Η Ιρλανδία έχει για άλλη μια φορά, γυναίκα πρόεδρο. Και μάλιστα Αριστερή. Η 68χρονη Κάθριν Κόνολι κέρδισε τις εκλογές της Παρασκευής με ποσοστό 64%, κερδίζοντας κατά κράτος τη Χέδερ Χάμφρεϊς, υποψήφια του κεντροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού.
Η Κόνολι υποστηρίχθηκε από έναν ευρύ αριστερό συνασπισμό, συμπεριλαμβανομένου του Σιν Φέιν, των Εργατικών, του Πράσινου Κόμματος, των Σοσιαλδημοκρατών, του People Before Profit και αρκετών ανεξάρτητων βουλευτών και γερουσιαστών. Οι βόρειο-Ιρλανδοί ράπερ Kneecap κάλεσαν επίσης τους θαυμαστές τους να ψηφίσουν την Κόνολι, «γιατί οι ίδιοι δεν είχαν δικαίωμα ψήφου στις προεδρικές εκλογές».
Τέτοια ενότητα από την άκρα αριστερά έως τη μετριοπαθή αριστερά είναι σπάνια στην ιρλανδική πολιτική ζωή. Η νίκη της Κόνολι έστειλε ένα σαφές μήνυμα διαμαρτυρίας κατά της κεντροδεξιάς κυβέρνησης.
Εάν η εύθραυστη αυτή συμμαχία δεν διαλυθεί, τα δύο κυβερνητικά κόμματα Φίνε Γκάελ και Φιάνα Φέιλ – που κυριαρχούν στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας από την ίδρυσή της – πρέπει να ανησυχούν σοβαρά ότι το εκλογικό σώμα θα μπορούσε να εξετάσει το ενδεχόμενο μιας αριστερής κυβέρνησης στο μέλλον.
Σύμφωνα με τον Γκάρντιαν, η νίκη της Κόνολι αντιπροσωπεύει «μια ταπεινωτική ήττα για την κεντροδεξιά κυβέρνηση». Η βρετανική εφημερίδα τόνισε ότι η νέα πρόεδρος «προωθεί την ισότητα και σκοπεύει να προστατεύσει την ιρλανδική ουδετερότητα από αυτό που αποκαλεί δυτικό μιλιταρισμό».
Τρίτη γυναίκα-πρόεδρος
Η Κόνολι είναι η 10η αρχηγός του ιρλανδικού κράτους από την υιοθέτηση του Συντάγματος το 1937. Είναι η τρίτη γυναίκα που κατέχει το αξίωμα, μετά τη Μαίρη Ρόμπινσον, της οποίας η εντυπωσιακή εκλογή το 1990 οδήγησε σε σημαντικές κοινωνικές αλλαγές στη χώρα, και τη διάδοχό της, Μαίρη ΜακΑλίς.
Η Κόνολι απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην κλινική ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο του Λιντς το 1981. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Γκάλγουεϊ το 1989 με πτυχίο νομικής και έγινε δεκτή στο δικηγορικό σύλλογο το 1991. Έχει εργαστεί τόσο στον τομέα της νοσηλευτικής, όσο και στο νομικό επάγγελμα -πρώτα ως κλινική ψυχολόγος και αργότερα ως δικηγόρος.
Η πολιτική της καριέρα ξεκίνησε το 1999, όταν εξελέγη στο Δημοτικό Συμβούλιο του Γκάλγουεϊ. Πέντε χρόνια αργότερα, έγινε δήμαρχος του Γκάλγουεϊ. Το 2016, η Κόνολι εξελέγη στο Κοινοβούλιο ως ανεξάρτητη.
Σε αντίθεση με τον αντίπαλό της, Χάμφρεϊς, μιλάει άπταιστα ιρλανδικά, κάτι που, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, συνέβαλε στην αποφασιστική νίκη της.
Η κυβέρνηση του Δουβλίνου έχει πολλές δυσκολίες να αντιμετωπίσει με την Κόνολι στην προεδρία, όσο και αν ο ρόλος της είναι συμβουλευτικός.
Αν ο προκάτοχος της Κόνολι, Μάικλ Ντ. Χίγκινς, κατά καιρούς βασάνιζε τους πολιτικούς της κυβέρνησης με επικριτικές δηλώσεις κατά τη διάρκεια των 14 ετών που ήταν στην προεδρία της Ιρλανδίας, μπορεί κανείς να περιμένει ακόμη πιο έντονους τόνους από την αριστερή Κόνολι. Δεν δίστασε ποτέ να εκφράσει τις απόψεις της, είτε για την ιρλανδική ουδετερότητα, τα δικαιώματα των γυναικών, είτε για τον πόλεμο στη Γάζα.
«Πολεμοκάπηλο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα»
Όσον αφορά την ιρλανδική ουδετερότητα, η Κόνολι υποστηρίζει ότι απειλείται «από το πολεμοκάπηλο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα» στην Ευρώπη. «Μου φαίνεται ότι υπάρχουν κάποιες παραλληλίες με τη δεκαετία του 1930», είπε χαρακτηριστικά.
Η Κόνολι κατηγόρησε επίσης το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι επέτρεψαν «τη γενοκτονία στη Γάζα». Εξέφρασε την υποστήριξή της στον παλαιστινιακό σκοπό και αποκάλεσε τη Χαμάς «αναπόσπαστο μέρος του ιστού του παλαιστινιακού λαού».
Η στάση της απέναντι στο ΝΑΤΟ είναι επίσης σαφής. Αν και επικρίνει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, έχει εκφράσει πολλές αμφιβολίες για τον ευρωπαϊκό επανεξοπλισμό, ιδιαίτερα τον γερμανικό, τον οποίο χαρακτήρισε «σαν αυτόν που συνέβη τη δεκαετία του 1930».
Πάθος για το ποδόσφαιρο
Η νέα πρόεδρος της Ιρλανδίας έχει κατακτήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χάρη στη ζωή της εκτός πολιτικής, αποκαλύπτοντας διάφορες πτυχές της καθημερινότητάς της, συμπεριλαμβανομένου του πάθους της για το ποδόσφαιρο.
Η Κόνολι κατηγορεί την κεντροδεξιά κυβέρνηση για την έλλειψη στέγης και τους περισσότερους από 16.000 άστεγους: «Κάθε πολιτική κάθε κυβέρνησης έχει επιδεινώσει την κρίση, επειδή δεν αναγνώρισε ότι η στέγαση είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Την αντιμετώπισαν σαν περιουσιακό στοιχείο και την άφησαν στην αγορά να τη φροντίσει».
Η μόνη παρηγοριά για την κεντροδεξιά κυβέρνηση στο Δουβλίνο είναι η ανακοίνωση της Κόνολι ότι θα υπηρετήσει μόνο μία θητεία ως πρόεδρος και θα αποχωρήσει μετά από επτά χρόνια.
