίου, ακριβώς 70 χρόνια από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της, έχοντας υιοθετήσει το πολίτευμα συνταγματικής μοναρχίας, υπό τον βασιλιά Ιντρίς.
Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί γιατί η Ελλάδα καίγεται για την ειρήνη στη Λιβύη περισσότερο από αυτούς που στέλνουν μισθοφόρους ή ανταγωνίζονται να επηρεάσουν τις εξελίξεις σε αυτήν την ανομοιογενή, τεράστια (τέταρτη σε έκταση στην Αφρική) και πλούσια σε ορυκτούς πόρους χώρα.
Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι η Ελλάδα νοιάζεται για την μπόρα του παράνομου μνημονίου Άγκυρας – Τρίπολης, που «εξαφανίζει» από τη Μεσόγειο την Κρήτη.
Η Δύση αυτό που έχει να πει στην παρούσα φάση στους Λίβυους δεν είναι τίποτε άλλο από τη διεξαγωγή των εκλογών πάση θυσία. Η «Washington Post» έχει αμφιβολία. «Αρκεί η εκλογική διαδικασία ώστε να ενοποιηθεί η Λιβύη υπό μία αρχή και να επουλωθούν οι πληγές;»
Ε, καλά, μη λέμε τα αυτονόητα. Η μεγάλη πρόκληση είναι η αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων, των ξένων δυνάμεων και των μισθοφόρων από τη Λιβύη το συντομότερο δυνατόν.
Η δυσκολία με τις εκλογές είναι άλλη. Το αποτέλεσμά τους μπορεί να εξαρτηθεί από το ποιος έχει τα πιο πολλά για να εξαγοράσει την ψήφο των διαφόρων μικρών στρατών.
Μην το θεωρήσετε κυνικό, όταν βρίσκεται σε εξέλιξη ένας πόλεμος συμφερόντων ανάμεσα σε μεμονωμένα άτομα ή και οργανωμένες ομάδες με στόχο να διασφαλίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επιρροή.
Μην το θεωρήσετε υπερβολή, όταν κυκλοφορούν σενάρια για πιθανή συμμετοχή στις κάλπες και του σημερινού, μεταβατικού πρωθυπουργού Αμπντουλάχ Χαμίντ Ντμπέιμπα, ο οποίος υποστηρίζει και το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο. Μα δεν προβλέπεται από τα συμπεφωνημένα, ο καλόπιστος θα πει. Δεν προβλέπεται ούτε το «λάδωμα» -τουλάχιστον τριών ατόμων στο Φόρουμ Πολιτικού Διαλόγου- για να ψηφιστεί υπηρεσιακός, αλλά έκθεση του ΟΗΕ το πιστοποιεί. Τότε, γιατί μένει στη θέση αυτή;
Καλώς ήρθατε στη διεθνή πολιτική.
