Skip to main content

ΗΠΑ: Ο Τραμπ, ο Μπάιντεν και στο βάθος η Ουκρανία

Το πολιτικό σκηνικό στις ΗΠΑ είναι και πάλι τεταμένο. Τα επόμενα βήματα στη διαδικασία απαγγελίας κατηγοριών στον Τραμπ ήδη προετοιμάζονται. Ηλεκτρισμένη ωστόσο είναι η ατμόσφαιρα και στους κόλπους των Δημοκρατικών.

Η υπόθεση Χάντερ Μπάιντεν, γιου του Τζο Μπάιεν, περί αμφιλεγόμενων οικονομικών σχέσεων με την ουκρανική εταιρία Burisma αλλά και οι τηλεφωνικές επαφές του προέδρου Τραμπ με τον Ουκρανό ομόλογό του Βολοντίμιρ Ζελένσκι ρίχνουν βαριές σκιές στην αμερικανική πολιτική σκηνή. Οι τηλεφωνικές συνομιλίες Τραμπ – Zελένσκιμπορεί βέβαια να κοστίσουν στον αμερικανό πρόεδρο την ίδια την προεδρία, αφού η Βουλή των Αντιπροσώπων ανακοίνωσε την έναρξη διαδικασίας για απαγγελία κατηγοριών που μπορεί να οδηγήσει στην καθαίρεσή του Τραμπ (impeachment). Ο ίδιος μέχρι στιγμής φαίνεται να τηρεί αμυντικούς τόνους, κάνοντας λόγο για «κυνήγι μαγισσών», για «εμπάθεια» των Δημοκρατικών «που ψεύδονται» και βέβαια για «διεφθαρμένα ΜΜΕ». Στην καθιερωμένη συνέντευξη του αμερικανού προέδρου στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ο Τραμπ εμφανίστηκε σχεδόν σαν ηττημένος. Από την άλλη πλευρά ο Τζο Μπάιντεν, ο πιθανότερος αντίπαλος του Τραμπ από τους Δημοκρατικούς για την προεδρία, προσπαθεί να εμφανιστεί ως πολιτικός ηγέτης.

Τραμπ: «Καθαίρεση για ποιον λόγο;»

Μέχρι στιγμής ο Τραμπ, όταν δέχεται επιθέσεις και στριμώχνεται, περνά στην αντεπίθεση. Μοιάζει να απολαμβάνει τις διενέξεις και να χαίρεται καθυβρίζοντας πολιτικούς αντιπάλους και δημοσιογράφους. Οι συνεντεύξεις τύπου του σε «εμπόλεμο κλίμα» διαρκούν συχνά πάνω από μια ώρα. Αλλά χθες Τετάρτη ήταν διαφορετικά: η συνέντευξη τύπου κράτησε μόλις 40 λεπτά και στη διάρκειά της ζήτησε την υποστήριξη «επί σκηνής» του υπ. Εξωτερικών Μάικ Πομπέο και του υπ. Οικονομικών Στίβεν Μνούχιν.

«Καθαίρεση για ποιον λόγο;» διερωτήθηκε ο Τραμπ. Αυτό που έκανε μόνο, ήταν ένα «υπέροχο τηλεφώνημα» με τον Ουκρανό πρόεδρο, όπως είπε χαρακτηριστικά σε γνώριμο στιλ. Ο Τραμπ ούτε θέλει να ακούει για ενδεχόμενη προσπάθεια να προκαλέσει ζημία στον αντίπαλό του από τους Δημοκρατικούς, Τζο Μπάιντεν, με ουκρανική συνδρομή. Ο ίδιος θεωρεί ότι οι Δημοκρατικοί από φόβο προσπαθούν να τον κυνηγήσουν με νομικά μέσα, επειδή «δεν μπορούν να τον νικήσουν στην κάλπη»

Την ίδια ώρα στους κόλπους των Δημοκρατικών…

Στους κόλπους των Δημοκρατικών την ίδια ώρα η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη. Tην Τρίτη έθεσαν τις βάσεις για τη διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει σε ενδεχόμενη αποπομπή του Ντόναλντ Τραμπ. Ισχυρίζονται ότι τον Ιούλιο στην τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ζελένσκι προσπάθησε πολλές φορές να τον πείσει να ξεκινήσει έρευνες που θα μπορούσαν να βλάψουν τον Μπάιντεν. Ωστόσο ο δρόμος είναι μακρύς μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας που έχει ξεκινήσει και οι πιθανότητες αποπομπής μικρές. Ο Τραμπ μάλιστα δήλωσε ότι η διαδικασία που ξεκίνησαν οι Δημοκρατικοί, ενδέχεται να τον βοηθήσει να κερδίσει τις εκλογές. Βέβαια, όταν στη συνέχεια δόθηκε στη δημοσιότητα το πρωτόκολλο συνομιλιών με τον Ζελένσκι, πέρασε στην άμυνα εστιάζοντας στις ενδεχόμενες ευθύνες του Μπάιντεν. Κατηγόρησε ανοιχτά τόσο τον Τζο Μπάιντεν, όσο και τον γιο του Χάντερ για διαφθορά ζητώντας τους εξηγήσεις για την ουκρανική υπόθεση. Μια υπόθεση που αφορά στις οικονομικές διασυνδέσεις του Χάντερ Μπάιντεν στην Ουκρανία, όσο ο πατέρας του ήταν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ.

Από την πλευρά του μέχρι στιγμής ο Τζο Μπάιντεν, που θεωρείται ο επικρατέστερες υποψήφιος των Δημοκρατικών για το χρίσμα, απορρίπτει κατηγορηματικά όλες κατηγορίες και βάλει ευθέως κατά του Τραμπ εστιάζοντας σε άλλα θέματα, όπως την ασφάλεια της χώρας και τις θεμελιώδεις αξίες της. Για την ώρα, στις επιθέσεις του Τραμπ εις βάρος του σε καθαρά προσωπικό επίπεδο, φαίνεται να αντιδρά στωικά ασκώντας κριτική επί της ουσίας στην πολιτική Τραμπ και όσο για την υπόθεση της Ουκρανίας καλεί το Κογκρέσο να τη διερευνήσει σε βάθος. Πάντως μέχρι στιγμής ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ φαίνεται να παραμένει αλώβητος από το νέο σκάνδαλο. Η αυτοσυγκράτησή είναι το πλεονέκτημά μου. Αν ωστόσο από τις έρευνες προκύψουν σκιές για τον ίδιο ή τον γιο του, τότε ενδέχεται να πληγεί το μεγαλύτερο όπλο που ο ίδιος προβάλλει για τον εαυτό του: η ηθική του ακεραιότητα, οι αξίες και η ειλικρίνεια, η σοβαρότητα και η λογική στη διακυβέρνηση.